Μαρία Παπαπαναγιώτου: Πάντα μου άρεσε να γράφω μικρές ιστορίες. Κάτι μεγάλο όμως δεν είχα επιχειρήσει πότε. Έτσι έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου πρωτίστως για να δω αν θα τα καταφέρω και έπειτα για τη διασκέδαση και ψυχαγωγία μου. Δύσκολο τόλμημα και κάποιες φορές πάνω από τις δυνάμεις μου.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Π.: Πως μπορώ να περιγράψω το βιβλίο με μια μόνο λέξη από τη στιγμή που η μεταξύ μας σχέση (εμού και λέξεων) είναι χειμαρρώδης; Αφού όμως καλούμε να απαντήσω θα δηλώσω ψυχαγωγικό.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Π.: Να είναι έτοιμος να απολαύσει μια ερωτική ιστορία, δοσμένη με χιούμορ, δράση, ανατροπές και λίγη μαγεία!
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Π.: Αν ήταν καλοκαίρι το ταξίδι θα γινόταν σε κάποια παραλία εκεί που το πράσινο του Πηλίου θα συναντούσε το γαλάζιο του Αιγαίου, όπως γίνεται και στις σελίδες του βιβλίου. Αν ήταν χειμώνας η πόλη του φωτός θα ήταν ιδανικός προορισμός εκεί στις όχθες του Σηκουάνα και στα στενά της Μονμάρτης. Όσες μέρες και να πας και στους δύο προορισμούς πότε δε θα είναι αρκετές.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Μ.Π.: Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μας στενεύει. Ο καθένας έχει την υποχρέωση να την αλλάξει μέχρι με βρει το νούμερο του. Γρήγορα όμως, πριν χαθεί.
Το μυθιστόρημα της Μαρίας Παπαπαναγιώτου, «Ροδάνθη, Της Μοίρας μου καμώματα», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δερέ.
Στο οπισθόφυλλο λέει:
Με λένε Ροδάνθη και είμαι καλά. Έτσι δε λέμε όλοι εμείς που έχουμε ταμπουρωθεί σε μια ζωή ρουτίνας, τάξης και ασφάλειας, χωρίς πάθη και χωρίς εκπλήξεις; Με λένε Ροδάνθη κι είμαι είκοσι εννιά χρονών. Δεν είμαι παντρεμένη, δεν έχω καν σχέση. Δεν έχω παιδιά, ούτε σκύλο, ούτε γάτα. Δεν έχω δεσμεύσεις και δεν έχω υποχρεώσεις. Με μια λέξη είμαι ελεύθερη! Μια όμορφη λέξη που χρησιμοποιούν όσοι είναι μόνοι, σαν αστραφτερή διαφήμιση για οδοντόκρεμα, για να καλύψουν τις νύχτες δίχως τέλος, μ' έναν κουβά παγωτό στο χέρι για να ζεστάνει την καρδιά τους. Τι "κακό" θα μπορούσε να μου συμβεί; Μια μοιραία συνάντηση, μια μοιραία πτώση, και ο τακτοποιημένος, κενός μου κόσμος θα γυρίσει ανάποδα. Ένας Θεός ξέρει που θα με οδηγήσει μια ατελείωτη σειρά από φαινομενικά αναπάντεχες συμπτώσεις. Ένας Θεός; Όχι! Μάλλον τρεις Μοίρες, που σαν παιχνιδιάρες γάτες, αποφάσισαν να κάνουνε κουβάρι το νήμα της δικής μου ζωής!
