Η πρώτη φορά που συνάντησα τον Αντώνη ήταν κάπως… τυχαία, σε ένα βιβλιοπωλείο κάπου σε ένα στενό στο κέντρο της Αθήνας όπου έβγαζα φωτοτυπίες. Το ίδιο όμως ήταν και η δεύτερη! Σε ένα καφέ. Εγώ περίμενα έναν Freddo. Εκείνος δεν θυμάμαι όμως ένιωσα οικειότητα και συμπάθεια. Έπειτα, μ' αρέσει που τον βλέπω ως αστυνόμο Μπρίλη στο «Καφέ της Χαράς». Ε ναι, οπωσδήποτε ήθελα να κάνω μία κουβέντα μαζί του! Παιδιά, είναι αξιαγάπητος… και πολυτάλαντος…
Τι λέει ο Αντώνης για τον Αντώνη;
Αντώνης Καλομοιράκης: Αν ζωγραφίσω τον εαυτό μου ως πορτραίτο θα σου πω ότι είμαι ένας άνθρωπος που κάνω ένα μεγάλο αγώνα να διατηρώ πάντα το ρομαντισμό μου και να μην μπαίνω πολύ εύκολα σε καλούπια. Να διατηρώ τις ευαισθησίες μου και να έχω πάντα μία έγνοια προς τον αδύναμο. Μου αρέσει να μην κάνω εκπτώσεις και κάθε φορά, είτε στην ζωή είτε στη δουλειά, ο πήχης να είναι πιο μακριά, όχι πιο ψηλά.
Αντώνη, πώς βρέθηκες στον κόσμο της υποκριτικής;
Α.Κ.: Ποτέ δεν το επέλεξα. Θυμάμαι ότι για μένα ήταν αυτονόητο ότι θα γίνει, γιατί πάντα αυτό συνόδευε τα παιδικά μου χρόνια. Αυτό ήταν το παιχνίδι μου με τις αδερφές μου. Συνήθως, δημιουργούσαμε μία παράσταση και την παρουσιάζαμε σε γονείς, σε θείους, συγγενείς και φίλους. Όταν έφτασε η ώρα να αποφασίσω τι θα σπουδάσω δεν το διάλεξα. Ήταν μία φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Επειδή ως παιδί ήμουν ένα πολύ κομπλεξικό παιδί, με πολλά άγχη, με πολλούς φόβους, ένιωσα ότι ο χώρος της υποκριτικής και του θεάτρου είναι ένας χώρος που με ενσωματώνει απόλυτα. Σε αυτό το χώρο τα ελαττώματά σου είναι πλεονεκτήματα. Το να είσαι πιο ευαίσθητος από το μέσο όρο, το να λειτουργείς κυρίως με το συναίσθημα, το να φοβάσαι σου δημιουργεί την απόλυτη προϋπόθεση για την αγάπη. Όλα αυτά ήταν στοιχεία που εμένα με βοήθησαν πάρα πολύ στο να ενσωματωθώ απόλυτα σε αυτό το χώρο και να ακολουθήσει μια φυσική πορεία.
Πώς ορίζεις το χιούμορ;
Α.Κ.: Το χιούμορ είναι η λοξή ματιά στην απελπισία.
Αντώνη έχεις γράψει και σκηνοθετήσει τέσσερα έργα.
Α.Κ.: Όταν επιλέγω να γράφω το κέντρο μου είναι ο άνθρωπος. Αυτό με αφορά, έτσι εκφράζομαι. Μου αρέσει να βρίσκω πόσο γελοίος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος στην απόγνωσή του, στην απελπισία του, στα δύσκολά του. Μ' αρέσει πάρα πολύ η αντίστροφη ματιά σε μία κατάσταση.
Τι σε γεμίζει περισσότερο, να είσαι σε μία παράσταση σκηνοθετικά ή υποκριτικά;
Α.Κ.: Είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες διαδικασίες. Το να παίζω είναι αυτό που με αφορά εκατό τοις εκατό. Είναι αντίστροφες διαδικασίες με την έννοια ότι όταν παίζεις χρειάζεται εξωστρέφεια και πιο πολλή φασαρία. Ενώ στην γραφή απομονώνεσαι, κλείνεσαι στο σπίτι και συγκεντρώνεις όλη σου τη σκέψη. Είναι πολύ διαφορετικό. Γι' αυτό και διαπιστώνω ότι είναι πολύ δύσκολο να γράφεις ενώ παίζεις ταυτόχρονα. Δηλαδή εμένα μου είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρώσω το μυαλό μου πάνω από μία ιδέα όταν είμαι ήδη σε παράσταση.
