Θησέας και εξωγήινοι

Λένας Μαυρουδή-Μούλιου

Κάποια, όχι και τόοοσο, μακρινή εποχή ο επισκέπτης μάς δήλωνε ζωντανά την παρουσία του κτυπώντας το ρόπτρο και μετέπειτα το ηλεκτρικό κουδούνι του σπιτιού μας χωρίς ντε και καλά να έχει προειδοποιήσει για τον ερχομό του. Δεν σκεπτόταν ότι μπορεί να σε έβρισκε με τη σφουγγαρίστρα ανά χείρας ή με τα μπικουτί στα μαλλιά. Η οικειότητα μεγάλη, είτε αυτός ήταν συγγενής είτε γνωστός και φίλος, οπόταν δεν σε έβαζε κάτω από μικροσκόπιο εμφάνισης αλλά ούτε κι εσύ ένιωθες άβολα. Έβγαζες σβέλτα την ποδίτσα σου, σήμα κατατεθέν της νοικοκυράς, με γρήγορες κινήσεις έβγαζες και τα είδη κομμωτικής από την κεφαλή σου και γρήγορα γρήγορα φλυαρώντας και χαχανίζοντας έβαζες το μπρίκι στη φωτιά, για ένα καφεδάκι μερακλίδικο, συνοδεία κουλουριών που είχες φτιάξει με τα χεράκια σου μόλις πριν λίγο, γι’ αυτό και το σπίτι μοσχομύριζε γαρύφαλλο, κανέλα και βανίλια, προϊδεάζοντας σε για την αναμφισβήτητη νοστιμιά τους.

Αυτήν την live επίσκεψη, αντικατέστησε για τους ειδικούς περί τη σύγχρονη τεχνολογία, ένα τυπικό και αόριστο like στο fb του διαδικτυακού σου "φίλου" κάτω από την ανάρτησή σου, στέλνοντάς σου μία τύποις χαιρετούρα που δεν ξέρεις και τί ακριβώς εννοεί. Άρεσαν τα όσα έγραψες και στέλνει την ευαρέσκειά του ή σου πετάει ένα γεια και καθάρισε, όντας βιαστικός γιατί πνίγεται στη δουλειά, παραβλέποντας ένα βασικό γνωμικό που λέει πως έχεις χρόνο για όποιον θέλεις, για όποιον δεν θέλεις έχεις δουλειά;

Ε, όχι ρε παιδιά, εμένα δεν μου λέει τίποτα αυτό το like, που είναι πιο απρόσωπο και ψυχρό και από την όποια ανταλλαγή δυο τριών λέξεων!

Ακριβό πράγμα και οι λέξεις την σήμερον. Οπαδοί λες του λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν; Καμία σχέση. Και δεν παραλείπουμε να πούμε την επίσκεψη δια της επιστολής που πνέει πλέον τα λοίσθια… Πού είναι εκείνα τα πανέμορφα γαλάζια γράμματα ή και τα ροζέ για τους ρομαντικούς, και ο ταχυδρόμος που αποτελούσε το αντικείμενο του πόθου ημών των αδημονούντων να μας παραδώσει την επιστολή; Λίγα χρόνια από τότε και ο ταχυδρόμος με την μορφή που τον ξέρουμε τείνει να εκλείψει. Μεταφέρει πια όλο λογαριασμούς, η χαρά της ΕΥΔΑΠ, της Δ.Ε.Η., της κινητής και ακούνητης τηλεφωνίας και δεν συμμαζεύεται. Τον βλέπεις, μαυρίζει η ζωή σου και σου 'ρχεται να δολοφονήσεις τον δόλιο τον ταχυδρόμο, που αν κάτι καλό του έτυχε είναι το ξαλάφρωμα εκείνης της τεράστιας δερμάτινης τσάντας του που από το βάρος της, του πλήγιαζε τον ώμο once upon a time!

Κάτι σχετικό με αυτές τις βαθυστόχαστες σκέψεις φαίνεται πως έβλεπα στον ύπνο μου εκείνη τη μεσημεριανή σιέστα, γιατί ξύπνησα με τη παράξενη αίσθηση ότι το όνειρο συνεχιζόταν και με τα μάτια μου ανοικτά.

Μισογλαρωμένη από τα όποια υπολείμματα του ύπνου, σηκώνομαι από την αγαπημένη μου relax πολυθρόνα και σέρνοντας το παντουφλικό μου πηγαίνω κουζίνα μεριά να φτιάξω έναν μερακλίδικο ελληνικό καφέ να έρθω στα ίσια μου… Και τσουφ να τον ο απρόσκλητος επισκέπτης μου από το υπερπέραν, κάνοντας αισθητή την αόρατη παρουσία του με το γνωστό πλέον αέρινο χάδι του στον αριστερό μου ώμο… Γιατί αναφέρω μετ’ επιτάσεως τον αριστερό ώμο; Ξέρω κι εγώ; Να σηματοδοτούσε κάτι;

Μες στη μουρτζούφλα μου, φάνηκα και ολίγον αγενής, ξεχνώντας τα περί του Ξένιου Δία και λοιπές μυθολογίες και ετοιμαζόμουνα να κατεβάσω κανένα γαλλικό, ναι μεν γιατί ήρθε απροειδοποίητα, αλλά και επειδή δεν σεβάστηκε τις ώρες τη κοινής ησυχίας όπου απαγορεύονται οι παντός είδους συνεντεύξεις!

(Όχου και τι λέω ΘΕ ΜΟΥ, συγχωράτε με…)

«Τι είναι πάλι ρε φίλε; Αν νομίζετε ότι ήρθατε να με πιάσετε στον ύπνο για να εκμαιεύσετε από στόματός μου αλήθειες ή και ψέματα που εφεύραμε τάχα μου εμείς οι γήινοι όχι απλά για να περνά η ώρα μας αλλά για να μαθαίνουμε και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, κάνατε ένα μεγάλο λάθος και σας το επισημαίνω για να μην εκτίθεστε αν δεν γινόμαστε πιστευτοί. Εμείς ΑΝ θέλουμε να πούμε μιαν αλήθεια που πονάει όπως όλες οι αλήθειες, της προσδίδουμε μια μυθοπλαστική ελαφράδα, κάτι σαν δικαιολογία σε μια κατά τα άλλα καταφανώς ψευδή μας ιστορία. Που σημαίνει ότι αν ήρθατε πάλι για να διορθώσετε κάποιον μας μύθο, το βρίσκω τετριμμένο και πεζό σε σημείο που κανέναν δεν θα διασκεδάσει, πόσω μάλλον να ωφελήσει. Οδηγείτε, το βλέπω, το χέρι μου να γράφει ΘΗΣΕΑΣ».

«Άκου φλύαρε άνθρωπε, προπέτη και ξερόλα. Ναι, δεν υποτιμώ καθόλου τον βαθμό ευφυΐας σου που είναι ομολογώ υψηλός και "πιάνει πουλιά στον αέρα" όπως ΕΣΕΙΣ λέτε, γιατί εμείς δεν τη συνηθίζουμε αυτήν την παροιμία, μην έχοντας πουλιά, πετούμενα εννοώ, μην παρερμηνευτώ κιόλας ε; Για τον Θησέα, ναι, θα κουβεντιάσουμε. Εξηγούμαι:

»Ο δευτερότοκος γιος του αρχηγού μας θα πάει φέτος στα νήπια, και ένα από τα μαθήματα επιλογής είναι "οι ελληνικοί μύθοι και παραδόσεις". Τον εξίταρε ο Μινώταυρος και αναρωτήθηκε μωρό παιδάκι, γιατί γούσταρε να τρώει νεαρά κορίτσια όμορφα και παρθένα, το τέρας αυτό! Με ρώτησε γιατί παρθένα και όπως καταλαβαίνεις, ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση να υπεισέλθω, όχι σε σεξουαλικές και ανατομικές λεπτομέρειες, αυτές τις ξέρουν και τα μωρά μας, αλλά να δώσω μιαν εξήγηση γιατί όμορφες και γιατί παρθένες. Οφείλω να του εξηγήσω, μιας και είμαι ο βασικός του δάσκαλος. Δηλαδή οι παρθένες ήταν πιο νόστιμος μεζές για τον Μινώταυρο;

