Στο νου μου η μορφή σου αγνή φαντάζει.
Κήπε μου, τη σκέψη ευωδιάζεις με λουλούδια.
Η φωνή σου γλυκός ύμνος από αγγελούδια
και η ψυχή μου κερί που όλο στάζει.
Στάζει και πλημμυρίζει για σένα την πλάση.
Λεβάντες ανθίζουν και στο βουνό κρινάκια.
Γάργαρο νερό κυλά σε ποτάμια και ρυάκια,
που στην καρδιά χύνεται τη δίψα να χορτάσει.
Είναι ο έρωτας πληγή που αγάπη ρέει.
Σημάδια αφήνει κι ο χρόνος δε γιατρεύει,
μα φεύγουν σαν πιεις φάρμακο απ’ τα φιλιά της.
Καράβι που στη θάλασσα των ματιών της πλέει.
Άγρια τρικυμία, τους ναυτικούς παιδεύει
κι έχουν λιμάνι απάνεμο την αγκαλιά της.
Πόσο αγνή στο νου η μορφή σου φαντάζει.
Κήπε μου, τη σκέψη ευωδιάζεις με λουλούδια.
Η φωνή σου, γλυκός ύμνος από αγγελούδια
και η ψυχή μου κεράκι που όλο στάζει.
Στάζει και πλημμυρίζει για σένα την πλάση.
Λεβάντες ανθίζουν και στο βουνό κρινάκια.
Γάργαρο νερό κυλά σε ποτάμια και ρυάκια,
που στην καρδιά χύνεται τη δίψα να χορτάσει.
Είναι ο έρωτας πληγή που αγάπη ρέει.
Σημάδια αφήνει κι ο χρόνος δεν γιατρεύει,
μα φεύγουν σαν πιεις φάρμακο απ’ τα φιλιά της.
Καράβι που στη θάλασσα των ματιών της πλέει.
Άγρια τρικυμία, τους ναυτικούς παιδεύει
κι έχουν λιμάνι απάνεμο την αγκαλιά της.
ΘΥΜΕΛΗ
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
