Μια ηχώ στο κεφάλι μου αντηχεί
λέξεις που από καιρό έχουν ειπωθεί
Ξανά και ξανά στριφογυρνούν
τα λόγια που του είχα πρωτοπεί
Πως φοβόμουν αυτό που ήταν να συμβεί
μα δε μου είχε απομείνει υπομονή
Έπρεπε επιτέλους να αφεθεί
η ψυχή μου να αποκατασταθεί
Πρώτη φορά πόνεσα έτσι
σα να με είχανε προδώσει
Οι ίδιες μου οι σκέψεις παραδώσει
σε μία μάχη όπου θα έβγαινα νεκρή
Άπειρα ποιήματα έχω γράψει για εκείνον
δεν έχει ιδέα κι ούτε πρόκειται ποτέ
Δε θα του το ‘κανα πιο δύσκολο απ’ ό,τι ήταν
και ας σηκώνω ένα φορτίο κατ’ εμέ
Στην κοινωνία όπου έχω μεγαλώσει
πάνω απ’ όλα κυριαρχεί η ηδονή
Μα εγώ ήθελα μονάχα να γνωρίσω
λεπτομέρειες απ’ την κάθε του πτυχή
Και έτσι το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο
δεν είναι ο έρωτας μια δίκαιη ανταλλαγή
Γιατί ακόμα όσα κι αν ήθελα να δώσω
δε θα μπορούσε έτσι απλά να τα δεχτεί
Αριάδνη Παρίση
🌹
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
