Η Αρετή Κοκκίνου άρχισε σπουδές κιθάρας σε παιδική ηλικία. Αργότερα έκανε μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας με το Γιάννη Δρόλαπα και μαντολίνου με την Βιβή Γκέκα. Είναι διπλωματούχος σύνθεσης στο Ωδείο Athenaeum με δάσκαλο τον Χρήστο Αναστασίου.
Στο μουσικό της χρονολόγιο...
Ως το 1997, συνεργάζεται με τα συγκροτήματα rock και pop ύφους «Είλωτες» και «Scoria». Το 2000 δημιουργεί το σχήμα «Νυχτερινή Απόδραση». Το 2011 κυκλοφορεί η πρώτη δισκογραφική της δουλειά με τίτλο «Η ζωή στο βασίλειο του τίποτα» με ερμηνεύτρια τη Θέλμα Καραγιάννη. Το Μάρτιο του 2016 κυκλοφορεί η δεύτερη δισκογραφική της δουλειά σε στίχους της στιχουργού και συγγραφέως Μαρίας Παπαδάκη με ερμηνευτές την Ερωφίλη, τη Δήμητρα Μαστορίδου, τον Μπάμπη Τσέρτο, το Μάκη Σεβίλογλου και την Ξένια Ροδοθεάτου. Τον Απρίλιο του 2018 κυκλοφόρησε η τρίτη δισκογραφική της δουλειά σε ποίηση Ηλία Παπακωνσταντίνου με τίτλο «Αήττητο Αλάτι» με ερμηνεύτριες την Ελισσάβετ Καρατζόλη, την Αργυρώ Καπαρού, την Θέλμα Καραγιάννη, την Σοφία Ανδριανού, την Κατερίνα Κουρεντζή, τη Μάνια Παπαδημητρίου, την Ντομένικα Ρέγκου. Την άνοιξη του 2019 κυκλοφορεί το cd EN-ΠΛΟΚΗ σε στίχους της Αδαμαντίας Μαντελένη όπου συμμετέχει με τέσσερα τραγούδια. Την ίδια εποχή κυκλοφορούν τα singles «Ταιριαστά» σε στίχους Μαρίας Παπαδάκη, με ερμηνευτή το Γιάννη Λεκόπουλο και «Γίνε», σε στίχους της Σόφης Καποράνη με ερμηνευτή το Σωκράτη Μάλαμα.
Στο θεατρικό της ημερολόγιο...
«Τα χρόνια του φιδιού-Λιπεσάνορες» του Δ. Βαρβαρήγου σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μαντέλη (θέατρο Βαφείο, φεστιβάλ Βόλου, Αράχθειο Φεστιβάλ) όπου συμμετείχε ως μουσικός, και ηθοποιός (2015-16).
«Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη, (καλοκαίρι 2017) από τη θεατρική ομάδα ΑΤΡΕΙΔΕΣ σε σκηνοθεσία Βίβιαν Ιωάννου.
«Η Εφημερίς των Κυριών-Το Όνειρο», της Έλενας Παλαιολόγου (2018, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, φεστιβάλ Μυτιλήνης).
Και όλα τα υπόλοιπα:
Έχει κάνει εξ' ολοκλήρου την ενορχήστρωση στη δισκογραφική δουλειά «Εποχές» της Ανδριανής Ζαγγανά και του Νίκου Καρακαλπάκη καθώς και τον προσωπικό δίσκο του τραγουδιστή με τίτλο «Ό,τι μας ανήκει». Έχει επίσης ενορχηστρώσει τη νέα δουλειά του τραγουδοποιού Παναγιώτη Κελάνδρια με τίτλο Via Negativa.
Το χειμώνα του 2017 δημιούργησε το κιθαριστικό τρίο Nyxis. Η σύνθεσή της για τρεις κιθάρες με τίτλο Mediterraneo συμπεριλήφθηκε στο soundtrack 6 Ελλήνων συνθετών για την Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας που παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2017 στη Αρχαία Ολυμπία στο πλαίσιο των σχετικών εκδηλώσεων (Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2018, Κορέα).
Στις διάφορες συναυλιακές και δισκογραφικές συνεργασίες των τελευταίων ετών περιλαμβάνονται αυτές με τον Δημήτρη Μητσοτάκη (Ευδαίμονες και Ρε Καντίνι) την Καίτη Κουλλιά, τη Ζωή Τηγανούρια, την Αργυρώ Καπαρού, τη Γεωργία Βεληβασάκη, τη Μαρία Κανελλοπούλου, την Πένυ Ξενάκη, τη Μήδεια Χουρσουλίδου τον Νίκο Αβαγιανό, την Ερωφίλη, τη Δήμητρα Μαστορίδου, τη Μαρία Γράμψα, το Νίκο Καλογερόπουλο. Επίσης με τους νέους τραγουδιστές Πάνο Λαμπρίδη, Δημήτρη Ερατεινό και Νίκο Καρακαλπάκη και τον ηθοποιό Δημήτρη Βερύκιο. Συμμετοχή στη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος Soul Destiny με ερμηνευτές, μεταξύ των άλλων, την Πόπη Αστεριάδη την Σοφία Παπάζογλου και τον Γιάννη Λεκόπουλο. Συνεργασία με τη συνθέτη Πηγή Λυκούδη και συμμετοχή, μεταξύ των άλλων, στις συναυλίες της στο κέντρο πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος (2013) και στο Βυζαντινό Μουσείο στις (2014) με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, στο έργο «Ας τραγουδήσουμε και πάλι» που παρουσιάστηκε στο Institut Shepharade Europien των Βρυξελλών και στην μουσική-θεατρική παράσταση «Τα Πάθη της Αγάπης» σε κείμενο του Θανάση Σάλτα που παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ Σμύρνης το καλοκαίρι του 2015. Συνεργασία με τη θεατρική ομάδα Ρίζες σε σύγχρονη απόδοση της Ερωφίλης του Γ. Χορτάτζη, (σκηνοθεσία Θοδωρής Οικονομίδης, περιοδεία καλοκαίρι 2018).
