Οι εκδόσεις Φίλντισι πάντως πρέπει να θεωρηθούν τυχερές που έχουν στη γκάμα τους αυτό το καλαίσθητο βιβλίο που περιέχει οκτώ ετών ποίηση -σκέψεις, αισθήματα, εμπειρίες...- και κοσμήθηκε υπέροχα από τους πίνακες ζωγραφικής της Αννίτας Ουγουρλόγου.
Στα στοιχεία της συλλογής που κεντρίζουν είναι οι επαναλήψεις που χρησιμοποιούνται συχνά προς όφελος της ποιητικής δομής, τα εκφραστικά παιχνίδια με τις λέξεις ή τα γράμματα των λέξεων που προσφέρουν κι ένα δεύτερο ή τρίτο επίπεδο ανάγνωσης -μαζί και έναν διευρυμένο ορίζοντα- ενώ όταν γράφει ομοιοκατάληκτα δίνει ρυθμό στο λόγο της, που γενικά ρέει χειμαρρώδης.
...δέλεαρ μεγάλο αυτό το «ΝΑΙ». / Το Ν είναι τρόποιο νίκης ένδοξης!
[...]
...το «ΟΧΙ». / Δε μοιάζει με μηδέν αυτό το Ο, / τόσο «μικρόν»;
Όταν διάβασα το «Άσκηση αγωγής λόγου» σκέφτηκα λεκτικές ασκήσεις δραματουργών για να φτιάξουν την άρθρωση και την εκφραστικότητά τους. Πρωτότυπο, ευφάνταστο και δημιουργικό το αποτέλεσμα. Είναι προσωποκεντρική, την απασχολεί το συναίσθημα, δηλαδή το μέσα, δηλαδή εσωτερική. Σημειώνοντας τα συναισθήματα-ερεθίσματα που αντλώ διαβάζοντας, έχω φτιάξει μια μικρή λίστα με τις λέξεις: απώλεια, αποχαιρετισμός, αναπόληση, νοσταλγία, ονειροπόληση... πολύ θέατρο και μια διαλογικότητα κάπου παραπίσω αλλά και μπροστά, όπως στο «Μια πολυθρόνα στο πεζοδρόμιο». Στο έργο με τίτλο «Του εσχάτου» ο άνθρωπος παύει να έχει φύλο και γίνεται Άνθρωπος καθώς αποχωρεί.
...δέλεαρ μεγάλο αυτό το «ΝΑΙ». / Το Ν είναι τρόποιο νίκης ένδοξης!
[...]
...το «ΟΧΙ». / Δε μοιάζει με μηδέν αυτό το Ο, / τόσο «μικρόν»;
Όταν διάβασα το «Άσκηση αγωγής λόγου» σκέφτηκα λεκτικές ασκήσεις δραματουργών για να φτιάξουν την άρθρωση και την εκφραστικότητά τους. Πρωτότυπο, ευφάνταστο και δημιουργικό το αποτέλεσμα. Είναι προσωποκεντρική, την απασχολεί το συναίσθημα, δηλαδή το μέσα, δηλαδή εσωτερική. Σημειώνοντας τα συναισθήματα-ερεθίσματα που αντλώ διαβάζοντας, έχω φτιάξει μια μικρή λίστα με τις λέξεις: απώλεια, αποχαιρετισμός, αναπόληση, νοσταλγία, ονειροπόληση... πολύ θέατρο και μια διαλογικότητα κάπου παραπίσω αλλά και μπροστά, όπως στο «Μια πολυθρόνα στο πεζοδρόμιο». Στο έργο με τίτλο «Του εσχάτου» ο άνθρωπος παύει να έχει φύλο και γίνεται Άνθρωπος καθώς αποχωρεί.
Λευκή σελίδα
Τίποτα πιο παρήγορο
απ’ τη λευκή σελίδα·
σεντόνι απλωμένο
πάνω απ’ τα λάθη σου
αφρός
σκεπάζει σκοτάδια και βάθη σου.
Τίποτα πιο τρομακτικό·
πελώρια αυλαία
τρέμει μπρος στα φώτα η αλήθεια σου
άδεια σκηνή
και πώς να στήσεις τα φανταχτερά τα παραμύθια σου;
Σ’ έρημο απέραντη βαδίζουν γυμνά
του μυαλού σου τα πλάσματα.
Σε μια στάλα γης
πώς να στριμώξεις θεούς και φαντάσματα;
Ποδιά νωπή κι αγκαλιά
μέσα της σβήνουν οι λυγμοί σου
θάλασσα χαρωπή
να την οργώνει τρελοκάικο η ψυχή σου!
Χώμα τραχύ
ζητά το δάκρυ και τον ιδρώτα σου.
Διστάζεις; Λες πως είν’ ο ήλιος αψύς,
πως οι πέτρες ματώνουν τα πόδια σου;
Με υπεκφυγές μην το μιάνεις...
Σκάβε και πότιζε ολοένα!
Άλλη γη, πιο γόνιμη για σένα,
δεν θα βρεις.
Δε ξέρω να μιλήσω για διαφορετικότητα. Ισχύει πάντα πως καθένας μας είναι μοναδικός, άρα η διαφορετικότητα είναι εξ ορισμού δεδομένη· μπορώ να μιλήσω όμως για ενσταντικότητα, για δύναμη λέξεων, για ηχώ. Γιατί, ναι, σου αφήνει ένα καταστάλαγμα αυτό το βιβλίο, κάτι να σκέφτεσαι και μετά, που σημαίνει ότι σε έχει γεμίσει με πράγματα.
Η ποιητική συλλογή της Μαρίας Χριστινάκη, Ως το ανέφικτο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι.
Ευχαριστώ τον εκδότη για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Η ποιητική συλλογή της Μαρίας Χριστινάκη, Ως το ανέφικτο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι.
Ευχαριστώ τον εκδότη για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Βιογραφικό:
«Αρίστη μαθήτρια», «και καλό παιδί», «διαγωγή κοσμιοτάτη», «το πτυχίο με λίαν καλώς», «πήρε προαγωγή», «φαίνεται το κατέχετε το θέμα, έχετε τελειώσει Νομική;» Ρόλοι και παίνια που δε σημαίνουν πια. Πορεύομαι πάνω στο σανίδι με μια αγκαλιά. Πασχίζω να την κρατήσω ανοιχτή παρά τα όσα. Το ταίρι της να βρίσκει πού και πού αυτό αρκεί. Στο χειροκρότημα -αν προκύψει- άδεια να έχει μείνει η σκηνή.
