Φοίβου Σταμπολιάδη
Άσε την πόρτα σου ανοιχτή, ναρθώ απόψε να βραχώ στον ατίθασο γιαλό σου.
Του πάθους τα σχοινιά, που σε κρατούν στην όχθη, λιώνουν από των χειλιών σου το καυτό φιλί.
Σε σπρώχνω όλο και πιο βαθιά, ανοιχτά στου πελάγου τα απύθμενα νερά.
Στο γύρο του θανάτου, κατά το νησί της λησμονιάς, στρέφω το πανί με κίνδυνο να σπάσει το κατάρτι.
Σπάει η πλώρη του θέλω σου το Όχι, στου κύματος την ατέρμονη δύνη.
Του κόσμου η οδύνη ξεμάκρυνε από το βλέμμα.
Γαλάζια πέτρα ξετρύπωσε στου βράχου τη φωλιά, χταπόδια σφιχτά να τυλιχτούν στου κορμιού σου την ασίγαστη ορμή.
Διψώ, διψώ, στραγγίζω κάθε κυττάρου σου το αθάνατο νερό.
🌹
Φοίβος Σταμπολιάδης
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
