Οι ευχάριστες συναναστροφές

Δημητρίου Πολίτη

Σε χώρο πολύκοσμο, πολυέξοδο,

Στης πόλης τη σταχτιάς το δειλινό

Πρωτοσυστηθήκατε ανάμεσα σε φίλους.

Χαμόγελα μάλλον βεβιασμένα,

πολυάσχολες γκαρσόνες, ξωτικές

και πιάτα ευπαρουσίαστα,

με γεύσεις κι οσμές παραφορτωμένα.

Κι η βραδιά περίπου ευχάριστα κυλούσε,

με όλα τα επίπλαστα,

τα κοινωνικά

και τα επιφανειακά.

Ως τη στιγμή που άκουσες,

εκείνες τις δυό τις λέξεις του,

τις δυό προτάσεις τις συγκεκριμένες.

Της φωνής του η χροιά ξύπνησε θύμησες.

Τότε και μόνο τότε συνειδητοποίησες.

Πως ο μέχρι τότε «άγνωστος»,

Κάθε άλλο παρά άγνωστος ήταν.

Πως τα επιτήδεια πλοκάμια της τεχνολογίας,

η ασφαλής ομίχλη του ανώνυμου

κι οι ανεξέλεγκτες ορμές σου,

σ΄ είχαν ωθήσει σ΄ ώρες πρώτες πρωινές,

τα πιο βαθιά κι έσχατα,

τα πιο σκοτεινά κι άδυτα του εαυτού σου,

τα πιο ακραία ερωτικά να’ χεις μοιραστεί μαζί του.

Τότε και μόνο τότε συνειδητοποίησες,

πως δε μπορείς,

όσο κι αν θες,

όσο κι αν προσπαθείς,

ν' αντισταθείς,

ν΄ αποφύγεις τα τρωτά της φύσης σου,

που ίσως την εξευτελίζουν,

μα που σε σέρνουν από τη μύτη ανελλιπώς.

Πως οι ευχάριστες συναναστροφές,

Πίσω απ’ την πρόσκαιρη λάμψη τους, την επιτηδευμένη,

μπορούν να έχουν πρόσωπο διπλό κι ανεπιθύμητο.

Που σε φέρνει αντιμέτωπο με των παθών σου

τον απόκρημνο γκρεμό τον ανεκτίμητο,

με την ευάλωτή σου την πλευρά,

την ερωτική, την τόσο απόλυτα ανθρώπινη.

🌹

Δημήτριος Πολίτης

Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.