Ο Αντώνης Δημητρίου, ολοκληρωμένος τραγουδοποιός κατά την άποψή μου, μιλάει για τους Sugar, για τον Πεζόδρομο και τη μουσική στη ζωή του. Τον ευχαριστώ ολόθερμα και του παραδίδω τη σκυτάλη.
Πώς προέκυψαν οι Sugar;
Αντώνης Δημητρίου: Οι sugar προέκυψαν το 2017 μετά από ένα τσίγκλισμα από την Μικαέλα Δαρμάνη, εγώ είχα θεωρήσει ότι είχα κάνει ένα διάλειμμα στην καλλιτεχνική μου ζωή μετά την διάλυση των Ενδελέχεια και το διάλειμμα αυτό κρατούσε πάρα πολύ, η ενασχόληση μου με το ραδιόφωνο εν τω μεταξύ το παράτεινε πάρα πολύ… κοιμόμουνα λιγάκι μπορεί να πει κανείς και μου λέει η Μικαέλα "γιατί δεν μου γράφεις ένα τραγούδι;" Λέω εντάξει να σου γράψω, μ΄ έπιασε εξ απήνης που λέμε... λοιπόν έγραψα ένα τραγούδι στίχους και μουσική… και δεν της άρεσε. Βέβαια εγώ είχα «ανάψει», είχα πάρει μπρος, είχα ξαναμπεί στο στούντιο, είχα γλυκαθεί, είχα ξαναμπεί στο κόλπο που λέμε, μετά ακολούθησε ένα δικό μου δεύτερο τραγούδι και το τρίτο τραγούδι ήταν το «Ώρες», ήταν το πρώτο τραγούδι που είπε η Μικαέλα Δαρμάνη, ένα στην ουσία λαϊκό κομμάτι δύο τέταρτα που πραγματεύεται έναν ευχάριστο χωρισμό· μας βγήκε σε swing ρυθμό μιας και η εποχή μας σηκώνει swing. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι το πρώτο τραγούδι που έγραψα για την Μικαέλα, το «Θάλασσα», το κράτησα και λίγους μήνες αργότερα το είπε ο Λάκης Παπαδόπουλος που του άρεσε εκείνου και ταίριαξε πάρα πολύ και ο τρόπος με τον οποίο ήρθαμε ξανά μετά από πολλά χρόνια σε επαφή. Γελάσαμε πάρα πολύ, διασκεδάσαμε πάρα πολύ και στο στούντιο ήταν πραγματικά κάτι ξεχωριστό. Από κει και πέρα κατάλαβα ότι χρειάζεται να φτιαχτεί ένα συγκρότημα, αυτοί ήταν οι Sugar· ήταν πολύ δύσκολο να φτιαχτούν, υπήρχαν δυσκολίες και αστοχίες στην επιλογή μελών και από την μεριά μου και από την μεριά τους, σε άλλους δεν άρεσε, δεν μπόρεσαν, δεν άρεσε σε μένα αυτό το οποίο έβγαινε… ξέρεις η μουσική είναι λίγο σαν πίνακας ζωγραφικής, ρίχνεις πινελιές και αν σου πιάσουνε.
Ποια είναι τα δυνατά σημεία των Sugar κατά τη γνώμη σας; Γιατί ξεχωρίζουν;
Α.Δ.: Οι Sugar έχουν ένα πολύ δυνατό σημείο, είναι το κοινό σημείο που έχουν με τους Ενδελέχεια σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και αυτός είναι και ο στόχος μου, να υπάρχει μια επαφή, να υπάρχει δηλαδή μια ομοιογένεια και αποδοχή και, προς θεού, για να υπάρχει διάρκεια πρέπει να εστιάζεις στα κοινά σημεία των μελών μιας τέτοιας ομάδας, όχι στις διαφορές γιατί αν εστιάζεις στις διαφορές το πράγμα παίρνει άσχημο δρόμο. Οι Sugar ξεχωρίζουν γιατί παίρνουν ένα δρόμο εντελώς διαφορετικό από τα υπάρχοντα συγκροτήματα, είναι σαν να ακούς έναν ήχο άλλης χώρας αλλά με ελληνικά λόγια. Αυτό βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται στην Ελλάδα, αλλά νομίζω ότι πιάνουν έναν χώρο ο οποίος είναι κενός αυτή τη στιγμή στην ελληνική μουσική πραγματικότητα.
Πού/πώς τοποθετείστε μουσικά; Ποιο/ποια μουσικά είδη εκπροσωπείτε;
Α.Δ.: Θα τοποθετούσα τους Sugar στην εναλλακτική φυσικά μουσική σκηνή, από κει και πέρα μ' αρέσει να αφήνω τον κόσμο, ακούγοντας τα τραγούδια, να αποφασίζει εκείνος σε ποια κατηγορία θα μας τοποθετήσει. Τα τραγούδια μιλάνε, τα τραγούδια είναι αυτά που μένουνε. Αν δεν έχεις τραγούδια δεν έχεις τίποτα όσο ωραίους κοιλιακούς και αν έχεις, όσο ωραίο παιδί και αν είσαι. Το θέμα είναι τα τραγούδια. Ούτε καν οι φωνές μόνο, ή τα όργανα ή τα παιξίματα.
Όνειρα κάνετε σίγουρα. Στόχους έχετε; Κι αν ναι, πείτε μας έναν που «κυνηγάτε» αυτόν τον καιρό.
Δ.Α.: Σ' αυτή τη φάση είμαστε επικεντρωμένοι στον Πεζόδρομο. Θέλω να παίξουμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το έργο αυτό και να του δώσουμε το χρόνο του γιατί πιστεύουμε ότι τα τραγούδια και τα έργα χρειάζονται χρόνο για να εκτιμηθούν και να φτάσουν στο προορισμό τους και από κει και πέρα να γυρίσει πίσω το feedback. Βιασύνες, πιέσεις, ψεύτικα views και τέτοια, με την μουσική και τα τραγούδια δεν χωράνε, δεν κολλάνε, δεν πάνε μαζί.
