Η συνεργάτιδα του koukidaki.gr, Χρύσα Μαστοροδήμου, έχει την γενική επιμέλεια και αρχισυνταξία στο νεοκυκλοφόρητο λογοτεχνικό περιοδικό «λεξΩτεχνίες» του Πολιτιστικού Κέντρου Εκπαιδευτικών Ν. Λάρισας και, όπως ήταν αναμενόμενο, το πρώτο τεύχος έφτασε στον ιστότοπο και διαβάστηκε με προσοχή ενώ, όπως ήταν φυσικό, έπρεπε να μάθουμε περισσότερα από την ίδια.
Το περιοδικό
Οι «λεξ Ω τεχνίες» είναι ένα νέο ετήσιο λογοτεχνικό περιοδικό που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2019 υπό τη στέγη του Πολιτιστικού Κέντρου Εκπαιδευτικών Ν. Λάρισας. Η ιδέα για ένα λογοτεχνικό περιοδικό, που θα εκπροσωπεί τον κόσμο των εκπαιδευτικών, υπήρχε πολλά χρόνια μέσα μου και προέκυψε από συζητήσεις που είχα με άλλους εκπαιδευτικούς-λογοτέχνες της περιοχής που ήθελαν ένα χώρο για να εκφράζονται λογοτεχνικά. Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε με τη μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού και το λογοτεχνικό βιβλίο όπως και τα περιοδικά ήταν ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για πολλούς από εμάς. Η σύγχρονη τεχνολογική εξέλιξη άλλαξε πολύ την ανάγκη αυτή με την κυριαρχία των ηλεκτρονικών εντύπων και των αξιόλογων ηλεκτρονικών λογοτεχνικών περιοδικών, ωστόσο για μένα η αίσθηση του τυπωμένου χαρτιού είναι κάτι ανυπέρβλητο. Μια ευτυχής συγκυρία τα έφερε έτσι ώστε αυτή η ιδέα να βρει κοινωνούς το διοικητικό συμβούλιο του Πολιτιστικού Κέντρου Εκπαιδευτικών Λάρισας (ΠΟΚΕΛ) του οποίου τον τελευταίο χρόνο είμαι μέλος και χάρη στη μέγιστη συμπαράσταση του Προέδρου κου Αργύρη Γιουρούκη-λογοτέχνη η ιδέα αυτή έγινε πράξη.
Το εγχείρημα
Ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα ομολογουμένως και πράγματι δώσαμε έναν αγώνα δρόμου για να πραγματωθεί αυτή η ιδέα. Η σύσταση της συντακτικής ομάδας ήταν το πρώτο δύσκολο βήμα μιας και για να ασχοληθεί κανείς με ένα λογοτεχνικό περιοδικό απαιτείται χρόνος, ανιδιοτελή και αφιλοκερδή προσφορά. Η τύχη βοήθησε ώστε να δημιουργηθεί μια καλή ομάδα που αποτελείται από έμπειρους φιλολόγους-λογοτέχνες και να υπάρξει ένα κοινό αισθητικό κριτήριο αλλά και πνεύμα συνεργασίας που οδήγησε στην δημιουργία του πρώτου τεύχους. Η συντακτική ομάδα αποτελείται από τους: Πάνο Κώστα (φιλόλογο-αρθρογράφο), Ποιμενίδου Ευδοκία (νηπιαγωγό-συγγραφέα), Μπουμπουρέση Αναστασία (φιλόλογο-αρθρογράφο), Χαδουλίτση Βίλη (φιλόλογο-αρθρογράφο), Μαστοροδήμου Χρύσα (δασκάλα-ποιήτρια-συγγραφέα) και ειδικούς συνεργάτες τους: Καραβίδα Βασίλη (δάσκαλο-συγγραφέα), Παύλο Λάλο (δημοσιογράφο, λογοτέχνη, ιστορικό ερευνητή, εκδότη του περιοδικού Αντίδωρο).
Η δεύτερη δυσκολία ήταν το όνομα του περιοδικού. Πολλά ονόματα που σκεφτήκαμε στην αρχή είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ή υπήρχαν ως ονόματα ιστοσελίδων. Θελήσαμε λοιπόν να δώσουμε στο περιοδικό ένα πρωτότυπο όνομα και έτσι προέκυψε το «λεξω τεχνίες» από το ρήμα λέξω = μέλλων του αρχαίου ρήματος λέγω = ομιλώ και παραφράζοντας (ποιητική αδεία) τη λέξη τέχνη. Κάπως έτσι προέκυψαν οι «λεξωτεχνίες».
Η ύλη
Η επόμενη δυσκολία ήταν η επιλογή των κειμένων. Η αρχική ιδέα ήταν να δημιουργήσουμε ένα περιοδικό που να μην αποτελείται μόνο από καταξιωμένους λογοτέχνες αλλά να δίνει βήμα στους εκπαιδευτικούς-λογοτέχνες της περιοχής μας που το κείμενο τους θα μας έλεγε κάτι. Ωστόσο επειδή αυτό ήταν κάπως περιοριστικό αποφασίσαμε να δίνουμε βήμα σε όλους τους λογοτέχνες της περιοχής με ένα 60% των κειμένων να αποτελείται από εκπαιδευτικούς και ένα 40% από ανεξάρτητους λογοτέχνες. Στη συνέχεια προστέθηκαν και έργα ζωγράφων, έρευνες και απόψεις με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πολυφωνικού περιοδικού.
