Άννης Παπαθεοδώρου
Όταν ο έρωτας σου χτυπάει ξανά την πόρτα
Μια νέα κολόνια
Που δεν την γνωρίζεις
Που θυμίζει όμως την ξεχασμένη εκείνη μυρωδιά
Της βανίλιας των παιδικών σου χρόνων
Ή μιας μυρωδιάς που δεν έχεις ποτέ γευτεί
Ένας νέος ήχος
Που θυμίζει ζουζούνι που επιχειρεί να εισβάλει στο αίμα σου
Μια νέα αφή
Απαλή σαν μωρουδιακό ρούχο
Ή σαν μωρουδιακό δέρμα
Ένας νέος έρωτας
Ανώνυμος αλλά ορατός από το υπερπέραν
Είναι στην πόρτα σου και την χτυπάει
Μη φοβάσαι
Το πρόσωπό του είναι στον καθρέφτη σου
Σου χαμογελάει και τα μάτια του τρέχουν δάκρυα
Ο καθρέφτης ραγίζει
Όμως το πρόσωπο μένει εκεί
Απρόσωπο, ανέγγιχτο απ’ το χρόνο
Ο έρωτας ο ίδιος είναι μπροστά σου
Και σου συστήνεται
Μην τον διώχνεις
Αξίζει κάτι καλύτερο
Από την αιώνια μοναξιά…
🌹
Άννη Παπαθεοδώρου
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