»Και τότε, μια φλασιά οδήγησε τη σκέψη μου προς έναν δικτάτορα, έναν σκληρό, αποτρόπαιο, ανώμαλο δυνάστη, έναν παιδόφιλο παιδεραστή που τα θηριώδη του ένστικτα μόνον έτσι ικανοποιούνταν. Αυτό ήρθα να εξακριβώσω, να επαληθεύσω αν έχει βάση η υποψία μου για όλη την αλληγορία του θέματος και την υπερβολική ανοχή ενός λαού που παρά την μόρφωσή του έδειξε μια βλακοδέστατη, να την πω, αποδοχή. Και δεν ξεσηκώθηκε ενωμένος να ξεδοντιάσει το κτήνος. Δεν σας άφησαν οι έριδες να συναποφασίσετε για το πώς θα βρείτε έναν τρόπο να το καταφέρετε αυτό. Αν ήσασταν ενωμένοι καμία δύναμη δεν θα 'ταν πάνω από σας. Κακό πράγμα και η μοιρολατρία. Ότι και καλά "αυτό ήταν το γραφτό μας". Δεν σας δίδαξαν οι Σοφοί σας ότι το "γραφτό" μας ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΟ ΓΡΑΦΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΚΑΘ’ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΠΑΡΤΙ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΑΝ ΕΝΑΣ, ΕΝΑΣ ΘΗΣΕΑΣ εν προκειμένω;

»Βασικός Νόμος του Σύμπαντος Κόσμου που ουδέποτε τον τηρείτε. Πώς το λέτε να δεις; Α, ναι! Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις. Οι πρόγονοι μας, που μια συμπάθεια σάς την είχαν, είχαν και την ελπίδα ότι με τις παραβολές που γεννούσε το έξυπνο μυαλό σας, θα το έβαζαν και να δραστηριοποιηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση μα οι Σειρήνες των ερίδων ήταν μέχρι και στις μέρες μας πολύ πιο ισχυρές. Αποτέλεσμα, Μινώταυροι να υπάρχουν πάντα στη ζωή του πλανήτη σας, του πιο όμορφου αστεριού τού Στερεώματος. Υποψιάζομαι δε ότι και ο Παράδεισος, εδώ σε σας είναι.
»Μα αντί αυτό να το συνειδητοποιήσετε προβήκατε σε ανθρωποθυσίες με ό,τι ωραιότερο διέθετε ο τόπος για να εξευμενίσετε το τέρας. Μα βρε, δεν το ξέρετε ότι αυτά τα τέρατα δεν ικανοποιούνται ποτέ; Αραιά και που, σας πιάνει και κάποια πνευματική διαύγεια, επαναστατείτε και βελτιώνετε τη ζήση σας αποδεικνύοντας ότι εν τη ενώσει η ισχύς σας. Για να το ξεχάσετε αμέσως σχεδόν μόλις δείτε μιαν άσπρη μέρα. Πώς να το χαρακτηρίσουμε αυτό; Για πες μου; Βλακεία, που δυστυχώς είναι πιο άπειρη κι από το άπειρο Σύμπαν, κατά την ρήση του Αϊνστάιν!»

«Άκου φίλε εξωγήινε, λες, λες και λες και δεν αναφέρεσαι ποτέ στη βοήθεια που εισέπραξε ο Θησέας-Λαός από το γυναικείο φύλο στο πρόσωπο της Αριάδνης και το κουβάρι της, την άκρη του οποίου έδωσε σε εκείνον, να κρατάει για να μην πελαγώσει και δε βρει τον στόχο του μέσα στις δαιδαλώδεις και σκοτεινές ατραπούς του Λαβυρίνθου, που ήταν η κατοικία και το κυβερνείο τού αιμοσταγούς δικτάτορα, που και μόνον η θέα του η αφύσικη σε τερμάτιζε και χρειαζόσουν ανθεκτικά πάμπερς για να μην αυτοταπεινώνεσαι όπως όταν ήσουνα παιδί…

»Δεν μάθαμε ποτέ από πού αντλούσε την παρά φύση δύναμή του και γιατί έτρωγε τα θύματά του σε μιαν εποχή που ο κανιβαλισμός ήταν άγνωστος ακόμη και στην ζούγκλα του Αμαζονίου, ή όπου αλλού της Γης, στο βαθύ της Ιστορίας της ανθρωπότητας».

