Ποιητής παλιάς κοπής και εραστής της ρίμας και του μέτρου, μας αποκαλύπτει τα μύχια της ψυχής του μέσα από έμμετρα ποιήματα. Λυγίζει μπροστά στις κοινωνικές αδικίες, δακρύζει αντικρίζοντας τον ανθρώπινο πόνο, στιγματίζει το άδικο, το οικουμενικά απαράδεκτο και εξοργιστικό εις βάρος των λαών συμφέρον των μεγάλων και δυνατών. Ένας ρομαντικός της εποχής μας, ένας ουτοπιστής των ημερών μας.
Γράφει:
Άνθρωπος στη θάλασσα / κι εμείς το συζητάμε. / αν κάνουν κράτει οι μηχανές, / θα γίνουμε αργοί, / τ’ αφεντικά θυμώνουνε / το μπάρκο σαν αργεί / και αν δεν είναι άνθρωπος, / τον χρόνο σπαταλάμε.[1]
και αλλού…
Τι κι αν τα χέρια σου είν’ ρόδα μαραμένα / και τα μαλλιά σου ανθισμένη μυγδαλιά, / η μάνα θα ‘σαι η γλυκιά πάντα για μένα, / χαράς και λύπης μου η στοργική φωλιά.[2]
Αυτό όμως που με γοήτευσε περισσότερο είναι η ερωτική γραφή του ποιητή που ξαφνιάζει σαν έχεις συναντήσει πρώτα τα ποιήματα που αναφέρονται σε κοινωνιολογικά θέματα και ανησυχίες. Ο Θανάσης Τρίψας έμμετρα και αβίαστα, αλλά και με ένα ρομαντισμό και μια ευγένεια γραφής που μαγνητίζει κόντρα στο ρηχό και το γυμνό των συναισθημάτων, προσεγγίζει ερωτικά το έτερο φύλο και του καταμαρτυρεί τα συναισθήματα του.
Γράφει:
Να ακουμπάς απάνω μου, να παίρνω τη φωτιά σου, / της μοναξιάς η κάμαρα είν’ πάντα παγερή, / χωρίς εσένα η καρδιά ν’ αντέξει δεν μπορεί / μονάχη έξω να γυρνά από την αγκαλιά σου.[3]
και αλλού…
Ψάχνω μια λέξη για να βρω, μια λέξη σφραγισμένη / βαθιά στον χρόνο να γενεί σαν το παλιό κρασί, / μια λέξη να ‘ναι θησαυρός, μ’ απλή, συνηθισμένη / κι όταν τη λέω δυνατά, ν’ ακούς μόνο εσύ.
[…]
Για να τη βρω δεν μπόρεσα, / μα μπόρεσ’ η ψυχή μου, / κείνης που χάδι γίνεσαι, / φιλί σου σαν γευθεί, / ανάσα θέλει να σε πω, που τρέφεις τη ζωή μου, / ανάσα μου, που αν χαθείς, κι εκείνη θα χαθεί.[4]
Μοναδικά αγγίζει και απαλοχαϊδεύει η γραφή του το άλλο φύλο. Με μια γλυκύτητα περιγράφει τις στιγμές της αναζήτησης και της αγάπης και με δύναμη δηλώνει τον έρωτα και υποδηλώνει το κάτι διαφορετικό που του κεντρίζει την προσοχή και επιλέγει να έχει δίπλα του. Ένας τροβαδούρος του έρωτα και του πόθου που καταμαρτυρά τα όσα αισθάνεται με εντιμότητα σκέψης και καθαρότητα γραφής.
Κλείνοντας …
Αν ερμηνεύεις κάθε χτύπο της καρδιάς σου
και μεταφράζεις κάθε κραδασμό ψυχής,
αν ταξιδεύεις κάθε μέρα πιο βαθιά σου
και σε χαρτί σμίγει το δάκρυ, η χαρά σου
δεν είσαι άλλο, παρά ένας ποιητής.
Η ποιητική συλλογή του Θανάση Τρίψα, Με της ψυχής τα χρώματα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηδύφωνο.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Διαβάστε παρακάτω τί λέει ο ίδιος απαντώντας τη μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών που «τρέχει» στον ιστότοπο τα τελευταία έτη.
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Θανάσης Τρίψας: Το βιβλίο αυτό είναι απόρροια εντολών ψυχής και όλων των μορφών των συναισθημάτων σε δεδομένες καταστάσεις της ζωής.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Θ.Τ.: Ψυχισμός.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Θ.Τ.: Να αντλήσει τα επί μέρους νοήματα και να ταυτιστεί με πρόσωπα και καταστάσεις και μέσα από αυτά να οδηγηθεί σε προβληματισμό για τον λόγο ύπαρξής μας.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Θ.Τ.: Το πόσο θα κρατούσε είναι συνάρτηση του αποτελέσματος το κατά πόσο το σύνολο των ποιημάτων άγγιξε τις χορδές του αναγνώστη που πάλλουν μπροστά στο άδικο την κάθαρση, τον ερωτισμό και την ανθρωπιά.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Θ.Τ.:
Αν το δίκιο σου έγινε
σε άχυρα βελόνα
και είν’ για σένα η εύρεση
υπόθεση τιμής
ένα μόνο σ’ απόμεινε
κάψε τον αχυρώνα
είν’ η βελόνα πιο ακριβή
απ’ τ’ άχυρα της γης.
🍃
Ο ποιητής Θανάσης Τρίψας γεννήθηκε και κατοικεί στο Αίγιο. Μετά τη συνταξιοδότησή του από το δημόσιο άρχισε να ασχολείται με την ποίηση συστηματικά. Απέσπασε δεκάδες πρώτα και δεύτερα βραβεία ποίησης από πληθώρα έγκριτων Πανελλήνιων και Διεθνών λογοτεχνικών διαγωνισμών. Το 2014-2015 ανακηρύχθηκε ποιητής της χρονιάς από το περιοδικό Κελαινώ του ομίλου Ζαλώνη-Ξάστερον. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές, τη «Ζωής διαδρομές» (εκδόσεις Βεργίνα), που βραβεύτηκε στα πλαίσια του 8ου λογοτεχνικού διαγωνισμού του ΕΠΟΚ 2017 και τη «Με τα χρώματα της ψυχής» (Δεκέμβριος 2018, εκδόσεις Ηδύφωνο).
[1] Προτεραιότητες
[2] Μανάδες
[3] Επιθυμία
[4] Ανάσα μου
