Στην ποιητική συλλογή «Παράλληλες Πολιτείες» του Πέτρου Βελούδα (εκδόσεις Ιβύκος) υπάρχει διάχυτη μια αγνή τρυφερότητα προς τον άνθρωπο που αποδίδεται, ως προς τη μορφή, με την απαλή γλαφυρότητα του στίχου. Ο στίχος του ποιητή, τις περισσότερες φορές ομοιοκατάληκτος, μοιάζει με χάδι προς την πονεμένη και αδικοχαμένη αγνότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Εκεί λοιπόν που σμίγει η συναισθηματική προσέγγιση και πνευματική ετοιμότητα, κάπου εκεί βρίσκεται η έννοια της ποίησης μας λέει ο ίδιος στο προοίμιο του βιβλίου «Αντί προλόγου». Και όντως, είναι συναισθηματική η προσέγγιση του, καθώς χρησιμοποιεί εικόνες από την φυσική απεραντοσύνη και συμπαντική πρόνοια για να ατενίσει από ψηλά με κριτική ματιά και πνευματική ετοιμότητα τα αντίθετα φαινόμενα της ανθρωπότητας στη σύγχρονη εποχή: Την έλλειψη αγάπης και την κρίση αξιών.
Στο συρτάρι κλειδωμένο
σα σκυλί παρατημένο,
μένουν μέσα οι αξίες
που ποτίζεις με κακίες
Περιμένεις να ανθίσουν
λουλουδάκια που μαραίνουν
σαν παιδιά που περιμένουν
να τους δώσεις τα εφόδια
πριν περάσουν τα διόδια...
Κι η ευχή σου
σταγόνες δακρυσμένες,
αναβλύζει την ντροπή
που γεννήθηκε σαν πέτρες
που πετούσανε Αυτοί
που στ' Ανάκτορα καθήσαν
και του κόσμου την ζωή
μες τα κάρβουνα
τη... ρίξαν...
Μα ο ποιητής δε μένει ωστόσο αποστασιοποιημένος κριτής του κοινωνικού και εξωτερικού γίγνεσθαι. Υπάρχει και ο ίδιος ως αναπόσπαστο μέρος του ποιήματος, κάτι που γίνεται εμφανές από την αμεσότητα και συνειδητότητα της γραφής:
Η γνώση δεν μου έφθανε
για δύναμη,
οι φόβοι μου ελύτρωσαν
του άγχους
την βουλή...
Εδώ είναι λοιπόν φανερή η διάθεση του ποιητή να κάνει και την αυτοκριτική του.
Σ' ένα σώμα με την ίδια ψυχή, που
όμως η ψυχοσύνθεση
διαφέρει ο εαυτός,
δεν μπορεί να εκφράσει
την γνησιότητα, γιατί
αυτή διχοτομείται
και ωθεί σε ενέργειες
ίσως και πέραν του εαυτού.
Βλέπουμε λοιπόν πως από την ποιητική συλλογή του Πέτρου Βελούδα δεν λείπει η φιλοσοφική ματιά προς τις καταστάσεις που μπερδεύουν τον άνθρωπο και, καθώς τον διχάζουν, τον «διχοτομούν» όπως γράφει και ο ίδιος, φυλακίζουν την ενέργεια και την γνησιότητα του.
Πόση αλήθεια υπάρχει σ' αυτούς τους στίχους! Και, αλήθεια, πόση προσπάθεια και πνευματική εγρήγορση χρειάζεται για να μην αφήνεις τίποτα και κανέναν να στο κάνει αυτό! Αφού, όπως άλλωστε γράφει κι ο ίδιος, η γνώση από μόνη της δεν αρκεί...
Ωστόσο, η ποιητική συλλογή του Πέτρου Βελούδα δεν είναι σαν ένα σκοτεινό βιβλίο, όπου κυριαρχεί ο ζόφος, Οι γλαφυρές εικόνες της φύσης και της ζωής, που εξακολουθούν πάντα να διατηρούν την ομορφιά τους, σε πείσμα των διαψεύσεων και των καιρών, και η ελπίδα που πάντα υπάρχει, έστω και πολλές φορές σα μακρινό φως που αχνοφαίνεται, κάνουν ευχάριστη την ανάγνωσή της.
Μεγάλωσες κι όμως
δεν ξέρεις πως
η ελπιδα που θα
φέρεις, γεννήθηκε,
χωρίς να ξέρεις...
Και, όταν κάπου
συνεισφέρεις και
την ζωή σου
αλητεπύεις, μες
το κορμί σου
θα μαγειρεύεις
το νέο αύριο
που θα μαγεπύεις.
Αν αντέξεις στην ζωή σου
κι αγαπήσεις την
ντροπή σου, θα
μπορέσεις να
ιππεύεις τ' άλογο
που αγναντεύεις!...
Όταν το σήμερα
γίενι πατρίδα
ξέχνα τι έλεγες
ζήσε το τώρα, που
έχει... αξία!...
Ο Πέτρος Βελούδας γεννήθηκε το 1977 στο Αγρίνιο και από φοιτητής ακόμη, στράφηκε νωρίς προς την δημοσιογραφία, όπου επιδόθηκε κυρίως στο χρονογράφημα και την ποίηση. Σπούδασε στη σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών, τμήμα Ελληνικού Πολιτισμού του Ανοικτού Πανεπιστημίου. Ποιήματα του ανθολογούνται σε πανελλήνιες ανθολογίες (εκδόσεις Νέα Αριάδνη) και έχουν μελοποιηθεί. Βραβεύτηκε με τρία πανελλήνια λογοτεχνικά βραβεία.
Φαίη Ρέμπελου
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα
