Πέτρου Λυγίζου
Η Μνήμη.
Ταξιδεύω μέχρι την πλατεία
κι ο δρόμος αφηγείται την ιστορία του…
Στον κρόταφο άσπρισαν πια τα μαλλιά.
Ακουμπώ στη γραφομηχανή,
κρασί, νοσταλγία, γραμμόφωνο, βροχή…
Τίποτα.
Κι όλα μαζί, η περίληψη τυχαίων συναντήσεων,
φωνές που μόλις διασώθηκαν από περασμένα φθινόπωρα…
Η Μνήμη.
Με τρεμάμενο δάχτυλο χαράζω τη ζωή μου
στη σκόνη του παλιού γραφείου,
εδώ που τις νύχτες συλλαβίζω τη μυστική διαθήκη
του παρελθόντος μου…
Τίποτα… αποκληρώθηκα.
Και δεν μου απόμεινε,
παρά ένα αιφνίδιο γιασεμί στα χείλη σου,
ένα σύννεφο στον αφηρημένο ουρανό μου
κι αινιγματική -όπως πάντα- η κίνηση της θάλασσας
όταν σε υπαινίσσεται…
…
🍂
Copyright © Πέτρος Λυγίζος All rights reserved, 2019
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα της Lindsey Kustusch (σειρά δρόμων)
Από τον ίδιο:
