…
Με τρέφει η γη η άγονη
και ανθίζω μονάχα
τις μαύρες νύχτες του χειμώνα.
…
Δεν είμαι για τις γλάστρες τους
Αντισυμβατικός χρησιμοποιεί τους στίχους για να καταδείξει τις αλήθειες κάνοντας τα ολιγόστιχά του να μοιάζουν με μικρά ρητά που μας ραπίζουν το πρόσωπο όταν το αποστρέφουμε στην πραγματικότητα.
Γράφει…
Στο καρναβάλι της ζωής
το χιούμορ είναι η μάσκα του πόνου. (Μασκέ)
και αλλού
Δεν φταίει ο άνεμος που μας σκορπά
-φταίει που είμαστε φύλλα (Τις πταίει;)
Δεν είναι μόνο οι αλήθειες της κοινωνίας και της συμπεριφοράς των ανθρώπων που αγγίζει ποιητικά, καταθέτει τη θλίψη του και τον προβληματισμό του για ό,τι πλήγωσε την αδερφή πατρίδα μας, Κύπρο.
Ανάψτε το φως
γιατί δεν βλέπουμε τίποτα.
Ανάψτε το προτού να είναι αργά –
προτού ανάψει τελικά
σε άδειο τόπο. (Σκοτάδι – Σύγχρονη Ελλάδα/Κύπρος Ι)
και συμπληρώνει με το επόμενο ποίημα βγάζοντας μια κραυγή που μαρτυρά όλη την απόγνωση και το άδικο που ακολούθησε,
Ποιοι είστε εσείς
που σας ζητώ ν’ ανάψετε το φως;
Θα τ’ άναβα ο ίδιος
μα δεν έχω δάχτυλα
δεν έχω χέρια. (Σκοτάδι – Σύγχρονη Ελλάδα/Κύπρος ΙΙ)
Επαναστάτης της κοινοτυπίας και της κανονικότητας, με άμετρο και δίχως ρίμα στίχο ο Στέφανος Παντελίδης βροντά κι αποκαλύπτει όσα οι άλλοι φοβισμένα αποσιωπούν. Γράφει…
Τους στερούν -νομίζουν-
ήλιο και φεγγάρι.
Δεν ξέρουν πως σ’ εκείνο
το σκοτάδι που τους ρίχνουν
λάμπουν -ειδικά γι’ αυτούς-
και τα δυο περισσότερο. (Επαναστάτες στην απομόνωση)
Ξεφυλλίζοντας την ποιητική συλλογή «Εκεί που δεν με σπέρνουν», αντιλαμβάνεσαι πλήρως πως είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει, ένα σύνολο ποιητικής κατάθεσης που λέει όσα οι άλλοι δεν τολμούν να πουν, που ξεγυμνώνει το κίβδηλο και το προσγειώνει μπροστά στα μάτια μας κάνοντάς το δύσκολο να αγνοηθεί και αδύνατο να το προσπεράσεις. Ένα αγριολούλουδο δοκιμασμένο στον αέρα και στις δύσκολες συνθήκες που ήρθε να μας τραβήξει την προσοχή και το καταφέρνει.
Κλείνοντας…
Πολλά χρόνια μετά τον θάνατό μου
εύχομαι κάποιος ν’ απαγγείλει ένα μου ποίημα.
Και τότε
θα κυλήσει η μεγάλη στρογγυλή πέτρα
-αυτή που θα φράζει τον τάφο μου-
και θα βγω έξω.
Θα συναντήσω έναν-έναν τους νέους μου αναγνώστες
και θα τους «πείσω» δείχνοντας
τις τρύπες στην καρδιά μου. (Προσδοκώ ανάσταση ποιητού)
Η ποιητική συλλογή του Στέφανου Παντελίδη, Εκεί που δεν με σπέρνουν, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
O Στέφανος Παντελίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1973. Δεν σπούδασε Ελληνική Φιλολογία. Δεν έγραψε μελέτες, ούτε κριτικές βιβλίων. Οι δύο προηγούμενες ποιητικές συλλογές του Εκτός νόρμας (abookworm publication 2014) και Πάω γυρεύοντας (κατά τον δαίμονα εαυτού) (Eκδόσεις Βακχικόν 2016) δεν τιμήθηκαν με βραβείο, δεν επανεκδόθηκαν, ούτε μεταφράστηκαν σε άλλες γλώσσες. Κάποιοι του είπαν πως τους αγγίζει η ποίησή του. Θα ήθελε να ισχυριστεί πως γράφει μονάχα γι’ αυτούς. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν έχει επιλογή. Γράφει ποίηση επειδή αυτό του ορίζει επιτακτικά η φύση του.
