Στην υπόθεση... βρες/διάλεξε εσύ την αλήθεια.
Οι ήρωες του βιβλίου... παραμένουν ανώνυμοι γιατί θα μπορούσαν να είναι εγώ, εσύ ή οποιοσδήποτε από εμάς.
Ο αναγνώστης... θα ταξιδέψει με μια διαφορετική λογική.
Ο ήρωας θα μπορούσε να φοράει τη μάσκα ενός βατράχου ή άλλου ζώου, αλλά το γέλιο εκείνης γουρούνι θύμιζε άρα η πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη. Έψαχνε πάντοτε την ευκαιρία να χωθεί στην αιωνιότητα και στην ελευθερία που του πρόσφερε το να είναι μαζί της. Η εμμονή στον άνθρωπο όμως μπορεί να προκαλέσει πολλά κακά μαζεμένα. Η εκδίκηση και η ελπίδα προχωράνε παράλληλα σε αυτές τις περιπτώσεις και κάνουν τον ουρανό να μοιάζει μαύρος και το να είσαι ζωντανός να φαντάζει σαν μάστιγα.
Η Μαρία Κιβιδιώτου απαντά στη νέα στήλη myth-story του ιστότοπου για το βιβλίο της αλλά και σε εκείνη που ονόμασα Πλοκόλεξο στην οποία έπρεπε να μιλήσει για αυτό χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Παραπάνω, βλέπετε τα αποτελέσματα-δημιουργίες της. Το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Εικονογράφηση εξωφύλλου: Έλενα Χρυσάνθου.
Η Μαρία Κιβιδιώτου σημειώνει: Αντικατάσταση της λέξης ελευθερία με αγανάκτηση.
«Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία μου και πέρασαν χρόνια για να καταλάβω τη δική σου κι ας ακούγεται μόνο μια φτηνή δικαιολογία».
Τι άλλο μπορεί κανείς να κάνει, όταν είναι κλεισμένος μες στη σιωπή του μυαλού του, από το να γράψει για να βρει την άκρη; Χάρη σ’ ένα αστείο περιστατικό, που γίνεται η αφορμή να γνωριστούν τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας, αρχίζει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι που μπερδεύεται ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Ένα γέλιο που μοιάζει γουρουνίσιο γίνεται αφορμή ώστε να φορέσει εκείνος τη μάσκα ενός ζώου και να πορευτεί μ’ αυτήν για το υπόλοιπο της ζωής του. Το θέμα της λεπτής ισορροπίας του μυαλού, της σκέψης που αιώνια θα τρώει τον άνθρωπο και της θλίψης που προκαλεί το κανονικό ή το μη κανονικό –όπως αυτό ορίζεται από τον καθένα− διαπερνούν το κείμενο που κινείται διαρκώς ανάμεσα σε σκηνές ρεαλισμού και φαντασίας. Η τραγικότητα των ηρώων είναι ο ίδιος ο εαυτός τους, που μέσα στην ανάγκη τους να ζήσουν στερούνται εν τέλει τα πάντα. Ακόμα κι αυτό όμως είναι η αλήθεια; Ίσως ναι ίσως και όχι, δεν παύει όμως να είναι μια εκδοχή της με το αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο. Μια δολοφονία με έναν ένοχο ή περισσότερους; Η αλήθεια μου στηρίζεται σε σένα.
Η Μαρία Κιβιδιώτου γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε Ψυχολογία και τώρα είναι τελειόφοιτη του δεύτερου πτυχίου της στη Φιλολογία. Έζησε και εργάστηκε αρκετά χρόνια στην Αθήνα. Τα τελευταία επτά χρόνια ζει στην Κύπρο, εργάζεται ως υπάλληλος σε φαρμακευτική εταιρεία, ενώ παράλληλα ασχολείται με το θέατρο και τη συγγραφή. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Αθήνα και έχει συμμετάσχει στα βιβλία: «21 Νέες Φωνές» από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη, «4 Λεπτά» από τις εκδόσεις Πατάκη και στην έκδοση «Κυπριακή Φιλολογική Πρωτοχρονιά» από τον ΕΠΟΚ. Τα τελευταία χρόνια γράφει σε διάφορα λογοτεχνικά μπλοκ και σελίδες στο διαδίκτυο. Η σχέση της με τη λογοτεχνία ξεκινά από νωρίς και δε σταμάτησε ποτέ, ενώ προς το τέλος του δημοτικού γράφει τις πρώτες της ιστορίες όπου και συνεχίζει μέχρι σήμερα με ποιήματα, διηγήματα και μυθιστορήματα. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο ΕΚΕΒΙ, ενώ περάσανε πολλά χρόνια μέχρι να βρει το θάρρος να βγάλει τα γραπτά της από τα συρτάρια. Θαυμάζει την κλασική λογοτεχνία και τους συγγραφείς που την εκπροσωπούν και θεωρεί το γράψιμο ως τη μόνη μορφή ελευθερίας.
