Η Νίκη Ταγκάλου και Η γυναίκα του κόσμου

Ήταν κάποτε μια γυναίκα

Γονάτιζε για να δείξει σεβασμό και όχι πειθαρχία

Υπήρχε παντού μέσα σε κάθε σπίτι

Νοητά μέσα σε κάθε καρδιά

Αλλιώς τη φώναζαν και μάνα

Ιδανική για σύντροφος

Κατά περιπτώσεις αντιμετώπιζε θεριά

Αλλά πάντα έβγαινε νικήτρια

Τότε αλλά και τώρα

Όλοι την θαύμαζαν

Ύμνος γινόταν στα στόματά τους

Κάποτε ήταν πολλές γυναίκες

Όλων των ηλικιών

Στο πρόσωπο τους έβλεπες

Μάνα, κόρη, γιαγιά

Όλες τις αγαπούσες

Υπήρξες κι εσύ

Αυτή ήταν η Νίκη Ταγκάλου που, συμπληρώνοντας τον τίτλο της συλλογής της, δημιούργησε ένα νέο, πρωτόφαντο ποιητικό έργο που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει και οπισθόφυλλο του βιβλίου της.

Πρωταγωνίστρια η γυναίκα, σε κάθε της ηλικία και σε κάθε γωνιά της γης. Κάπως έτσι θα μπορούσα να σας περιγράψω με μια φράση τις σελίδες. Σελίδες γεμάτες από συναίσθημα, αισθαντισμό, ενσυναίσθηση... και διάφορες άλλες παράγωγες ή ομόριζες λέξεις· όλες προερχόμενες ή σε σχέση με το αίσθημα.

Μια διάχυτη θλίψη επενδεδυμένη με χρωματισμούς εντάσεων κυριαρχεί πολύ ταιριαστά με τους στίχους. Η ζωή και ο θάνατος, η αρχή και το τέλος, σε ένα γαϊτανάκι θαρρείς όπου εσωκλείονται όλα: η γέννηση, η παιδικότητα, η εφηβεία, η ενηλικίωση, η ωριμότητα, το γήρας... αλλά και η διαφορετικότητα, η ομορφιά, η ευτυχία, η βία, το θύμα... αλλά και όλοι οι μεγάλοι «σταθμοί»: έρωτας, γάμος, οικογένεια... Ο χρόνος είναι παρελθοντικός τις περισσότερες φορές, το πρόσωπο πρώτο, η ηρωίδα μία αλλά με γάμα κεφαλαίο -ή με όλα τα γράμματα κεφαλαία- γιατί εκείνη η ΓΥΝΑΙΚΑ είναι η κάθε μία γυναίκα -είναι όλες οι γυναίκες.
Πολλοί και οι ρόλοι της και όλα συνυπάρχουν με αρμονία στα έργα. Σε αρμονία με τα έργα της Νίκης συνυπάρχουν και οι φωτογραφικές ματιές του Νίκου Νικόπουλου που κοσμούν τις σελίδες δημιουργώντας ένα ταιριαστό οπτικό και νοηματικό σύνολο, μια αναμενόμενη, φυσική «παρέα». Άπαντα δεμένα απόλυτα μεταξύ τους που θαρρείς έτσι δημιουργήθηκαν, το ένα για το άλλο, οι λέξεις για τις εικόνες (ή το αντίστροφο), ή ότι η μία μορφή έκφρασης αναζητούσε την άλλη για να ολοκληρωθεί.

Στο τέλος, οπωσδήποτε μένουν κάποιες στιγμές μέσα σου -ειδικά αν είσαι γυναίκα- ενώ το σύνολο των έργων είναι «εκεί» για να υμνήσει τη γυναίκα σε κάθε φάση της. Η ζωή λέγεται αλλιώς και γυναίκα, θα πει και το εννοεί ολότελα... ενώ αλλού θα υμνήσει την ίδια τη ζωή ως ένα από θα θαύματα -ίσως το μεγαλύτερο όλων.
Μια κατάθεση ψυχής, συνειδητοποίησης αλλά και επαγρύπνησης. Μη σταματάς το βήμα./ Η ζωή δεν περιμένει λέει ως μια ενεργοποίηση... και αλλού θα πει: Δεν μπορεί κανείς να με πείσει ότι δεν μπορώ παρακινώντας κάθε αναγνώστη της προς το θαύμα (εντός κι εκτός εισαγωγικών). Στο τέλος, θα διαπιστώσει περίτρανα πως αυτό που μένει είναι οι συναλλαγές αγάπης που πέτυχαν, γιατί τελικά ελάχιστα πράγματα έχουν αξία και σε εκείνα αξίζει να επενδύσει κανείς.

Η ποιητική συλλογή της Νίκης Ταγκάλου, Η γυναίκα του κόσμου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Grotesque.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Grotesque για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.

Περισσότερα από/για την Νίκη Ταγκάλου:
Η Νίκη Ταγκάλου και οι Έρωτες εν τάφω
Η Νίκη Ταγκάλου και Το κορμί της λύπης