Διετέλεσε ραδιοφωνική παραγωγός στην ΕΡΤόπεν από τον Οκτώβριο του 2014 έως τον Ιανουάριο του 2016. Συνεργάζεται ως ρεπόρτερ με τον ιστότοπο Μουσικόγραμμα.
Η Αρετή Κοκκίνου απαντά τις ερωτήσεις μου για τη μουσική (της)...
Αρετή Κοκκίνου: Σίγουρα η εσωτερική ανάγκη, καθώς δεν είχα μουσικούς στο περιβάλλον μου για να πάρω παράδειγμα και ερεθίσματα. Σαν να φύτρωσε από μόνη της η ιδέα στο κεφάλι μου. Αργότερα ήρθε το όνειρο, που στην αρχή ήταν συναυλίες με μπάντα κι εγώ lead κιθαρίστας. Αργότερα κατάλαβα ότι η μουσική είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Οπότε το όνειρο και η φιλοδοξία, αν θέλετε, άλλαξε μορφή.
Ποιο είδος μουσικής σας εκπροσωπεί καλύτερα;
Α.Κ.: Σαν δημιουργός δεν θέλω να έχω στεγανά σχετικά με συγκεκριμένα είδη. Ακόμα και πράγματα που παλιά απεχθανόμουν μερικές φορές τα βλέπω με ένα μάτι διαφορετικό. Στα ακούσματά μου αναζητώ το νέο και την πρωτοτυπία, ταυτόχρονα με τη συγκίνηση.
Μιλήστε μας για τα όνειρα που καταφέρατε να πραγματοποιήσετε και για εκείνα που κάνετε αυτή την εποχή...
Α.Κ.: Ήδη έχουν γίνει πολύ περισσότερα από όσα είχα ονειρευτεί στα 18 μου. Ένα εγχείρημα που έχω αυτή την εποχή στα σκαριά είναι ένα μουσικό έργο για μεγάλη ορχήστρα με αφορμή ένα νέο ποιητικό έργο συνεργάτη-ποιητή. Θέλει βέβαια το χρόνο του για να ετοιμαστεί αλλά και τις δυσκολίες του για να υλοποιηθεί.
Α.Κ.: Δεν μπορώ να κατονομάσω συγκεκριμένους ανθρώπους με τους οποίους έχω όνειρο να βρεθώ στην ίδια σκηνή, αν και, όπως όλοι μας, έχω θαυμάσει και απολαύσει πολλούς. Όσον αφορά τους ερμηνευτές, θέλω να συνεργαστώ με νέα ταλαντούχα πρόσωπα που αισθάνονται την ανάγκη να αναδείξουν νέο υλικό.
Αν δεν υπήρχε η μουσική στη ζωή σας, με τι θα είχατε ασχοληθεί; Υπάρχει υποκατάστατο;
Α.Κ.: Νομίζω οπωσδήποτε κάτι καλλιτεχνικό. Θα μου άρεσε να γράφω κείμενα ή να ασχοληθώ με το θέατρο, όχι απαραιτήτως ως ηθοποιός. Πάντως έχω και άλλη επαγγελματική εξωκαλλιτεχνική απασχόληση, ως διδακτικό προσωπικό στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Υπάρχει κάποιο μουσικό κομμάτι, κάποια σύνθεση δική σας, που ξεχωρίζετε; Το πιο αγαπημένο σας, ας πούμε, και γιατί;
Α.Κ.: Είναι σαν να ζητάτε από γονιό να ξεχωρίσει τα παιδιά του. Πάντα το τελευταίο είναι το πιο χαϊδεμένο. Το τελευταίο, λοιπόν, είναι ένα ντουέτο σε στίχους της Μαρίας Παπαδάκη με ερμηνευτές το Βασίλη Λέκκα και την Έρρικα Πατρικίου. Το όνομα αυτού: Ο δικός μας κόσμος. Θα ξεχωρίσω επίσης το ορχηστρικό κομμάτι Λαβύρινθος που περιλαμβάνεται στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά «Η Ζωή στο Βασίλειο του Τίποτα» με τη Θέλμα Καραγιάννη, καθώς γράφτηκε με αφορμή κάποιο ιδιαίτερο συναισθηματικό ερέθισμα. Επίσης το single Γίνε, σε στίχους Σόφης Καποράνη και ερμηνεία του αγαπημένου Σωκράτη Μάλαμα. Τέλος, το πιο συγκλονιστικό ποίημα που έχω μελοποιήσει, με θέμα την γενοκτονία στο Δίστομο από τους Ναζί: Πρόκειται για το «Ένα Πουλί που το έλεγαν Αργύρη», σε ποίηση Ηλία Παπακωνσταντίνου από το cd μας «Αήττητο Αλάτι».
Click to... music links