Μέχρι να μπούμε όλοι σε καραντίνα ήσουν με το Χάρη Ρώμα στην κεντρική σκηνή Αθηναΐς στο «Βαφτιστικό της κυρίας».
Α.Κ.: Δυστυχώς λόγω του κορωνοϊού τελειώσαμε λίγο άδοξα. Περάσαμε δύο υπέροχα χρόνια. Ο Χάρης Ρώμας είναι ένας από τους πιο γενναιόδωρους ανθρώπους στο χώρο.
Έχεις πει σε παλαιότερη συνέντευξή σου πως ο Χάρης Ρώμας είναι μεγάλο σχολείο.
Α.Κ.: Ναι, είναι τεράστιο σχολείο. Είναι ευλογία να μαθαίνεις τη δουλειά από έναν άνθρωπο που είναι πρότυπο για σένα.
Αντώνη, η συνεργασία σου με το Χάρη Ρώμα δεν σταματά εκεί, καθώς είστε μαζί και στο «Καφέ της Χαράς», όπου έχεις το ρόλο του αστυνόμου Μπρίλη. Πώς αισθάνεσαι που είσαι σε μία αποδεδειγμένα επιτυχημένη σειρά; Πώς βιώνεις αυτή την εμπειρία του να είσαι με ένα τόσο επιτυχημένο καστ;
Α.Κ.: Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί δουλεύω σε μία σειρά η οποία γίνεται με πολύ κέφι και μεράκι. Τα σενάρια γράφονται με επιστημονικό τρόπο και λεπτομέρεια. Γράφονται από δύο ανθρώπους που ξέρουν καλά τη δουλειά. Άλλωστε τόσο η επιτυχία του παρελθόντος, όσο και η τωρινή, το ομολογεί αυτό εκατό τοις εκατό. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί δουλεύουμε με γενναιόδωρους ανθρώπους που μας αφήνουν να έχουμε κι εμείς το δικό μας χώρο. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, γιατί η δουλειά μας είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εγωϊκή. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν από το χώρο τους και να ανθίσεις κι εσύ μόνο τυχερός και ευλογημένος μπορείς να νιώσεις.
Θέατρο ή τηλεόραση;
Α.Κ.: Είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικές διαδικασίες. Αγαπώ εξίσου και τα δύο.
Κάτι αστείο που σου έχει συμβεί επί σκηνής;
Α.Κ.: Μου έχει συμβεί να μην μπορώ να ελέγξω το γέλιο μου κάποια στιγμή που ένας συνάδελφος εμφανίστηκε στη σκηνή σε λάθος σημείο! Ο συνδυασμός ότι δεν έπρεπε να γελάσω με το απίστευτα αστείο συμβάν με πέθανε! Πόναγε το στομάχι μου.
Τρία πράγματα στα οποία λες ναι και τρία πράγματα στα οποία λες όχι;
Α.Κ.: Ναι στις σχέσεις που αντέχουν στο χρόνο, ναι στο ρίσκο και στις ένοχες απολαύσεις. Όχι στις εκπτώσεις, όχι στη βαρεμάρα και όχι σε αυτά που κουρελιάζουν τα όνειρα μου.
Αντώνης Καλομοιράκης: Αν ζωγραφίσω τον εαυτό μου ως πορτραίτο θα σου πω ότι είμαι ένας άνθρωπος που κάνω ένα μεγάλο αγώνα να διατηρώ πάντα το ρομαντισμό μου και να μην μπαίνω πολύ εύκολα σε καλούπια. Να διατηρώ τις ευαισθησίες μου και να έχω πάντα μία έγνοια προς τον αδύναμο. Μου αρέσει να μην κάνω εκπτώσεις και κάθε φορά, είτε στην ζωή είτε στη δουλειά, ο πήχης να είναι πιο μακριά, όχι πιο ψηλά.
Αντώνη, πώς βρέθηκες στον κόσμο της υποκριτικής;
Α.Κ.: Ποτέ δεν το επέλεξα. Θυμάμαι ότι για μένα ήταν αυτονόητο ότι θα γίνει, γιατί πάντα αυτό συνόδευε τα παιδικά μου χρόνια. Αυτό ήταν το παιχνίδι μου με τις αδερφές μου. Συνήθως, δημιουργούσαμε μία παράσταση και την παρουσιάζαμε σε γονείς, σε θείους, συγγενείς και φίλους. Όταν έφτασε η ώρα να αποφασίσω τι θα σπουδάσω δεν το διάλεξα. Ήταν μία φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Επειδή ως παιδί ήμουν ένα πολύ κομπλεξικό παιδί, με πολλά άγχη, με πολλούς φόβους, ένιωσα ότι ο χώρος της υποκριτικής και του θεάτρου είναι ένας χώρος που με ενσωματώνει απόλυτα. Σε αυτό το χώρο τα ελαττώματά σου είναι πλεονεκτήματα. Το να είσαι πιο ευαίσθητος από το μέσο όρο, το να λειτουργείς κυρίως με το συναίσθημα, το να φοβάσαι σου δημιουργεί την απόλυτη προϋπόθεση για την αγάπη. Όλα αυτά ήταν στοιχεία που εμένα με βοήθησαν πάρα πολύ στο να ενσωματωθώ απόλυτα σε αυτό το χώρο και να ακολουθήσει μια φυσική πορεία.