Στο παρόν τεύχος λοιπόν θα συναντήσετε διηγήματα, ποιήματα αλλά και έρευνες, άρθρα, απόψεις και εικαστικές δημιουργίες ενώ καταγράφονται και οι δράσεις του Πολιτιστικού Κέντρου τη χρονιά που προηγήθηκε ως τη στιγμή κυκλοφορίας του τεύχους. Η απήχηση του περιοδικού στην τοπική κοινωνία αλλά και σε όλη την Ελλάδα ήταν τέτοια που δείχνει ότι η δική μας ανάγκη για ένα έντυπο λογοτεχνικό περιοδικό είναι πάντα επίκαιρη. Η συνέχεια ελπίζουμε μετά την εμπειρία μας να είναι ακόμη καλύτερη.
Ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία και συγχαρητήρια για το έργο που προσφέρετε στον πολιτισμό τόσα χρόνια!
🌷
Διαβάζοντας, λοιπόν, το πρώτο τεύχος του περιοδικού λεξΩτεχνίες –μια ονοματοδοσία που θεωρώ χαρακτηριστική κι εφευρετική– δε μπορεί κανείς παρά να σημειώσει την αρτιότητα των περιεχομένων, τόσο σε θέματα επιμέλειας και καλαισθησίας όσο και σε ό,τι αφορά στην ουσία, ενδιαφέρον λογοτεχνικό, μα και εικαστικό, πλούτο και ποικιλία αυτού. Πρόκειται για συλλογικό έργο σημαντικής θέσης και όχι μόνο ως προς τα λογοτεχνικά πράγματα.
Με κέρδισε πάρα πολύ ο διάκοσμος των έργων με έργα ζωγραφικής –κάτι που αγαπώ να κάνω κι εγώ σε τούτον τον ιστότοπο όταν δημοσιεύονται πονήματα– όπως και η σχεδίαση των σελίδων που λειτουργεί στο μεταίχμιο μεταξύ κλασικού και μοντέρνου: κλασικότητα και κλασικοτροπία όπως ταιριάζει σε μεγάλα λογοτεχνικά και εικονοπλαστικά έργα αλλά και μοντέρνο στοιχείο όπως ταιριάζει στην σύγχρονη εποχή και στην οπτική της. Μου άρεσαν οι σημειώσεις, παραπομπές και βιβλιογραφίες όπου είναι απαραίτητο –αν και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο σε κάθε έντυπο, όμως δεν είναι εντέλει και χρειάζεται να το επισημαίνουμε εκεί που το εντοπίζουμε– και λάτρεψα τη δομή του, σύμφωνα με την οποία τα θέματα διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς να παρεμβάλλονται διαφημίσεις –ενώ ξέρουμε πολύ καλά ότι δε θα υπήρχε κανένα περιοδικό στον κόσμο χωρίς διαφημιζόμενους– επειδή προσφέρει ένα αυτοτελές με ομοιογένεια σύνολο ως να 'ταν ένα λογοτεχνικό βιβλίο.
Με κέρδισε πάρα πολύ ο διάκοσμος των έργων με έργα ζωγραφικής –κάτι που αγαπώ να κάνω κι εγώ σε τούτον τον ιστότοπο όταν δημοσιεύονται πονήματα– όπως και η σχεδίαση των σελίδων που λειτουργεί στο μεταίχμιο μεταξύ κλασικού και μοντέρνου: κλασικότητα και κλασικοτροπία όπως ταιριάζει σε μεγάλα λογοτεχνικά και εικονοπλαστικά έργα αλλά και μοντέρνο στοιχείο όπως ταιριάζει στην σύγχρονη εποχή και στην οπτική της. Μου άρεσαν οι σημειώσεις, παραπομπές και βιβλιογραφίες όπου είναι απαραίτητο –αν και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο σε κάθε έντυπο, όμως δεν είναι εντέλει και χρειάζεται να το επισημαίνουμε εκεί που το εντοπίζουμε– και λάτρεψα τη δομή του, σύμφωνα με την οποία τα θέματα διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς να παρεμβάλλονται διαφημίσεις –ενώ ξέρουμε πολύ καλά ότι δε θα υπήρχε κανένα περιοδικό στον κόσμο χωρίς διαφημιζόμενους– επειδή προσφέρει ένα αυτοτελές με ομοιογένεια σύνολο ως να 'ταν ένα λογοτεχνικό βιβλίο.
Εν κατακλείδι, είναι μια υπέροχη προσπάθεια, που αποζημιώνει τον αναγνώστη, αξίζει την προσοχή και τον χρόνο μας, και εύχομαι να βρει πολλούς πολλούς λεξΩτέχνιους και να κάνει τα πιο μεγάλα, μακρινά ταξίδια.
