Δείπνο βασιλισσών

Βρισκόμαστε στο Θέατρο ΠΚ. Έξι θεατρικά πλάσματα, γεμάτα χιούμορ και ταλέντο μού μίλησαν για το «Δείπνο Βασιλισσών». Σας παρουσιάζω τους Βαλεντίνο Τσίλογλου, Χριστιάννα Ανανιάδου, Καίτη Βαρβαρέσου, Λεωνίδα Μικρόπουλο, Λούλα Τριανταφύλλου και Ζωή Χριστοδουλάκη.

Βαλεντίνο, πώς αποφάσισες να ανεβάσεις το Δείπνο Βασιλισσών;

Βαλεντίνος Τσίλογλου: Το Δείπνο Βασιλισσών είναι γραμμένο για τις γυναίκες, απευθύνεται καθαρά σε αυτές. Είναι μία ευχάριστη, γρήγορη και φρέσκια μαύρη κωμωδία. Ανέβηκε πρώτη φορά το 2017. Φέτος έγιναν κάποιες προσθήκες. Προστέθηκε ένας ρόλος και αφαιρέθηκε κάποιος άλλος. Έγιναν και κάποιες διορθώσεις στο κείμενο...
Παρουσιάζεται φέτος, γιατί ήταν μία σκέψη που κάναμε με την κυρία Τριανταφύλλου, τη Λούλα, η οποία υποδύεται και την Αμαλία στο έργο. Αυτή η παράσταση, έπρεπε να ανέβει ξανά, γιατί κατέβηκε άδοξα. Κι όταν λέω άδοξα, δεν εννοώ από άποψη επιτυχίας, γιατί το θέατρο ήταν κάθε μέρα sold out. Κατέβηκε για λόγους υγείας μίας εκ των πρωταγωνιστριών.
Δεν νομίζω πως είναι κάτι που θέλει σκέψη για να ανέβει, είναι μία ευχάριστη κωμωδία.

Είδαμε στο τέλος ότι η Κλεοπάτρα, η Αμαλία και η Ελισάβετ είχαν μεταξύ τους πολλά μυστικά. Έκρυβαν πράγματα η μία από την άλλη. Φαίνεται λοιπόν ότι δεν ήταν και τόσο ουσιαστική η σχέση τους. Άραγε, γιατί λες οι άνθρωποι δεν μπορούμε να να κάνουμε αληθινές σχέσεις; Γιατί βάζουμε πρώτο το ψέμα;

Ζωή Χριστοδουλάκη: Δεν το κάνουν όλοι αυτό. Άνθρωποι που επιλέγουν να έχουν το ψέμα στις σχέσεις τους δε θα αποκτήσουν και αληθινούς ανθρώπους στη ζωή τους. Είτε αυτό αφορά φιλικό επίπεδο, είτε προσωπικό. Δε θα βιώσουν ποτέ μία αληθινή σχέση. Κάποια στιγμή η ζωή θα τους το επιστρέψει αυτό. Τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί για πάντα, στο τέλος όλα αποκαλύπτονται όπως είδαμε και στο έργο. Όταν δίνεις ψέμα στη ζωή, στους συνανθρώπους σου, στον άνθρωπό σου, στους φίλους σου, η ζωή θα στο φέρει πίσω σίγουρα. Δεν κάνεις κακό λοιπόν στους άλλους, κάνεις κακό στον ίδιο σου τον εαυτό.

Λούλα Τριανταφύλλου: Εγώ έχω μία ένσταση. Νομίζω ότι η Κλεοπάτρα, η Αμαλία και η Ελισάβετ είναι φίλες. Μπορεί μεν να υπάρχει αυτό το ψέμα, αλλά νομίζω βγαίνει ότι είμαστε φίλες. Βλέπεις η Αμαλία, ξέρει τι δουλειά έκανε η Κλεοπάτρα αλλά δεν το έχει πει ποτέ και δεν θέλει να το πει και να την προδώσει. Στα δύσκολα υποστηρίζει η μία την άλλη, παρά το ένοχο μυστικό.