«Έκανες πολύ καλά που αναφέρθηκες στην γυναικεία βοήθεια αλλά αυτήν σκοπό έχω να σου την αναλύσω σε μελλοντική μου αναφορά. Ξεχωριστό κεφάλαιο. Αν δεν βοηθούσαν οι γυναίκες, η όποια επιτυχία θα ετίθετο εν αμφιβόλω. Τόσο σε εμάς όσο σε εσάς, η γυναίκα είναι το μυαλό και το αρσενικό η μυική δύναμη. Στην ταμπακιέρα μας τώρα. Να γιατί ήρθα. Σαν καλός συγγραφέας που είσαι να στρωθείς και να ξαναγράψεις το κεφάλαιο γα τον ήρωα Θησέα-Λαό. Ετοίμασέ το και σε καμιά εβδομάδα επανέρχομαι. Το παίρνω και σφαίρα αποχωρώ, για τον αυτόματο εκδοτικό του διαστήματος που και την επιμέλεια την κάνει αυτόματα μ’ έναν μηχανισμό τελευταίας τεχνολογίας και δίνω το βιβλίο στο παιδί. Βλέπω τις αντιδράσεις του και αν δω ότι του άρεσε, προβαίνω σε μια μεγάλη εκδοτική παραγωγή και εφοδιάζω τα νηπιαγωγεία της Επικράτειάς μας. Και πού 'σαι, κάνε focus προσεκτικό στο θέμα της παρθενίας. Κάτι μέσα δε μου κολλάει. Τι σχέση μωρέ έχουν τα γυναικολογικά με την γεύση; Γιατί ενώ ξεπαρθένευε τις κοπελιές μετά τις έτρωγε;»

«Μα για να μην έχει μάρτυρες των ανομολόγητων πράξεών του. Αφ’ ενός ησύχαζε ότι δεν επρόκειτο να υπάρξει έσωθεν κακή μαρτυρία και ας βούιζε ο τόπος για τις πλείστες όσες ανωμαλίες του, συνάμα εξασφαλίζοντας και νόστιμη φρέσκια τροφή, ο αρχικανίβαλος, που τύφλα να ’χουν οι κακοί Δράκοι των παραμυθιών και οι Λερναίες Ύδρες! Στο σημείο αυτό βρίσκω μια κάποια υπερβολή. Δηλαδή, μόνον τις παρθένες ορεγόταν; Αν του τύχαινε, ας πούμε, μια Μπριζίτ Μπαρντό στα πολύ νιάτα και τα ντουζένια της, θα 'λεγε όχι;

»Μα για στάσου. Πώς και δεν αναφέρθηκες για τον Αιγαία και τα ξεχασμένα μαύρα πανιά του καραβιού τού γιού του, έτσι όπως όλοι μας κάνουμε στη χαρά μας πάνω, ακόμη και για μια νίκη της ομάδας μας στην Champion League; Είδες την αξία της τεχνολογίας; Με ένα κλικ στο ίντερνετ ο πατέρας θα μάθαινε τα καλά τα νέα και εμείς θα βρίσκαμε άλλη δικαιολογία και όνομα για το πέλαγος μας που από τότε είναι πάντα φουρτουνιασμένο σε ένδειξη διαμαρτυρίας που το βαφτίσαμε έτσι, διαιωνίζοντας μια απροσμέτρητη ανοησία, για να μην πω βλακεία και θεωρηθεί ότι επαναλαμβάνομαι!»

«Έτσι είναι φίλε μου όπως τα λες. Και τώρα φεύγω, έχω να κάνω και καναδυό ψώνια που με παρακάλεσε η Κυρά. ΑΝ της πω τα ξέχασα, πάει την έβαψα. Βάλε τα δυνατά σου. Διάνθισε την Ιστορία σου και με σύγχρονους ήρωες, έτσι που να μην πλήξουν τα παιδάκια. Τα λέμε. Ο Συμπαντικός φίλος σου σε… φιλά. Δεν ξέρω την τεχνική του γήινου φιλιού, αλλά μου 'χουν πει ότι είναι μια επαφή πρώτου τύπου και μεγάλης απόλαυσης. See you soon...»


Copyright © Λένα Μαυρουδή All rights reserved, 2019
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του Gustave Moreau. Αθηναίες προσφέρονται στον Μινώταυρο.