Είμαι τριακοσίων χρονών. Σου γράφω από ένα πατάρι γεμάτο φούξια ροκανίδια μεταξύ δύο γαλαξιών. Δίπλα μου έχω όλα μου τα βιβλία ποίησης, μολύβια και μαρκαδόρους. Έχω πάψει να τρέφομαι, και νερό πίνω κάθε τέσσερις μέρες. Δεν πεινάω, όμως, ούτε διψάω.
Εσύ φαντάζομαι κάπου θα έχεις πάει εκδρομή, ειδικά αν έχει ήλιο.
-Εδώ τον ήλιο δεν τον χρειάζομαι.
Ή θα είσαι πλάι στη θάλασσα πίνοντας αλκοόλ.
-Εδώ δεν χρειάζομαι ούτε τη θάλασσα ούτε το αλκοόλ.
Όπως νόμιζες και όταν ήμουν μαζί σου. Ότι δεν χρειάζομαι τίποτα αφού μου τα παρείχες όλα. Και δεν μπορώ να πω· έκανες προσπάθεια, αλλά εγώ ήμουν από άλλο πλανήτη.
Σου στέλνω γαλαξιακά φιλιά, ίσα για να βρέξεις τα χείλη σου.
Το χώμα που σε σκεπάζει είναι αναμφίβολα ξερό.
Η αιώνια αγαπημένη σου
Κολιμπρί
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
