Περικλής Λεύκας: Όπως αναφέρω και στον Πρόλογο, αφορμή στάθηκε ο αδόκητος θάνατος του γιου μου, αλλά επειδή είχα από μικρός καταγράψει πολλές στιγμές της ζωής μου, που ήταν πολύ δύσκολη, σκέφτηκα πως αυτή η διήγηση μπορεί να ήταν ενδιαφέρουσα και για άλλους συνομηλίκους μου, που θα αναγνωρίσουν ίσως και δικές τους εμπειρίες από τις χαλεπές εποχές που περάσαμε, αλλά και νεότερους, που θα μάθουν πολλά για την ιστορία της χώρας μας και τον τρόπο ζωής των προηγούμενων γενεών. Πέρα από αυτό, θα μπορούσα να αφήσω πίσω μου κάτι αξιοσημείωτο για το χωριό μου, που τόσο αγάπησα από μικρός και αγαπώ ακόμα.
Αν έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Π.Λ.: Οδύσσεια.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Π.Λ.: Θα τον συμβούλευα να το διαβάσει με πολλή προσοχή για να μπορέσει να διακρίνει κάποιες διαχρονικές αξίες που πρέπει να σημαδεύουν τη ζωή μας.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Π.Λ.: Είναι ήδη ένα ταξίδι αυτό που περιγράφεται στο βιβλίο. Θα πηγαίναμε σε όλα τα αναφερόμενα μέρη και μπορεί να κρατούσε πολλές μέρες, μήνες ή και χρόνια. Το δικό μου κράτησε μισόν αιώνα.
Κλείστε τη μικρή συνέντευξη με μια φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Π.Λ.: «Την πρώτη χρονιά η ζωή μου ήταν ένα σκέτο μαρτύριο. Ήταν στιγμές που έφτασα σε απόγνωση και αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα μέσα σ’αυτόν τον κυκεώνα. Και δεν ήταν μόνο το προσωπικό μου γόητρο που με απασχολούσε. Ήταν και το γόητρο της χώρας μου. Να φανώ ανάξιος της επιλογής να υπηρετήσω σ’ αυτή τη θέση και να τα παρατήσω, ρεζιλεύοντας και τη πατρίδα μου; Αυτό δεν το χωρούσε το μυαλό μου και ο αγώνας μου και η επιμονή μου γίνονταν ατσάλι. Έτσι, σιγά σιγά κατάφερα να εξοικειωθώ με το πολύπλοκο σύστημα και, με την εργατικότητα και το σωστό και σταθερό αλλά και δίκαιο τρόπο διοικήσεως, να αποκτήσω το κύρος και το σεβασμό πολύ γρήγορα από καθηγητές, μαθητές και γονείς...»
Στην περίληψη λέει μεταξύ άλλων:
Αυτές οι εμπειρίες ξεκινούν από την γενέτειρά μου, την Μελιά Δωδώνης, φτάνουν μέχρι την Αγγλία και καταλήγουν στην συνταξιοδότησή μου. Επειδή αγαπώ ιδιαίτερα το χωριό μου, του αφιερώνω ένα μεγάλο κομμάτι. Στάθηκα σε κάποια λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία, όχι βέβαια τεκμηριωμένα επιστημονικά, αλλά από θρύλους και διηγήσεις παλαιοτέρων, στα ήθη και έθιμα, τους γάμους, τα πανηγύρια, τις χαρές και τις λύπες. Προσπάθησα να σκιαγραφήσω τον βίο και την πολιτεία αυτών των σκληροτράχηλων ανθρώπων, που έδιναν αγώνα επιβιώσεως πάνω στα βραχώδη βουνά της Ηπείρου εκείνα τα δύσκολα, θα έλεγα πέτρινα χρόνια, των δεκαετιών του ’40 και του ’50. Αποτύπωσα όσο πιο αντικειμενικά μπορούσα τον άδολο και ακατέργαστο χαρακτήρα τους, αλλά και τα ελαττώματά τους, έτσι όπως τους έζησα στα παιδικά μου χρόνια. Το άλλο μεγάλο κομμάτι αφορά την διαβίωση σε διάφορες Παιδοπόλεις και όλη την περιπετειώδη διαδρομή μου κάτω από σκληρές και αντίξοες συνθήκες. Πάλεψα και αγωνίστηκα με όλες μου τις δυνάμεις για να εκπληρώσω το ιδανικό μου, που με βασάνιζε και μου έλεγε πως πρέπει να μάθω γράμματα. Ήταν βέβαια και η επιθυμία του πατέρα μου, που δεν είχε τις δυνάμεις να με σπουδάσει, αλλά δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στην προσπάθειά μου. Έτσι, υπήρξα αρχικά νεαρός αιγοβοσκός, κατόπιν μαθητευόμενος υποδηματοποιός και μετά από δύο Πανεπιστημιακά πτυχία, Αγγλικής και Κλασσικής Φιλολογίας, κατέληξα ως Καθηγητής και Διευθυντής Σχολείων Μέσης Εκπαιδεύσεως.
