Εύης Τανούδη
Είπα να βάλω λίγο χρώμα
στο μονόδρομο του μυαλού μου
λίγο να σκουπίσω
και έπειτα να βάψω αυτούς τους γκρίζους τοίχους..
Περνάω άλλωστε ολόκληρα μερόνυχτα δω μέσα
για να φύγω ούτε λόγος.
Ο μηχανικός ξέχασε ή παρέλειψε
να σχεδιάσει μία πόρτα
και η μπογιά δε θα μου φτάσει.
Εσύ μονάχα μην ανησυχήσεις..
Για λίγο μόνο
θα ξεκρεμάσω τις λατρεμένες σου εικόνες απ’ τον τοίχο
μετά στα χρώματα θ’ αναπαύεσαι.
Έτσι θα λέω πια
πως δεν αγάπησα και γω ένα γκρίζο φόντο
δεν θα παραπονιέμαι πως εδώ μέσα ασφυκτιώ.
Αύριο θα σχεδιάσω και ένα παράθυρο.
Το παράθυρο όμως
είναι σύμβολο δραπέτευσης
ένας δραπέτης πάντα φεύγει σα το κλέφτη
ποτέ σα κύριος από πόρτα ανοιχτή
και ας είναι έξω από δω μια κόλαση μια τρέλα
ένας μονόδρομος θανάτου
χειρότερος απ τον δικό μου.
Θα γελάσεις και θα με πεις τρελή
που από της φυλακής τη θαλπωρή
θέλω να βγω στη ζούγκλα
με θηρία να παλέψω.
Μα είναι λιγότερο τρελός
Εκείνος που παλεύει με τον Έρωτα;
Βέβαια για να φύγω ούτε λόγος..
Μα είναι ο Έρωτας σου θηρίο προϊστορικό..
🌹
Εύη Τανούδη
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό koukidaki.