Ένας από τους άξονες της παράστασης είναι και η ομοφυλοφιλία. Παρατηρούμε ότι υπάρχει ένας σαρκασμός γύρω από τον Ζαν, αλλά τελικά τα κορίτσια τον αποδέχονται με έναν τρόπο. Πιστεύεις ότι στην κοινωνία μας όντως το αποδεχόμαστε;

Χριστιάννα Ανανιάδου: Αν και είμαστε στο 2019, θεωρώ ότι ζούμε σε μία άκρως υποκριτική κοινωνία. Όσο και αν δείχνουμε ότι το αποδεχόμαστε, αν ρωτήσεις κάποιον αν θα τύχαινε στον ίδιο, στα παιδιά του και γενικότερα στην οικογένειά του, θα σου έλεγε "μακριά από μένα". Κατά τ' άλλα όλοι το παίζουν άνετοι. Τώρα, αν ρωτάς εμένα προσωπικά, επειδή έχω μεγαλώσει και σε τέτοιο περιβάλλον, εννοείται ότι το αποδέχομαι. Όλα είναι μία φυσιολογική κατάσταση, μία επιλογή. Φυσικά, λοιπόν τα κορίτσια αποδέχονται τον Ζαν. Ειδικά η Κλεοπάτρα η οποία είχε πιο άμεση και πολύχρονη σχέση μαζί του. Είναι το alter ego της. Γι' αυτό τον ακούει πιστά, την επηρεάζει πάρα πολύ. Τον αποδέχεται απόλυτα.

Βέβαια μπαίνει και το συμφέρον στη σχέση τους. 

Χ.Α.: Ναι. Εκείνη παίρνει πράγματα μέσα από τις συμβουλές που της δίνει και εκείνος παίρνει επίσης πολλά από την Κλεοπάτρα. Τους δένει μία πολύ βαθιά αγάπη. Είναι σαν δύο αδέρφια που τσακώνονται συνέχεια μεταξύ τους αλλά αγαπιούνται βαθιά. Αποδέχεται ο ένας τον άλλον. Ο Ζαν την αποδέχεται με τον υλισμό της και εκείνη με την οποιαδήποτε επιλογή του. Γι' αυτό βλέπουμε ότι τον ρωτάει και για το σύντροφό του. 

Είδαμε τη σκηνή με το χορευτικό των κοριτσιών με το χαρακτηριστικό τραγούδι «You don't own me». Αυτό ήταν ένα είδος συμβολισμού; 

Καίτη Βαρβαρέσου: Ναι. Είναι επαναστατικό.

Λυδία: Όλες προσπαθούμε να μην ανήκουμε κάπου και να είμαστε αυτοδύναμες. Πιστεύετε έχουμε εξισωθεί με τους άντρες; 

Κ.Β.: Σίγουρα έχουμε εξισωθεί. 

Πώς ορίζετε το χιούμορ; Αν μπορεί βέβαια να οριστεί.

Λ.Τ.: Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Πως το αντιλαμβάνεται ο ίδιος αλλά και οι γύρω του. Δεν υπάρχει ορισμός. Είναι η διάθεση που έχει ο καθένας προκειμένου να γίνει αρεστός, να κάνει τον άλλον να γελάσει. Λένε ότι οι άνθρωποι που κάνουν χιούμορ, μέσα τους είναι λυπημένοι, διαφορετικοί, είναι κλειστοί στον εαυτό τους και έχουν διάφορα συναισθηματικά προβλήματα. 