Ο Περικλής Λεύκας γεννήθηκε στη Μελιά Δωδώνης το 1935. Το 1948 εισήχθηκε στην Παιδόπολη Αγία Ελένη Ιωαννίνων λόγω του εμφυλίου πολέμου. Τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Θεσσαλονίκη και εισήχθηκε με υποτροφία κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων καθώς και στο Αγγλικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Προτίμησε το Πανεπιστήμιο και μετά το πέρας των σπουδών του διορίστηκε ως καθηγητής Αγγλικών στη Μέση Εκπαίδευση. Παράλληλα, εγγράφηκε στο Κλασικό τμήμα της Φιλοσοφικής και στο τέταρτο έτος πήρε μετεγγραφή για τα Ιωάννινα, μιας και υπηρετούσε εκεί, από όπου έλαβε και το πτυχίο του Φιλολόγου. Κατόπιν εξετάσεων εισήχθηκε στη Σχολή Επιμορφώσεως Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως (ΣΕΛΜΕ) και κατόπιν στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως (ΔΜΕ). Κατά τη μακρά περίοδο της σταδιοδρομίας του, πέρα από το διδακτικό του έργο, ανέπτυξε και καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Δημιούργησε σχολικές χορωδίες, όπου δεν υπήρχε καθηγητής Μουσικής, και ανέβασε επτά θεατρικά έργα σε τρία σχολεία. Υπήρξε μέλος της Χορωδίας Καθηγητών Ιωαννίνων. Ασχολήθηκε επίσης με μεταφράσεις. Μετέφρασε στα αγγλικά το βιβλίο Τα Βαλκάνια, Απύραυλη Ζώνη του Γ. Κορίδη και τον Τουριστικό Οδηγό της Ηπείρου του Λ. Μάλαμα (Εταιρία Ελληνικών Εκδόσεων, Ιωάννινα, 1971). Μετέφρασε επίσης στα ελληνικά την ιστορική πραγματεία Το Δεσποτάτο Της Ηπείρου του DONALD M. NICOL, Καθηγητή του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (Blackwell, Oxford, 1957), το οποίο δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Ηπειρωτική Εστία και στη συνέχεια κυκλοφόρησε σε ανάτυπα. Στο ίδιο περιοδικό, στο οποίο ήταν συνδρομητής, δημοσίευσε επίσης πολλές αξιόλογες μεταφράσεις με τίτλο Το Πικρό Ποτήρι. Το 1990 επελέγη ως Αναπληρωτής Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Σχολείου Κάλαμ, κοντά στην Οξφόρδη, όπου και υπηρέτησε μια επταετία. Συνταξιοδοτήθηκε το 1999 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει δυο κόρες, που ζουν και εργάζονται στο Βέλγιο, και τρία χαριτωμένα εγγονάκια. Του αρέσουν πολύ τα ταξίδια, γιατί γνωρίζει νέους τόπους και νέους ανθρώπους, καθώς και το διάβασμα. Είναι μέλος του Συλλόγου Αποφοίτων Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ. «Ο Φιλόλογος» και της Χορωδίας «Χρήστος Τσολάκης».
