Δέσποινας Σπαθή
Πάντα όταν έφευγες, σε λύτρωνε η φυγή σου.
Δεν τό περίμενα, ότι θα ρθεις ξανά.
Το φως του όλου, στους αιώνες το βαριέσαι.
Την ηδονή του εαυτού, την αγαπάς.
Έρχεσαι πάλι, να κλωσήσεις στα φτερά σου.
τα κλούβια αυγά τους, που είναι ιδέες της ζωής.
Μα δεν θυμάσαι πως βρωμάνε, όταν σπάνε.
Και τα φτερά σου, μην λερώσεις προσπαθείς.
Κλούβια αυγά σου δώσαν πάλι για παιδιά σου.
Πρώτο σου μέλημα, είναι να τα κλωσάς.
Μα όπως είσαι καθισμένος, στα φτερά σου.
Φαίνεται ξέχασες, πως ξέρεις να πετάς.
🌹
Δέσποινα Σπαθή
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.