Αντωνίου Ευθυμίου
Πέταξε τη σμίλη στο πάτωμα κι αναστέναξε ανακουφισμένος. Είχε μόλις τελειώσει το γλυπτό της Αφροδίτης. Άρχισε να ψηλαφίζει ηδυπαθώς το ψυχρό μαρμαρένιο κορμί της. Τα ηδονόχαρα δάχτυλά του ακροβατούσαν πάνω στις απόκρυφες καμπύλες της προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τη ρητορεία ενός αψεγάδιαστου γυναικείου σώματος.
Στον παροξυσμό του αχαλίνωτου πάθους του φίλησε με αγριότητα τα σκληρά της χείλη κι ένιωσε τα μηνίγγια του να σφυροκοπούν και τα μάτια να θολώνουν. Η Αφροδίτη δεν αντιδρούσε κι εκείνος ηδονιζόταν ακόμη περισσότερο. Ήταν ένα ανήθικο παιχνίδι υποταγής μεταξύ δημιουργού και δημιουργήματος.
Οι κινήσεις του ήταν άγαρμπες, σαν εκστασιασμένου ζώου που δεν μπορούσε να τιθασεύσει τις ορμές του. Αίφνης, γλίστρησε το γλυπτό από τα χέρια του, έπεσε κάτω κι έγινε χίλια κομμάτια. Δεν πρόλαβε να τελειώσει...
🌹
Αντώνιος Ευθυμίου
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
