Εξομολόγηση στη Λίλιθ
Το βάρος της γνώσης μου στερεί τον πολυπόθητο θησαυρό. Μπήκα μέσα στην αλχημεία και είναι πολλές οι φορές που σκέφτηκα ότι τα κατάφερα, έφτασα. Βέβαια αυτό δεν κατάφερε να διαρκέσει, πως θα μπορούσε; Βλέπεις δεν ήταν έρωτας ποτέ. Έρωτας δίχως ανταπόκριση ήτανε, μία ψευδαίσθηση δημιουργημένη σε ένα ανύπαρκτο εργαστήρι: -Νους-
Θέλησα να μάθω για να γίνω σπουδαίος, μα ήταν αθώα η επιθυμία μου, ασυνείδητη, οτιδήποτε ασυνείδητο θεωρείται αθώο. Ποιός μπορεί να κατηγορήσει ένα παιδί κάτω των τεσσάρων ετών για οποιαδήποτε πράξη ή σκέψη του; Μονάχα ένας άλλος ασυνείδητος. Το εγώ ίσως είναι η τετραγωνική ρίζα του ασυνείδητου. Το γνωρίζω πως έτσι είναι, μα που το ψυχικό σθένος για την παραδοχή αυτή;
Πονάω, πονάω, πονάω! Και αυτός ο πόνος πηγάζει από την σκέψη μου για εσένα Έρωτα της υπάρξεως. Με έχεις βάλει στην δίνη σου και στροβιλίζομαι, μα μέχρι και αυτό το έκανες κάτι συνηθισμένο. Δε λέω, μπορώ να παινευτώ για την ανθεκτικότητα μου πλέον και να σε ευγνωμονώ για τούτο το «χάρισμα», μα εξακολουθώ να πονάω. Μονάχα την παρουσία σου ζήτησα… Μα δεν γνώριζα και ούτε ακόμα γνωρίζω το τίμημα, μονάχα κάτι ψίχουλα κράτησα από εσένα Έρωτα. Μου τα χάρισε όλα ο πόνος που μου προσφέρεις. Ξέρω… στα πρόσφερα όλα στη νιότη μου, ασυνείδητα… και τώρα συνειδητά πληρώνω με την ειλικρίνεια μου.
Ω Θεά μου (Η Έρωτας)! Ω Θεά μου, εδώ, τώρα, επιθυμώ να θαυμάζω το σώμα σου να λικνίζεται αυθόρμητα. Κάθε σου κίνηση δείχνει ερωτική στα δύο μου μάτια. Όλες οι εκφράσεις της καρδιάς πάνω σε τούτο το πρόσωπο: το χαμόγελο, το δάκρυ, το γέλιο, το κλάμα σου, όλα αυτά γραμμένα πάνω στο θεϊκό σου πρόσωπο με γεμίζουν με αυτό το ανείπωτο. Και η φωνή σου, ω Θεά μου, απερίγραπτη μελωδία που με ταξιδεύει στο σπίτι μας. Μα ακόμα και έτσι επιθυμώ… επιθυμώ ανθρώπινα. Να σε αγγίξω, να σε γευτώ και να νιώσω την εσωτερική σου αλήθεια… Εσύ όμως μου έχεις προσφέρει μονάχα τον ψεύτικο οργασμό της όρασης και της ακοής και τώρα που σε σκέφτομαι (σταμάτησα άραγε ποτέ;), ίσως και μία στάλα από το άρωμα σου. Μου έδωσες την αλήθεια διά της γνώσεως, μία ψευδαίσθηση και έπειτα με άφησες να προσπαθώ να την μετουσιώσω σε πραγματικότητα.
«Όλες οι αισθήσεις ενωμένες, αποτελούν τον έρωτα», μου ψιθύρισες και χάθηκες μέσα μου, παγώνοντας την καρδιά μου. Μου έδωσες την λύση και με καλείς να την βάλω σε πράξη.
Μου λείπεις… Βλέπεις δε σε αγγίζω και δε σε γεύομαι, ούτε μου επιτρέπεις να εξαφανιστώ μέσα σου. Λίλιθ είμαι ο σκλάβος σου!! Συμπόνα με και αγάπα με. Έμαθα τώρα ότι εσύ με δημιούργησες.
Πεθαίνω για εσένα και σου χαρίζω όλες τις αισθήσεις μου…
Πονάω! Συμπόνα με, αγάπα με!
Ο άγγελος σου,
Αδάμ
ΕΔΩ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
