Τα κίτρινα φεγγάρια
της μοναξιάς
τα κίτρινα φεγγάρια
της απομόνωσης
τα άδεια δωμάτια
όπου αναγκαστήκαμε
να ζούμε
το δάκρυ του Θεού
στάζει πάνω μας
κι εμείς κλαίμε
σαν ικεσία
οι μέρες και οι νύχτες
εναλλάσονται ίδιες
η ψυχή μας μίκρυνε
δεν χωρά πια
τα ωραία συναισθήματα
αγάπη, αλληλεγγύη
μόνο ένα φόβο
για το αύριο
για την επιβίωση
λες και αυτό
είναι μόνο ο άνθρωπος
μα ευτυχώς
έχει φυτρώσει στην άκρη
το λουλούδι της ελπίδας.
🌺
Copyright © Γρηγόριος Σακαλής All rights reserved
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε τμήμα φωτογραφίας της Τζένης Κουκίδου (Κυκλάμινο σε βιβλίο)
Επίσης: