«Βρε βρε καλώς τα παιδιά τα δικά μας. Αυτήν τη φορά, σαν να μου φαίνεται ότι αργήσατε να έρθετε κομματάκι. Τι συνέβη; Είχατε κάποιου είδους προβλήματα κι εσείς; Μήπως κανέναν πόλεμο; Ρωτάτε τι είναι ΠΟΛΕΜΟΣ; Καλά, ας το αφήσουμε το θέμα τούτο που είναι μια πανάρχαια πονεμένη ιστορία του ανθρώπου. Μα εντύπωση μού κάνει. Να μην έχετε εσείς οι διανοούμενοι, τόσο βασικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις; Ίσως πάλι να έχετε δώσει άλλη ονομασία σε αυτό το θεριό και γι’ αυτό δεν καταλαβαίνετε τι σάς λέω.
»Λοιπόν; Τι χαμπάρια; Με τι θα καταπιαστείτε τούτη τη φορά; Μη μου πείτε με τη ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ πάλι, θα με πιάσει ο ύπνος, αλήθεια σάς λέω. Αν μάλιστα πρόκειται να μου αναλύσετε κανέναν άθλο του δικού μας ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ, του Ηρακλή, ακόμη χειρότερα, χιλιοειπωμένα πράγματα τετριμμένα, παραμύθια για νήπια. Μα αν πάλι μάθατε κάτι καινούριο για κάποιον από τους άθλους, ομολογώ θα σας ακούσω με ευγενικό ενδιαφέρον. Πιστός οπαδός του γηράσκω αεί διδασκόμενος.
»Με ποιον άθλο λοιπόν; Με την "ΎΔΡΑ"; Ποιαν; Τη "Λερναία" μας; Παραμυθάκι μια φορά ε; Τι, δεν είναι παραμυθάκι; Και σαν τι είναι μάτια μου, αληθινή μπαρούφα; Υπάρχουν και αληθινές μπαρούφες ορέ παιδιά; Δεν το ήξερα, μα τω Θεώ. Αν έτσι είναι, γιατί έτσι νομίζετε, παρακαλώ κάντε μου την Ιστορία λιανά… Κοντολογίς, πέστε μου τί θέλει να πει ο ποιητής με την Ιστορία τούτη…d’accord;
«Να, αυτά κάνετε εσείς οι γήινοι και αυτός είναι ένας από τούς λόγους που δεν κάνετε προκοπή. Εμ είστε ανιστόρητοι, εμ ειρωνεύεστε για πράγματα που δεν κατέχετε. Μα πώς είναι δυνατόν να μη βάζετε τη φαντασία σας να δουλέψει· δεν λέω, το μυαλό σας γιατί, χμ, δεν ξέρω αν διαθέτετε από δαύτο.
»Η Λερναία Ύδρα παλιόφιλε, δεν είναι παρά μια αλληγορική Ιστορία. Επρόκειτο για την εκάστοτε Κυβέρνηση που διαφέντευε τη ΧΩΡΑ ΣΑΣ και της απομυζούσε το μεδούλι με τους υπέρογκους φόρους που έβαζε στο Λαό, όποιο και αν ήταν το Πολιτικό Κόμμα που εκπροσωπούσε. Κάθε ένα από τα κεφάλια της ήταν και ένα Υπουργείο. Ολιγομελές δήθεν το Σχήμα, αλλά κάθε Υπουργείο αποτελούνταν από πλήθος υποδεέστερων υπηρεσιών και η γραφειοκρατία απίστευτη. Δεν έβρισκες άκρη, όχι πως σήμερα καλυτέρευσαν τα πράγματα σ’ αυτόν τον τομέα, πολύ δε, φοβάμαι ότι δεν θα αλλάξουν ποτέ, αλλά τότε ήταν ακόμη χειρότερα. Αν δε, παρουσιάζονταν καραμπινάτες ατασθαλίες σε ένα Υπουργείο, το κεντρικό Κεφάλι, ο πρωθυπουργός δηλαδή, το αποκεφάλιζε και στην θέση του έβαζε καινούργιο όπως και σήμερα γίνεται με τους Κυβερνητικούς ανασχηματισμούς. Η πλάκα είναι ότι τότε όπως και τώρα το ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΙ δεν ήταν γέννημα και θρέμμα του Λαού, αλλά ένας αδίστακτος, πανίσχυρος σύμμαχος που αποτελούσε τον ιθύνοντα νου. Για να σου το κάνουμε πιο λιανά -έτσι δεν το είπες;- φαντάσου ένα υπερμέγεθες χταπόδι. Το κεντρικό του μάτι ήταν ο Κυβερνήτης, τα πλοκάμια του τα Υπουργεία που τον υπάκουαν τυφλά, οι δε άπειρες βεντούζες ήταν οι εφορίες που με διάφορα ονόματα αλλά με την ίδια ακριβώς αποστολή λυμαίνονταν το Λαό και του ρουφούσαν το αίμα. Εσύ τώρα, μη παραλληλίσεις τις βεντούζες τούτες με εκείνες που έκοβαν οι γιαγιάδες once upon a time πάνω στην πλάτη για να σας κάνουν καλά από το πούντιασμα που είχατε πάθει, καμία σχέση…Tης γιαγιάς οι βεντούζες είχαν καλό σκοπό και αυτή είναι η διαφορά!
Κατάλαβες λοιπόν την αποστολή του "Τέρατος";
Αυτό το ελεεινό Σύστημα κλίθηκε να καταπολεμήσει το παλικάρι σας και με την βοήθεια του Λαού - μόνος του δεν θα τα κατάφερνε βέβαια όσο SUPER και ΝΑ ΗΤΑΝ- το ξεθεμέλιωσε και έσωσε τον κοσμάκη.
Εμπέδωσες λοιπόν την αλληγορία τού θέματος; Ήταν τόσο απλή, που εμείς στα παιδιά μας δεν χρειάστηκε καν να τους την εξηγήσουμε στο μάθημα για την Μυθολογία σας. Ξέρουν ότι πάντα πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης, κατά πώς λέει και ένα σας τραγούδι.
»Και μια και είπα ΑΛΕΞΗΣ, τι κάνει εκείνος ο Τσίπρας σας; Τον παρακολουθούσαμε που προσπαθούσε να σώσει την Ελλάδα, άσχετα αν το μάτι τής Λερναίας Ύδρας, τής πρόσφατης, δεν τον άφησε και τα έκανε σκατά!
Μα να ξέρεις ακόμη κι έτσι, πάλι καλύτερα είστε από την Αρχαιότητα που η Ελλάδα ήταν κατακομμένη σε κρατίδια ων ουκ έστιν αριθμός. Το μόνο, που δεν υπάρχει πια κανένας Ηρακλής ημίθεος ή και θνητός, να βάλει ορισμένα πράγματα στη σωστή τους θέση. Και πάλι, ΑΝ υπήρχε, εκείνο το "μάτι" που διαφεντεύει, μη και θα τον άφηνε νομίζεις να κάνει κανέναν άθλο; Έλα μου ντε;
»Τώρα, για να λέμε και την αλήθεια, εμείς, για άλλον λόγο ήρθαμε. Μα μια και είδαμε ότι αγνοείτε βασικά πράγματα οφείλαμε να σας τα διδάξουμε γιατί αν κάτι απεχθανόμαστε είναι η αγραμματοσύνη και φίλους που αγνοούν την Μυθολογία τους τούς θεωρούμε ανάξιους προς συναναστροφή.
»Πληροφόρησε την ΕΠΚΡΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΣΟΥ ΕΙΠΑΜΕ και αν σε θεωρήσουν γραφικό και δεν σε πιστέψουν, πρόβλημά τους.
»Κάνουμε κέφι να μιλάμε μαζί σου. Θα ξανάρθουμε ελπίζω.