Παραμυθένιες σκέψεις πάνω στο βιβλίο «Ελισσώ, η ορφανή κόρη» της Μαρίας Πέττα

Η ζωή μου είχε ξαφνικά χαθεί και μια λευκή σελίδα, ολοκαίνουργια, είχε ανοιχτεί μπροστά μου. Μόνο που τα πινέλα και τα χρώματα βρίσκονταν σε άλλα χέρια. Η μνήμη μου είχε μηδενιστεί και το πληκτρολόγιο της μοίρας μου το κρατούσαν ξένοι.


Ανάσα ελευθερίας και πάλι στο Δάσος των Παραμυθιών! Τα ψαράκια επέστρεψαν στη λίμνη τους κι οι κάτοικοι του Δάσους μπορούσαν να επιστρέψουν κι αυτοί στους παλιούς γνώριμους ρυθμούς τους! Η Στελλίτσα Ζαχαρίτσα ένιωθε πως θα της έλειπε η παρέα της Ντόρι, όμως της είχε λείψει κι η κολλητή της φιλενάδα, η Κοκκινοσκουφίτσα κι είχε περίσσια χαρά που την είχε δίπλα της αυτήν τη στιγμή!
-Και για πες τώρα για να γυρίσουμε τη συζήτηση στο αγαπημένο μας θέμα, διάβασες κανένα καλό βιβλίο αυτές τις μέρες;
-Αχ ναι, μόλις τελείωσα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, η συγγραφέας μάς μεταφέρει μια αληθινή ιστορία και μας ταξιδεύει από το Μπολνίσι και την Τιφλίδα της Γεωργίας στην Αλεξανδρούπολη, στην Κέρκυρα, στη Θεσσαλονίκη... Μας μιλά για το ξέσπασμα του εμφύλιου στη Γεωργία και για τις τραγικές συνέπειές του. Μας διηγείται τον δρόμο της προσφυγιάς. Όμως δεν είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, είναι κοινωνικό κι αισθηματικό. Η δημιουργός δίνει έμφαση στους χαρακτήρες και στις κοινωνικές διαστάσεις. Ηρωίδα η Ελισσώ όπως θα καταλάβεις κι από τον τίτλο. Η οικογένειά της θ’ αναγκαστεί να πουλήσει τα υπάρχοντά της και να πάρει τον δρόμο για την Ελλάδα. Όμως αυτός ο ξεριζωμός θα έχει αναπάντεχες απώλειες που θα κοστίσουν πολύ περισσότερο από τις υλικές. Απώλειες που δεν κοστολογούνται.
-Διάβασέ μου σε παρακαλώ κάποιο απόσπασμα, ακούγεται τόσο ενδιαφέρον!
Τους έδιωχναν έτσι απλά, επειδή κάποιοι είχαν ξαφνικά αποφασίσει πως δεν τους θέλουν. Λες και η γη δεν είναι του Θεού, λες και είναι δημιούργημα του ανθρώπου και του ανήκει.
Έμεινε εκεί, τυλιγμένη στα δίχτυα ενός βουβού πόνου, με πρησμένα μάτια, όχι από δάκρυα που χύθηκαν, μα από δάκρυα που στέρεψαν. Έμεινε εκεί, κουλουριασμένη κάτω από το δέντρο, μέχρι που βράδιασε. Αν είχε πρόσωπο η απελπισία θα ήταν ίδιο με το δικό της.
-Το βιβλίο δηλαδή είναι ένα… οδοιπορικό; Μας μεταφέρει όλο το ταξίδι;
