Ο Γερμανός Carl Sternheim έγραψε αυτό το έργο το 1911 και ταρακούνησε με το τολμηρό περιεχόμενό του την τότε Γερμανία. Ο Sternheim μας μεταφέρει σε μια εορταστική εκδήλωση που γίνεται κάπου έξω και στη οποία παρευρίσκεται και ο βασιλιάς. Εκεί, η νεαρή Κυρία Μάσκε (Ελίζα Σκολίδη) στην προσπάθειά της να έχει καλύτερη οπτική γωνία, έχει την ατυχία να της πέσει το βρακί. Γίνεται αντικείμενο χλευασμού. Το αντιλαμβάνεται ο σύζυγος (Γιάννης Τσορτέκης) και εξαγριώνεται.
Για εμάς το έργο ξεκινά από τη στιγμή που το ζευγάρι επιστρέφει στο σπίτι με πολύ άσχημο τρόπο. Ο σύζυγος, έξαλλος, χτυπάει τη σύζυγό του, την βουτάει από τα μαλλιά και την πετάει στο πάτωμα. Την χαρακτηρίζει με τα πιο άσχημα λόγια και την απειλεί ότι αν ταραχθεί η ζωή που έχει φτιάξει για αυτούς, αν ξεπέσουν από την κοινωνική τάξη που βρίσκονται, αν χάσουν την εύνοια του βασιλιά, δεν ξέρει τι άλλο μπορεί να της κάνει. Εκείνη υπομένει, προσπαθεί να δικαιολογηθεί και του ζητά συνεχώς συγνώμη.
Και ενώ γίνονται αυτά, ξαφνικά εμφανίζονται ο Κύριος Σκαρρόν (Στέλιος Παυλόπουλος) και ο Κύριος Μάντελσταμ (Κωνσταντίνος Ζωγράφος) και θέλουν να νοικιάσουν ένα δωμάτιο που έχει ελεύθερο το ζευγάρι με απώτερο όμως σκοπό να αποπλανήσουν την Κυρία Μάσκε. Και οι δυο έγιναν μάρτυρες της άτυχης στιγμής της και ένιωσαν πόθο.
Η συνεύρεση αυτών των ανθρώπων είναι αρκετά διασκεδαστική. Ο καθένας για να πετύχει τους στόχους τους, προσπαθεί να ξεγελάσει τον άλλον. Οι δυο νέοι θέλουν την Κυρία Μάσκε και ο σύζυγος το μόνο που βλέπει μπροστά του είναι το χρήμα που κερδίζει από το ενοίκιο και όλο κάνει υπολογισμούς. Η σύζυγος, πολύ μικρότερη ηλικιακά από τον σύζυγο, αναστατώνεται από το ενδιαφέρον των δυο νέων και δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί. Έρχεται όμως χείρα βοηθείας από την γειτόνισσα την Κυρία Ντόυτερ (Ελπίδα Τοπάλογλου).
Είναι μια παράσταση νομίζω κοινωνική με κωμικά στοιχεία. Βλέπουμε τον καθωσπρεπισμό και τα πρέπει της εποχής εκείνης. Όλα λειτουργούν με αυστηρό πρόγραμμα και αν ξεφύγει κάτι, τιμωρείται με βία. Εκτός όμως από αυτά, η εποχή εκείνη έκρυβε και κάτι πονηρό.
Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί. Απλά ξεχώρισα λίγο παραπάνω την ερμηνεία της Ελίζας Σκολίδη.
Δεν θέλω να πω τίποτα παραπάνω. Αξίζει να δείτε αυτή την παράσταση. Πιστέψτε με.
Στο δελτίο τύπου:
Έργο του 1911, το Βρακί προκάλεσε σκάνδαλο όταν πρωτοπαίχθηκε στη Γερμανία. Στην Ελλάδα, το παρουσίασε για πρώτη φορά πριν από 20 χρόνια ο Γιάννης Χουβαρδάς, στο Θέατρο Αμόρε, σε μια παράσταση που έκανε αίσθηση στο αθηναϊκό κοινό. Με ιδιότυπη κωμική γλώσσα, το Βρακί σατιρίζει τον υποκριτικό βίο της ανερχόμενης μεσαίας τάξης, εκθέτοντας το υπέδαφος που εξέθρεψε το ναζισμό μέσα στα σπίτια και στα μυαλά των καθημερινών απλών "νοικοκυραίων" της εποχής.
Η ζωή περιορισμένη μέσα σε ένα "ασφαλές διαμέρισμα", όπου κανείς βυθίζεται στις μικροαπολαύσεις του αδιαφορώντας για το τι διαμείβεται έξω από τα τείχη του, ημιμαθής παντογνώστης, χωρίς καμία ιστορική μνήμη, είναι η βάση που τρέφει το κτήνος της βαρβαρότητας. Με αφορμή ένα «βρακί», πέφτει και το τελευταίο φύλλο συκής, που καλύπτει την ηθική γύμνια των κατά τα άλλα ευπρεπώς ενδεδυμένων ηρώων.
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Καρλ Στέρνχαϊμ / Carl Sternheim
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Μαριλίτα Λαμπροπούλου
Σκηνικά: Θάλεια Μέλισσα
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Επιμέλεια Κίνησης: Ιωάννα Αποστόλου
Μουσική: Κώστας Λώλος
Βιολοντσέλο: Τάσος Μισυρλής
Μουσική Παραγωγή: Νίκος Πιτλόγλου, Studio Arion
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χριστίνα Ματθαίου
Παραγωγή: Zero Gravity
Εκτέλεση Παραγωγής: Γιάννης Νταλιάνης
Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου
Παίζουν:
Γιάννης Τσορτέκης
Ελίζα Σκολίδη
Στέλιος Παυλόπουλος
Ελπίδα Τοπάλογλου
Κωνσταντίνος Ζωγράφος
Στο θέατρο Skrow [Αρχελάου 5, Παγκράτι] κάθε Σάββατο στις 18:00 και κάθε Κυριακή στις 21:00