Αν δεν υπήρχε η μουσική στη ζωή σας, με τι θα θέλατε να ασχοληθείτε; Τι θα μπορούσε να την αντικαταστήσει;
Δ.Α.: Τώρα υπάρχει ξανά η μουσική. Το διάστημα που δεν υπήρχε η μουσική ασχολήθηκα πάρα πολύ με το ραδιόφωνο, με το οποίο ασχολούμαι όλη μου τη ζωή, είναι η βασική μου δουλειά και μπορεί να πει κανείς ότι είμαι και τυχερός· αυτή τη στιγμή εργάζομαι στο COSMOS σαν μουσικός παραγωγός, έχω περάσει από το ιδιωτικό ραδιόφωνο, από τον ROCK FM -τεράστιο σχολείο. Επίσης πέρασα και από το στάδιο της μαγειρικής, σε δημιουργικό επίπεδο αλλά επειδή δεν είχα πάει σε σχολή να μάθω ορολογίες, τεχνοτροπίες, τεχνικές, ήξερα ότι μπορεί να είχα ταλέντο και αυτό το λέγανε. Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει στο youtube την εκπομπή της Ελένης Ψιχούλη όπου πατώντας το Α.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ σεφ στον αέρα, θα με δει πώς ακριβώς χρησιμοποιώ την μαγειρική στη ζωή μου -τουλάχιστον την χρησιμοποιούσα εκείνο χρονικό το διάστημα. Πέρασε λοιπόν και αυτό το κομμάτι της δημιουργικής μου φάσης. Από κει και πέρα ο αθλητισμός είναι το τρίτο κομμάτι με το οποίο ασχολούμαι ανάλογα την περίοδο και την φάση που βρίσκομαι αλλά μπορώ να καταθέσω και την ανάλογη ένταση και προσοχή στις προπονήσεις που κάνω ανάλογα με το τι ασχολούμαι κάθε φορά. Δεν μ' αρέσει να στέκομαι έτσι, μ' αρέσει να γυμνάζομαι, να ενδιαφέρομαι για την κίνηση, βασικά για την κίνηση γιατί περνώντας τα χρόνια και κοιτάζοντας τους ανθρώπους γύρω μας βλέπει κανείς ότι αυτό είναι που λείπει, αυτό πονάει πιο πολύ, η έλλειψη κίνησης. Κι αυτό αγαπάμε πιο πολύ. Τις βόλτες, τις βόλτες και πάλι τις βόλτες.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας μουσικό κομμάτι και γιατί;
Δ.Α.: Αν εννοούμε απ’ τον Πεζόδρομο το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το «Ξέρω ένα μέρος». Είναι ένα αυτοβιογραφικό κομμάτι το οποίο τραγουδάω εγώ μαζί με την Δέσποινα Αμοργιανού σαν ντουέτο και εκφράζει κάποια νεανικά κομμάτια της ζωής ενός ανθρώπου. Αν εννοείτε απ’ τη μουσική στο σύνολο της, αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση του κόσμου. Θυμάμαι όταν μικρός ο γιός μου μου την έκανε αυτή την ερώτηση..."μπαμπά πιο κομμάτι σ' αρέσει πιο πολύ;" του έλεγα "αγόρι μου, δεν γίνεται να σου απαντήσω σ' αυτή την ερώτηση, δεν είναι ένα, είναι πάρα πολλά". Πολλές φορές πάει ανάλογα και την ώρα, ούτε καν με τη μέρα.
Αν έπρεπε να περιγράψετε το άλμπουμ Πεζόδρομος με μια φράση, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Δ.: Αν έπρεπε να περιγράψω το άλμπουμ «Πεζόδρομος» με μια φράση, αυτή θα ήταν… μωσαϊκό. Δεν έχει βέβαια παρόμοια ομορφιά με την λέξη πεζόδρομος, όμως αυτό εκφράζει το άλμπουμ. Εκφράζει ένα μωσαϊκό από ήχους, οσμές, μουσικές, κουβέντες, γέλια, λύπες, στενοχώριες, συζητήσεις. Και πολλά κομμάτια της Αθήνας και άλλων πόλεων της περιφέρειας τα οποία αν δεν ήταν πεζόδρομοι θα ήταν ένα ακόμα μικρό δρομάκι το οποίο θα παρέπεμπε σε ένα λίγο μεγαλύτερο, δηλαδή τίποτα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Αυτή τη στιγμή, οι Sugar είναι οι:
Δέσποινα Αμοριανού: τραγούδι, φωνητικά
Γιώργος Παλαιτσάκης: τύμπανα
Χρήστος Σαρδελάς: μπάσο, φωνητικά
Χρήστος Κουμούσης: πλήκτρα
Νίκος Κόγιας: κιθάρες
Αντώνης Δημητρίου: κιθάρες, τραγούδι, spiritual catering
Μέρος της δισκογραφικής δουλειάς με τίτλο Πεζόδρομος έχει βασιστεί σε συνεργασίες όπως αυτή με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, το Λάκη Παπαδόπουλο τη Μικαέλα Δαρμάνη και τη Selena.
Links to music:
Οι ώρες Το βαλσάκι Χάρις σε σένα Ξέρω ένα μέρος
Δε σ' αγαπώ Ο Αύγουστος
Links to music:
Οι ώρες Το βαλσάκι Χάρις σε σένα Ξέρω ένα μέρος
Δε σ' αγαπώ Ο Αύγουστος
