koukidaki: Η Σμαραγδή Μητροπούλου και το Barsaat

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Σμαραγδή Μητροπούλου: Η ιδέα-έμπνευση μου ήρθε ακούγοντας κάποιο βροχερό Σαββατόβραδο ένα μελωδικό κομμάτι από τον παλιό Ινδικό κινηματογράφο (τον οποίο και έμαθα να αγαπώ, μέσα από τις αφηγήσεις και τα βιώματα της μητέρας μου). Εξ ου και ο τίτλος του: «Barsaat, ο χορός της βροχής».

Πού γράψατε το βιβλίο σας;

Σ.Μ.: Έγραψα το βιβλίο μου στο αρχοντονήσι της Άνδρου, όπου ζω κι εργάζομαι ως εκπαιδευτικός τα τελευταία χρόνια.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Σ.Μ.: Μαζί με την επιμέλεια-διόρθωση, τέσσερις μήνες συνολικά.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Σ.Μ.: Το βιβλίο μου είναι ένα «κράμα» πεζογραφίας και ποίησης με κοινό θέμα τη βροχή, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;

Σ.Μ.:
Θάλασσα... Έρωτας... Μοναξιά... Ξενιτιά... Νοσταλγία... Ελπίδα

Ένας ατέλειωτος χορός κάτω από τη βροχή.

«Βαριά νέφη είχαν καλύψει το νυχτερινό ουρανό προμηνύοντας μπόρα δυνατή.

Φεύγει αλύπητα ο καιρός και δε θέλω να θαμπώσει μέσα μου η εικόνα σου... είσαι εδώ...

κι ας μη με πιστεύει κανείς... δεν πειράζει.

Μια σταγόνα βροχής έπεσε στο πρόσωπό του...

Το κόκκινο μαντήλι σου ακόμα κρατά το χρώμα του, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το 'χω

στο λαιμό δεμένο, το αγγίζω, καίγομαι ολόκληρος... μα θυμάμαι.»

BARSAAT

Σε περιμένω

κι αντηχούν τα πολύχρωμα βραχιόλια στα χέρια μου

σαν χορεύω για σένα κάτω απ' του ουρανού τα νέφη.

Θα 'ρθεις το νιώθω...

Μια λέξη μόνο...

Barsaat...

την ώρα της βροχής...

Barsaat...

κι ο χορός δεν σταματά.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;

Σ.Μ.: Την εναλλαγή των χρωμάτων, των τοπίων και των συναισθημάτων.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;

Σ.Μ.: Η Σκάρλετ Ο’ Χάρα, από το «Όσα παίρνει ο άνεμος», γιατί ήταν ένα πλάσμα που αγωνιζόταν, δεν το έβαζε κάτω παρ’ όλες τις αντιξοότητες και πίστευε ακράδαντα πως «Αύριο είναι μία καινούργια μέρα».

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;

Σ.Μ.: Τη δυνατότητα να αναγνωρίσει κάποια κομμάτια του εαυτού του -των συναισθημάτων του.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;

Σ.Μ.: Μήπως αλλοιωθεί αυτή η παιδικότητα που εξακολουθώ να κρατώ μέσα μου κι ας πλησιάζω το μισό αιώνα ζωής.

Φοβάστε...

Σ.Μ.: Την ανημποριά. Σαν έρθει η ώρα μου, θα ήθελα να φύγω με το κεφάλι ψηλά.

Αγαπάτε...

Σ.Μ.: Τα παιδιά όλου του κόσμου…

Ελπίζετε...

Σ.Μ.: Σε έναν κόσμο πιο ανθρώπινο…

Θέλετε...

Σ.Μ.: Μέσω της διδασκαλίας, να μεταδίδω και αξίες εκτός από γνώσεις.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;

Σ.Μ.: Οι συναισθηματικοί, οι ευαίσθητοι και οι ονειροπόλοι.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;

Σ.Μ.: Για να νιώσουμε να μας κατακλύζει μία βροχή από πολλά κι έντονα συναισθήματα.

Γιατί δεν πρέπει;

Σ.Μ.: Ίσως γιατί σε κάποια σημεία θα δούμε πόνο και απώλεια… αν και είναι κι αυτά κομμάτια της ζωής.

Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;

Σ.Μ.: Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο μου στις εκδόσεις 24γράμματα (Λεωφόρος Πεντέλης 77, Χαλάνδρι, τηλ. 2106127074), κάνοντας παραγγελία μέσω τηλεφώνου ή στην ιστοσελίδα www.24grammata.com Διατίθεται, επίσης, στο βιβλιοπωλείο «Γραφή» (Χώρα Άνδρου) και στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Ακόμη, μπορεί κάποιος να το παραγγείλει και από το βιβλιοπωλείο της περιοχής του.

Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;

Σ.Μ.: Στο νησί μου, στο καταφύγιό μου, στη δεύτερη πατρίδα μου, περιτριγυρισμένη από τα παιδιά μου -τα γυμνασιάκια μου. Να διδάσκω… να διδάσκομαι… να στοχάζομαι, να εμπνέομαι και να τραβώ φωτογραφίες, οι οποίες σίγουρα θα μετουσιωθούν σε λέξεις… και να χορεύω οriental στη σχολή χορού που πηγαίνω δύο φορές την εβδομάδα.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;

Σ.Μ.: Το μπλε της θάλασσας, αλλά και το κόκκινο του πάθους και της ζωής.

Ποια μουσική;

Σ.Μ.: Της Ανατολής.

Ποιο άρωμα;

Σ.Μ.: Άρωμα περγαμόντο.

Ποιο συναίσθημα;

Σ.Μ.: Η νοσταλγία και ο έρωτας.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;

Σ.Μ.: Μίνι σειρά με αυτοτελείς ιστορίες.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;

Σ.Μ.: Μα είμαι ήδη… εκπαιδευτικός.