Λεωνίδα, ακούσαμε τον Κάρολο λέει την εξής φράση: «Το ύφασμα από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι, όσο καλής ποιότητας και να είναι, κάποια στιγμή γαριάζει, φθείρεται και πετιέται στα σκουπίδια». Θέλεις να μου το σχολιάσεις λίγο;

Λεωνίδας Μικρόπουλος: Όλοι μας, έξω, βγάζουμε την καλύτερη πτυχή του εαυτού μας και έτσι καταφέρνουμε να γίνουμε αρεστοί. Όμως, μέσα μας κρύβουμε πράγματα που πολλοί δεν τα βλέπουν. Όμως αργά ή γρήγορα έρχονται στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα αυτό να μην είναι αρεστό σε όλους. Ο καθένας από εμάς ως οντότητα, ως υπόσταση είναι διαφορετικός. Στην κοινωνία του σήμερα, οι άνθρωποι μας κρίνουν με βάση το τι φαίνεται. Και αυτό είναι τεράστιο λάθος. Πρέπει να γνωρίζεις έναν άνθρωπο για να καταλάβεις καλά τί έχει να πει, να δώσει και να προσφέρει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Υπόθεση:
Τρείς φίλες από τα παλιά, σχηματίζουν μια "ανορθόδοξη" οικογένεια και συγκατοικούν για μια εβδομάδα. Η Κλεοπάτρα χωρισμένη, η Αμαλία αδειούχα και η Ελισάβετ απολυμένη. Μαζί τους μένει ο εξωστρεφής Ζαν, φοιτητής δραματικής σχολής. Στην παρέα τους και η Μπέμπα, η μητέρα της Αμαλίας! Η αρμονική τους συνύπαρξη αναστατώνεται από ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα. Με τον ερχομό του, ο Κάρολος δημιουργεί απρόσμενες καταστάσεις που ταράζουν την καθημερινότητα τους. Φανερώνονται αλήθειες που έκρυβαν η μια από την άλλη ανατρέποντας τα πάντα!
Μια σπαρταριστή μαύρη κωμωδία, ευχάριστη, χαρούμενη, με γρήγορο ρυθμό, γεμάτη γέλιο και ανατροπές.

Στο δελτίο τύπου:
Η σκηνοθετική γραμμή της παράστασης, βασιζόμενη στο γκροτέσκο, με σαφείς αναφορές στον παλιό, σουρεαλιστικό κινηματογράφο και σε ελληνικά τραγούδια. Επιπλέον, τα σκηνικά, τα κοστούμια, η μουσική και ο φωτισμός συμπρωταγωνιστούν με τους χαρακτήρες του έργου ενισχύοντας την αισθητική αυτή.
Στόχος της παράστασης να ψυχαγωγήσει, αλλά και να περάσει το μήνυμα της σημαντικότητας της φιλίας ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες, όπως η απόκρυψη της αλήθειας, που μερικές φορές είναι για καλό.

Ταυτότητα:
Κείμενο - Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Βαλεντίνος Τσίλογλου
Ενδυματολογία - Κατασκευή κοστουμιών: Μάριος Καραβασίλης και Γιώργος Λιγνός
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Κουστιμπής
Σκηνικά: Βαλεντίνος Τσίλογλου
Eπιμέλεια Κίνησης: Λυδία Ορφανουδάκη
Βοηθός Σκηνοθέτης: Δέσποινα Τοπάλογλου
Φωτογραφία - Promo Video: Γιάννης Βολιώτης - Full Frame
Καπέλα video: Κoukles Club Athens
Επιμέλεια μακιγιάζ: Βίνα Ευστρατιάδου
Εκτέλεση μακιγιάζ: Απόφοιτοι των ΙΕΚ ΑΚΜΗ
Επιμέλεια μαλλιών: Σπύρος Δασκάλου
Επικοινωνία - Δημόσιες Σχέσεις & Οπτική Επικοινωνία: Liaison
Παίζουν με αλφαβητική σειρά:
Xριστιάννα Ανανιάδου
Καίτη Βαρβαρέσου
Λεωνίδας Μικρόπουλος
Λούλα Τριανταφύλλου
Βαλεντίνος Τσίλογλου
Ζωή Χριστοδουλάκη

Στο θέατρο ΠΚ, Πυώ Ρενέ 2 και Κασομούλη 30, Νέος Κόσμος, 2109011677, 6974262708 κάθε Πέμπτη στις 21:15
Διάρκεια: 90'