Και όλη αυτή διαδικασία -τόσο από την πλευρά του ποιητή όσο και του αναγνώστη- είναι ένα αέναο, γοητευτικό, εσωτερικό ταξίδι που αποσκοπεί στο να ριζώσει μέσα μας ερωτηματικά που συνοψίζονται στον λόγο της ύπαρξής των πάντων γύρω μας. Αφήνοντας συγχρόνως τον χρόνο να κυλά δημιουργικά και τα βιώματά μας να ανθίσουν, ψιθυρίζοντάς μας ενδόμυχα τις προσωπικές μας απαντήσεις.
Ένα παρόμοιο ποιητικό ταξίδι θα κάνουμε και σήμερα, επιχειρώντας να σας μεταφέρω το αναγνωστικό μου βίωμα με την συλλογή που έχει τίτλο «Το ημερολόγιο ενός ονειροπόλου» του Στράτου Πόντη.
Ξεκινώντας, θα ήθελα να σημειώσω πως η ποιητική συλλογή «Το ημερολόγιο ενός ονειροπόλου» είναι ένα έργο βασισμένο στην τεχνική της πεζοποίησης. Έναν τρόπο γραφής που δεν επιλέγω προσωπικά να εφαρμόζω στις εξομολογήσεις των σκέψεων μου, μα που ωστόσο προτιμώ κατά καιρούς να διαβάζω.
Ξεκινώντας με το ύφος και το περιεχόμενο των ποιημάτων του Στράτου Πόντη, εντοπίζονται περιγραφικές λέξεις που δημιουργούν άμεσα και κατανοητά στον λογισμό μας την ουσία των καταστάσεων που θέλει να μας μεταδώσει.
Δεν πρόκειται για λέξεις λιτές, μα ούτε και για πομπώδεις ιδιωματισμούς. Εισχωρεί στην καθημερινότητά μας και επικεντρώνεται στα «θέλω» και τα «μη».
Όπως στο ποίημα «Άγρια Φύση»:
Ανεύρεση παράλληλης ζωής, που εύκολο πράγμα δεν είναι.
Στην αναζήτηση οξυγόνου και λιβάδια δίχως ανθρώπινες βοές. Στην
ανιαρή καθημερινότητα, με το χαλινάρι να σου μουδιάζει τη γλώσσα,
με το σκοινί στον πάσσαλο, να σε κρατά κάθε φορά που τραβάς.
Κι άλλοτε βουτά στις αθώες αναμνήσεις:
Αγαπημένος φίλος, παραμένει ο μικρός τσιγγάνος, που σου πρόσφερε
μια βρεγμένη φέτα ψωμί με ζάχαρη
Και κάποτε, μας σεργιανά στα βήματα της αγάπης:
Μόνο εκείνη η γλυκιά υποταγή, που συνήθως σε βρίσκει να χαμογελάς.
Έτσι, με αυτή τη μελωμένη διάθεση, παραδίνεσαι στη γυναίκα, την
αγάπη, τις λατρεμένες ειρωνικές αλήθειες.
Και κάποιες στιγμές ξαποσταίνει στην πόλη της Θεσσαλονίκης:
Εδώ μπορώ να μεθώ, να ζαλίζομαι και να παραπατάω, μα ποτέ δεν
σκοντάφτω. Εδώ κόβω κομμάτια τη ζωγραφιά μου για να μοιράσω μια ζωή.
Κλείνοντας και την τελευταία σελίδα της Ποιητικής συλλογής του Στράτου Πόντη, ένιωσα σαν να είχα κάνει μόλις μια διεισδυτική ματιά στο κρυφό ημερολόγιο του ποιητή. Εκεί, που ο ίδιος εμπιστεύεται τα μυστικά μονάχα στον εαυτό του, γελώντας, καρδιοχτυπώντας, μελαγχολώντας σε κάθε διαφορετική ανάμνηση.
Καλή σας ανάγνωση!
Βρείτε τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο στη σελίδα του βιβλίου του στο facebook
Η ποιητική συλλογή του Στράτου Πόντη, Το ημερολόγιο ενός ονειροπόλου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Περισσότερα:
