Μαρίας Μιχαλακάκου
Ψάχνω με λέξεις όμορφες
να σε χαρακτηρίσω
Μα είναι όλες τους φτωχές
και λίγες να σε ντύσω
Η κάθε μέρα που περνά
καθόλου δε με νοιάζει
Ζωή χωρίς εσένανε
έρημου τόπου μοιάζει
Ονειρεμένε μου σεβντά
πόθε ,εσύ γλυκέ μου
Χωρίς εσέ στην σκέψη μου
δεν ζω εγώ ποτέ μου
Αν έρθει η ώρα που θα ζω
χωρίς εσέ αντάμα
Αρκεί μου, που στον πόνο μου
θα ‘χω για σένα κλάμα
Είσαι ό,τι φαντάστηκα
κι ό,τι εγώ ζητούσα
Ο πρίγκιπας που στ’ όνειρο
για χρόνια λαχταρούσα
Αγγελοαναθρεμένε μου
γλυκέ εσύ σεβντά μου
Ζεστό κρατώ για σένανε
τον τόπο στην καρδιά μου
Ζωή, ανάσα και παλμό
έρωτα και χαρά μου
Όλα εσύ τα κυβερνάς
τα συναισθήματά μου
Πρίγκιπες δεν υπάρχουνε
μόνο στα παραμύθια
Είσαι ένας ολοζώντανος
κι αυτή είν’ η αλήθεια
Όρια πώς να βάλω εγώ
στον έρωτα το μοιραίο
Που όλη την ώρα σ’ αγαπώ
και σε λατρεύω λέω
Είσαι εσύ ο άρχοντας
που κυβερνάς τη λογική μου
Βασίλειο σου η καρδιά
και όλο το κορμί μου
Είσαι ουράνιο τόξο μου
μετά από καταιγίδα
Εσύ μου δίνεις τη χαρά
εσύ και την ελπίδα
Ακόμα και η κόλαση
Παράδεισος θα μοιάζει
Σαν είμαι εγώ με σένανε
τίποτα δεν με νοιάζει
Μαζί σου δεν φοβάμαι πια
έλα και δώσε μου το χέρι
Μαζί σου όλα ανθίζουν στη ζωή
κάνεις μου το Χειμώνα, Καλοκαίρι
🌹
Μαρία Μιχαλακάκου
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