-Όχι, όχι. Ξεκινά με την καθημερινότητα των οικογενειών και τις σχέσεις τους. Των γονιών της ηρωίδας μας που είναι η Σύλβα κι ο Ιωσήφ, των παππούδων της αλλά και του θείου της, του Βάνια και της γυναίκας του, της Ειρήνης. Παράλληλα όμως βλέπουμε και την ιστορία ενός ακόμη ζευγαριού, της Ουρανίας και του Γιάννη, που θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Φυσικά έχει κι άλλα πρόσωπα αλλά τα κυριότερα είναι αυτά. Αγγίζει θέματα πολύ ευαίσθητα η συγγραφέας όπως ο αλκοολισμός κι η ενδοοικογενειακή βία που συνήθως αυτός επιφέρει, η εξαφάνιση παιδιών καθώς και τα διαφορετικά πρόσωπα της κακοποίησης. Επίσης. τσίμπημα ενοχλητικό στο στομάχι. είναι και η αδιαφορία μιας μητέρας προς το παιδί της και η εγκατάλειψη αυτού. Δε θα σου πω όμως λεπτομέρειες! Δεν κάνω spoiler!
-Spoiler ε;;;; Χαχαχαααααα
-Χαλάστρα εντάξει. Χαλάστρα!!! Άντε θα σου διαβάσω όμως λίγο ακόμη χωρίς αποκαλύψεις… Περιγραφή μόνο!
Καταπράσινες πλαγιές με μοβ και κόκκινα αγριολούλουδα που έμοιαζαν να χορεύουν στις προσταγές του ανέμου, είχαν πλημμυρίσει τη ματιά μου. Δέντρα ψηλά, με τα κλαδιά τους να γέρνουν προς τα κάτω, λες και ήθελαν να αγγίξουν τη γη και να τη χαϊδέψουν.
Λάτρευα τη στιγμή που ο ήλιος έδυε αφήνοντας τις πύρινες δέσμες του να καίνε την επιφάνειά της. Ήμουν σίγουρη πως η θάλασσα ήταν ερωμένη του και καμάρωνα κάθε φορά που έβλεπα το καυτό σμίξιμό τους.
-Είναι ένα πόνημα που είναι λιτό, απλό στη γραφή, γρήγορο στην πλοκή, δεν το βαριέσαι, δεν πηδάς σελίδες… Φειδωλό στις περιγραφές και στο βάθος, αλλά δε σου λείπουν κιόλας νομίζω γιατί σε παρασύρει η ιστορία του! Και είναι πολύ γερή, όπως κι όλες οι αληθινές ιστορίες, έχουν άλλη βαρύτητα, έτσι δεν είναι;
-Φυσικά, έτσι είναι! Η Ελισσώ θα λυτρωθεί τελικά; Αυτό θα μου το πεις;
-Όχι δε θα σου αποκαλύψω τίποτα. Θα σου διαβάσω όμως κάτι ακόμη για τη λύτρωση και την αλήθεια:
Μα έτσι είναι η αλήθεια, δεν μπορεί να κρυφτεί για πάντα γιατί έρχεται η ώρα που πρέπει να αποκαλυφθεί. Μπορεί το ψέμα να την ξεγελά για χρόνια, μα αυτή νικά στο τέλος. Είναι λαμπερή και με τον καιρό το φως της έχει τόσο πολύ δυναμώσει, που αναπόφευκτα έρχεται η στιγμή της έκρηξης.
-Από αυτά που μου διάβασες νομίζω πως μυστικά θα βγουν τελικά στη φόρα. Το θέμα είναι αν αντιμετωπίζονται εύκολα, αν συγχωρούνται που έμειναν κρυμμένα!
-Ο Βολταίρος έλεγε: Ν’ αγαπάς την αλήθεια και να συγχωρείς το λάθος!



Διαβάζουμε το βιβλίο συντροφιά με την υπέροχη, μαγική φωνή της Ελένης Τσαλιγοπούλου, Ελισσώ του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου σε στίχους Άρη Δαβαράκη!
Ευχαριστώ πολύ τις εκδόσεις Έξη, τη συγγραφέα Μαρία Πέττα και να ευχηθώ: Καλοτάξιδο!
Διαβάστε το!
koukidaki respect! Σ' ευχαριστώ άλλη μια φορά για το ονειρεμένο ταξίδι.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.