Στέλλα Πετρίδου: Η ανάγκη που ένιωσα να μιλήσω για τη δύναμη της αγάπης, γι’ αυτή την αγάπη που δε στέκεται σε φραγμούς, δεν οπισθοχωρεί, παρά μονάχα κοιτάζει μπροστά, ελπίζοντας πως το αύριο θα την ανταμείψει. Όλοι μας έχουμε απογοητευτεί στην προσπάθειά μας να την ακολουθήσουμε. Όλοι μας έχουμε σκεφτεί κάποια στιγμή στην πορεία μας να συμβιβαστούμε με κάτι λιγότερο απ’ αυτό που πραγματικά αξίζουμε. Η πίστη και η εσωτερική μας δύναμη είναι αυτή που μας κάνει να προχωρούμε, να ελπίζουμε πως κάποτε θα φτάνουμε στον τελικό μας προορισμό, που δεν είναι άλλος από την απόλυτη ευτυχία, την ευτυχία που μόνο η αληθινή αγάπη μπορεί να μας προσφέρει με την παρουσία της. Το βιβλίο αυτό ενθαρρύνει τον αναγνώστη, από την αρχή ως το τέλος του, πως μπορεί με τη θέλησή και το πείσμα του, κόντρα σε κάθε πρόσκαιρο εμπόδιο που θα βρεθεί στο δρόμο του, να τα καταφέρει.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Σ.Π.: Επιμονή.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Σ.Π.: Να κλειδώσει τη λογική του για λίγο στο σεντούκι της λήθης και να αφεθεί στην αγκαλιά των συναισθημάτων του.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Σ.Π.: Θα πηγαίνατε εκεί, στο γραφικό Πλωμάρι της Λέσβου, απ’ όπου ξεκινά και το ταξίδι της η Ζωή κι εκεί που εν τέλει καταλήγει. Θα κρατούσε το λιγότερο μία εβδομάδα, έτσι ώστε να καταφέρετε να απολαύσετε το μέρος εκείνο, στο οποίο έζησε, μεγάλωσε και εδραίωσε την αγάπη της η ηρωίδα μας.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Σ.Π.: «Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη γλύκα του πρώτου του φιλιού; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το ρίγος που νιώθει το κορμί την ώρα εκείνη, που έρχεται σε επαφή με κάποιο άλλο που ποθεί; Αν είχε χρώμα η σιωπή, θα ήταν ποτισμένη ολάκερη μες στο κίτρινο, σαν ένας ήλιος που έρχεται να κλέψει με τη λάμψη του κάθε μουντό και θλιμμένο σύννεφο, που σκεπάζει άδικα τη χαρά και την αγάπη. Κι αυτή η σιωπή! Αχ! Είναι τόσο τρυφερή, τόσο ζεστή, πλημμυρισμένη με χιλιάδες λέξεις, που πλανιούνται άλαλες μπροστά σου και σου κλέβουν κάθε σκέψη για φυγή. Γιατί αυτή είναι η σιωπή του έρωτα, του πρώτου πρώτου μας φιλιού! Είναι αυτή, η τόσο, μα τόσο μαγική, που μένει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά μας. Αόρατο το χέρι που τη μάγεψε με μια ευχή, η γλύκα της να μη χαθεί ποτέ της…»
Στο οπισθόφυλλο λέει:
Η Κατερίνα είναι μια νέα κι ερωτευμένη κοπέλα, που, όμως, λόγω του αυταρχικού της πατέρα, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της. Η απόπειρά της αποτυγχάνει κι έτσι καταλήγει να αναρρώνει στο θάλαμο ενός νοσοκομείου. Εκεί συναντά τη Ζωή, την ηρωίδα αυτής της ιστορίας, που αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο του εμψυχωτή και συμβουλάτορά της. Αναβιώνοντας στιγμές από το παρελθόν της, η Κατερίνα μαθαίνει για το Μάνο, τον ένα και μοναδικό έρωτα της Ζωής, καθώς και για το Θωμά, το μικρό της μαθητή, που έμελλε να σημαδέψει για πάντα το παρόν της και να διαγράψει ελπιδοφόρα το μέλλον της.
Ένας συγκλονιστικός μονόλογος της ηρωίδας που στόχο έχει να αναδείξει τη δύναμη της αγάπης, εκείνης, που μπορεί όλα να τα υπομείνει, όλα να τα ανατρέψει και εν τέλει όλα να τα νικήσει.
Η Στέλλα Πετρίδου κατάγεται από το Σκουτάρο της Λέσβου, όπου κι έζησε μέχρι την ενηλικίωσή της. Είναι απόφοιτος της σχολής Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και της σχολής Δ.Υ.Λ.Σ. Σήμερα είναι εν ενεργεία Αξιωματικός Λ.Σ. και μητέρα τριών παιδιών. Γράφει ποίηση και τη μελοποιεί δημιουργώντας όμορφα τραγούδια. Τα μουσικά της άλμπουμ τα συνοδεύει ως ένθετα των ποιητικών συλλογών της. Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται επίσης και σε αρκετές ποιητικές ανθολογίες, σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ για το έργο της, μουσικό και ποιητικό, έχει κατά καιρούς βραβευθεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές. Το βιβλίο της «Η αγάπη μπορεί» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
