Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθoπλασίες: Η φυγή των τεσσάρων * Από τις στάχτες της Καντάνου * Σαν μαργαριτάρι από σ' αγαπώ * 4ος όροφος * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Ιόντα θανάτου ** Διηγήματα: Pelota * Backpack: Ιστορίες χίμαιρες ** Διάφορα άλλα: Έξι τίτλοι από τις εκδόσεις Ελκυστής * Βιβλιοδώρα από τις εκδόσεις Ελκυστής ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * Το ξενοδοχείο της αυτοπραγμάτωσης ** Για παιδιά: Η περιπετειώδης εξαφάνιση του Καλτσάκη * Ρόνι ο Σαλιγκαρόνης

Μαύρο είναι το χρώμα το μαλλιών της

Black is the color of my true love’s hair
Παραδοσιακό σκωτσέζικο τραγούδι

Το μόνο που θυμάμαι είναι τα μαύρα της μαλλιά. Αυτό το μαύρο. Τα μαλλιά της είχαν αυτό το μαύρο που νιώθεις όταν χάνεις κάποιον δικό σου. Αυτό το μαύρο που έχω τώρα στη ψυχή μου. Τώρα που δεν είναι πια κοντά μου. Το μόνο που μου έχει απομείνει είναι μια τούφα από τα μαύρα της μαλλιά.

Είναι σαν μια παλιά ιστορία, που κάποιος βρίσκει μια τούφα μαλλιά σε ένα ξεχασμένο μπαούλο, ψάχνει να βρει την προέλευση τους, λίγο λίγο τα ερωτεύεται και στο τέλος μην μπορώντας να βρει την γυναίκα που της άνηκαν τρελαίνεται κ’ αυτοκτονεί.

Εγώ την είχα. Ήταν δική μου. Αγαπούσα το έδαφος που ακουμπούσε, και τον αέρα που ανάσαινε. Και τώρα έχω μόνο αυτή την μαύρη τούφα. Αυτό που θαύμαζα περισσότερο σ' εκείνη. Όχι το χαμόγελο της. Όχι τα ευγενικά της χέρια, ούτε τη μικρή της μύτη. Όχι το άσπρο της δέρμα, ούτε τις χιλιάδες μικρές ελιές της.

Τα μαύρα της μαλλιά.

Αυτή η μικρή τουφίτσα είναι ό,τι μου έχει απομείνει.

Την έχω πάντα κάτω από το μαξιλάρι μου όταν κοιμάμαι.

Όταν φοβάμαι την αναζητώ, και όταν κλαίω την ποτίζω με τα δάκρυα μου.

Όταν πεθάνω μια τελευταία φορά, θέλω να με θάψουν με αυτή τη μικρή τουφίτσα. Μέχρι τότε θα επιζώ με αυτό που κάποτε ήταν τα μαύρα της μαλλιά. Αυτά που τώρα έχουν, το χρώμα της ψυχής μου.


Johny Cash των πάμφτωχων

Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Pelota, Σταμάτη Γιακουμή4ος όροφος, Μάριου ΛιβάνιουΗ φυγή των τεσσάρων, Χάρη ΜπαλόγλουΤο ξενοδοχείο της αυτοπραγμάτωσης, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΣαν μαργαριτάρι από σ' αγαπώ, Αντώνη ΠαπαδόπουλουBackpack: Ιστορίες χίμαιρεςΑπό τις στάχτες της Καντάνου, Χριστίνας Σουλελέ
Βιβλιοδώρα από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη ΣμίχεληΈξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΙόντα θανάτου, Σοφίας ΕλευθεριάδουΡόνι ο Σαλιγκαρόνης, Χριστίνας ΔιονυσοπούλουΗ περιπετειώδης εξαφάνιση του Καλτσάκη, Ευαγγελίας Τσαπατώρα