Κατίνας Μέτσιου
Στον ύπνο μου ονειρεύομαι ταξίδια και στον ξύπνιο μου ζωγραφίζω πουλιά.
Στο αναμεταξύ τους ερωτεύομαι εσένα. Οι αλυσίδες γίνονται ψυχές το σώμα ψαλμωδία. Στο αναμεταξύ τους σε προδίδω δέκα τρεις.
Δυο μέρες στον ήλιο. Θα βουλιάξω αυτούσια. Χωρίς μαχαίρια και αμοιβή.
Ράγισμα του ήλιου η αφή σε αναγνωρίζει. Ξηλώνω τις αιτίες, δημιουργώ μια προσμονή. Επιστροφή στο κάλεσμα του αηδονιού.
Δεν θέλω πια να γράφω για τις πεταλούδες που φωλιάζουν στο μυαλό μου. Για το χρώμα στον τοίχο που αναγνωρίζω με την αφή. Μπλε του ουρανού είναι.
Πιάνω με τα δάκτυλα μου τα σύννεφα. Μπλε του ουρανού είναι. Ετοιμάζεται να βρέξει.
🌹
Κατίνα Γ. Μέτσιου
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.