Πώς ορίζεις το χιούμορ;
Α.Κ.: Το χιούμορ είναι η λοξή ματιά στην απελπισία.
Αντώνη έχεις γράψει και σκηνοθετήσει τέσσερα έργα.
Α.Κ.: Όταν επιλέγω να γράφω το κέντρο μου είναι ο άνθρωπος. Αυτό με αφορά, έτσι εκφράζομαι. Μου αρέσει να βρίσκω πόσο γελοίος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος στην απόγνωσή του, στην απελπισία του, στα δύσκολά του. Μ' αρέσει πάρα πολύ η αντίστροφη ματιά σε μία κατάσταση.
Α.Κ.: Είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες διαδικασίες. Το να παίζω είναι αυτό που με αφορά εκατό τοις εκατό. Είναι αντίστροφες διαδικασίες με την έννοια ότι όταν παίζεις χρειάζεται εξωστρέφεια και πιο πολλή φασαρία. Ενώ στην γραφή απομονώνεσαι, κλείνεσαι στο σπίτι και συγκεντρώνεις όλη σου τη σκέψη. Είναι πολύ διαφορετικό. Γι' αυτό και διαπιστώνω ότι είναι πολύ δύσκολο να γράφεις ενώ παίζεις ταυτόχρονα. Δηλαδή εμένα μου είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρώσω το μυαλό μου πάνω από μία ιδέα όταν είμαι ήδη σε παράσταση.
Μέχρι να μπούμε όλοι σε καραντίνα ήσουν με το Χάρη Ρώμα στην κεντρική σκηνή Αθηναΐς στο «Βαφτιστικό της κυρίας».
Α.Κ.: Δυστυχώς λόγω του κορωνοϊού τελειώσαμε λίγο άδοξα. Περάσαμε δύο υπέροχα χρόνια. Ο Χάρης Ρώμας είναι ένας από τους πιο γενναιόδωρους ανθρώπους στο χώρο.
Έχεις πει σε παλαιότερη συνέντευξή σου πως ο Χάρης Ρώμας είναι μεγάλο σχολείο.
Α.Κ.: Ναι, είναι τεράστιο σχολείο. Είναι ευλογία να μαθαίνεις τη δουλειά από έναν άνθρωπο που είναι πρότυπο για σένα.
Α.Κ.: Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί δουλεύω σε μία σειρά η οποία γίνεται με πολύ κέφι και μεράκι. Τα σενάρια γράφονται με επιστημονικό τρόπο και λεπτομέρεια. Γράφονται από δύο ανθρώπους που ξέρουν καλά τη δουλειά. Άλλωστε τόσο η επιτυχία του παρελθόντος, όσο και η τωρινή, το ομολογεί αυτό εκατό τοις εκατό. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί δουλεύουμε με γενναιόδωρους ανθρώπους που μας αφήνουν να έχουμε κι εμείς το δικό μας χώρο. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, γιατί η δουλειά μας είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εγωϊκή. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν από το χώρο τους και να ανθίσεις κι εσύ μόνο τυχερός και ευλογημένος μπορείς να νιώσεις.
Θέατρο ή τηλεόραση;
Α.Κ.: Είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικές διαδικασίες. Αγαπώ εξίσου και τα δύο.
Κάτι αστείο που σου έχει συμβεί επί σκηνής;
Α.Κ.: Μου έχει συμβεί να μην μπορώ να ελέγξω το γέλιο μου κάποια στιγμή που ένας συνάδελφος εμφανίστηκε στη σκηνή σε λάθος σημείο! Ο συνδυασμός ότι δεν έπρεπε να γελάσω με το απίστευτα αστείο συμβάν με πέθανε! Πόναγε το στομάχι μου.
Τρία πράγματα στα οποία λες ναι και τρία πράγματα στα οποία λες όχι;
Α.Κ.: Ναι στις σχέσεις που αντέχουν στο χρόνο, ναι στο ρίσκο και στις ένοχες απολαύσεις. Όχι στις εκπτώσεις, όχι στη βαρεμάρα και όχι σε αυτά που κουρελιάζουν τα όνειρα μου.
