Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθoπλασίες: Από τις στάχτες της Καντάνου * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Ιόντα θανάτου * Ο βυθός αλλιώς * Ο εραστής του Ντεβ Μάρτιν * Μ' ένα ζευγάρι σαγιονάρες * Το ταξίδι μιας στιγμής ** Διηγήματα: Backpack: Ιστορίες χίμαιρες * Πέτα μακριά, Πέπε ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * Το ξενοδοχείο της αυτοπραγμάτωσης * λοιπόν, * Ναι, αρνούμαι * Η άλλη πλευρά *** Παιδικά: Από τη σοφίτα στα άστρα *** Μουσικό άλμπουμ: The 12 Kalikatzari of Christmas *** Εγκυκλοπαίδεια: Rock Around... Troubadours

Εφτά ζωές, έρωτά μου…

Πάνου Κουμπούρα

Εφτά ζωές δε φτάνουνε να σε χαρώ, έρωτά μου,
μου φτάνει μόνο μια στιγμή στης ηδονής τον κήπο
να με μυρώνουν λούλουδα κι εσύ στην αγκαλιά μου
να με δονείς μες στο ρυθμό με της καρδιάς τον χτύπο.
Χίλιες χαρές λογίζονται σαν είσαι συ κοντά μου
μ’ έδεσες με τα μάγια σου ποτές να μη σου λείπω.

Πώς ν’ ανεβώ εφτά ουρανούς να ζήσω με τ’ αστέρια
αν δε μου δώκει πέταγμα η ψυχή σου πεταλούδα;
Και μόλις πάρω λίγο φως στα γήινά μου χέρια
να γίνω όλος μουσική και να σου λέω: τραγούδα…
Κι αν κατεβώ στην κλίνη μου κείνη η μορφή σου η αιθέρια
μνήμη θα μείνει αθάνατη γι αυτό το θαύμα οπού ’δα.

Με ποια πυξίδα θε να βρω ρότα σ’ εφτά πελάγη
αν δεν υφάνω υγρή κλωστή, απ’ τ’ άρωμά σου ίχνη;
Στους κόλπους σου τι θαλπωρή, λειώσαν ευθύς οι πάγοι
και δε με νοιάζει η τρίαινα όσες βροντές κι αν ρίχνει.
Μες στου κορμιού σου τη σπηλιά δεν προσκυνούνε μάγοι
γεννιέται βρέφος - άγγιγμα κι εσένα «μάνα» δείχνει.

Μόνους εφτά αρώτησα, όχι απ’ τα παραμύθια,
πώς νιώθουνε στη μοναξιά, στην κάμαρη την άδεια.
Μού ’δειξαν κάτι χαρακιές, που είχανε στα στήθεια,
μα πουθενά δε φαίνονταν του πόθου τα σημάδια.
Κατέχω τόν τους τον καημό, με την πικρή αλήθεια,
πως τις ουλές της πεθυμιάς τις σβήνουν ζεστά χάδια.

Εφτά νεράιδες πέρασαν στου ονείρου μου την ώρα
κρατούσαν δάκρυα νοερά σε σύννεφο μαντήλι,
λες, νά ’ταν πόνου βάλσαμο ή τα προσφέρουν δώρα
παρηγοριά σε απώλεια, σβηστό του βίου καντήλι;
Πριχού τελέψει η ταραχή, του εφιάλτη η μπόρα,
ξεδιάλυνε το όνειρο, στα τρυφερά σου χείλη.

Θαύματα εφτά συνάντησα στα πέρατα, στα βάθη,
και απορούσα πιο πολύ ποιο νά ’χει ομορφάδα.
Κι ως εστεκόμουν σκεπτικός -ποιος να το δει, να μάθει-
ξάφνου σιωπά τ’ απόβροχο. Ήρθες εσύ, λιακάδα.
Μπροστά μου κήποι κρεμαστοί μ’ όλα τα χρώματα άνθη
τρελός χορός, στο κέντρο εμείς, και σού ’κανα καντάδα.

Εφτά πληγές μου γιάτρεψες, ανίατε έρωτά μου,
ως το μεδούλι οι χυμοί να μ’ έχουνε μεθύσει,
μαζί σου τέλος και αρχή η λύπη κι η χαρά μου
δράση χωρίς διάλειμμα, η αυλαία δε θα κλείσει.
Εφτά ζωές δε φτάνουνε να σε χαρώ, έρωτά μου,
ένα ταξίδι ατέλειωτο. Και πώς να σταματήσει…

🌹

Πάνος Κουμπούρας, Φιλόλογος, Λογοτέχνης Ακράτας

Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.