Η Στέλλα Λειβαδιώτου για το Πόσες είναι οι εποχές;

Πιθανότατα σε ξεγελούν από το πραγματικό

Όσοι αγαπούν τραβούν μέσα τους χιλιάδες συναισθήματα και…

Σ΄αγαπώ κλειδωμένα στα συρτάρια μην μπορώντας να ανοιχτούν

Ένας παλιάτσος που χαμογελά στο τρένο

Στάλα βροχής που κολλά στον ουρανίσκο, μα τα στόματα μένουν σφραγισμένα

Ένα παιδί τρυφερά αναζητεί το βλέμμα των γονιών

Ίσως οι αγάπες να είναι ψεύτικες από σκάρτους ανθρώπους

Να 'μαστε, οι πρωταγωνιστές της ζωής μας που ξεπροβάλουμε επί σκηνής

Αγάπη ανιδιοτελής χωρίς εμπόδια από ανθρώπων έργα

Ιδιόρρυθμος και παράξενος ο καιρός. Θα μπορέσει ποτέ άραγε να αφουγκραστεί τα συναισθήματά μας;

Όλοι τραντάζονται από το άκουσμα της λέξης σ’ αγαπώ

Ιδρώτας καλοκαιρινός και καρδιοχτύπια βροντερά βουτούν στο καταγάλανο νερό και υπόσχονται τρυφερό έρωτα

Εποχές. Πώς βιώνουμε άραγε την καθεμία από αυτές;

Πάθος ίσο με αγρίμι που βρίσκει καταφύγιο σε λαβωμένες ψυχές

Όαση βγαλμένη από παραμύθι μας ταξιδεύει νοερά στο άγνωστο

Χειραψίες κυρίων και κυριών για το καλά στημένο παιχνίδι που θα ακολουθήσει με πρωταγωνιστή τον ίδιο μας τον εαυτό

Ένας ένας αποχαιρετά την νιότη και τα όνειρά του, την ίδια στιγμή που οι κάδοι γεμίζουν με το χρώμα της ελπίδας

Συρματοπλέγματα και απόσταση είναι οι δύο τους, που γεφυρώνουν το χάσμα σε αγάπες αιώνιες και όρκους μιας ζωής αφήνοντάς τα να ξεχαστούν.
Στέλλα Λειβαδιώτου

Η Στέλλα Λειβαδιώτου, συγγραφέας της συλλογής διηγημάτων με τίτλο «Πόσες είναι οι εποχές;» γράφει για το πόνημά της συμπληρώνοντας το Ακρότιτλο (δημιουργική στήλη που «κυκλοφορεί» τα τελευταία έτη στον ιστότοπο). Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.

Περιγραφή:

Τέσσερις εποχές. Τέσσερις κατευθυντήριοι σταθμοί που σηματοδοτούν την αρχή μιας ιστορίας, της δικής μας ιστορίας. Στοίβες στιγμών και βουβές αναμνήσεις χαράσσονται στις καρδιές των ανθρώπων που φοβούνται να μιλήσουν. Στόματα ραμμένα. Μονάχα με το βλέμμα αφουγκράζονται και ερμηνεύουν πια. Τα πάθη μοιάζουν με θηρία έτοιμα να κατασπαράξουν αθώες ψυχές παρασέρνοντάς τες στου έρωτα τα πολυδαίδαλα μονοπάτια. Μανιασμένες θάλασσες και ένα μαβί δειλινό που πνίγουν γλυκά συναισθήματα ερωτευμένων. Λέξεις περνούν μέσα από τα κρινοδάχτυλα μικρών παιδιών και χάνονται στα χρόνια της νιότης. Άνθρωποι στριμωγμένοι στα μεγάλα αστικά κέντρα που μιλούν για αθεράπευτη γραφειοκρατία και χρήμα την ίδια στιγμή που η θλίψη μπολιάζει στα πρόσωπα αγανακτισμένων. Μα κάπου μέσα σ’ όλα αυτά βρίσκεται η εποχή που θα αφυπνίσει το μυαλό κάνοντάς μας να νιώσουμε ξανά δυνατοί. Ποια θα είναι αυτή όμως; Πόσες είναι άραγε οι εποχές που ζούμε και πού μπορούμε να στηριχτούμε, για να βρει η ψυχή μας απάγκιο;

Σκέψεις, λέξεις, φράσεις, τίτλοι, εποχές, συναισθήματα… ένα βιβλίο!