Κατίνας Μέτσιου
Είναι ωραίο το αμοιβαίο, δείχνει πως δεν ήταν τυχαίο.
Τυχαίες φιλίες, κατά τύχη αγάπες, από κούνια κοινές αυταπάτες.
Σε πιστεύω εγώ μα εσύ με νομίζεις, μέσα στα άχυρα με ξεχωρίζεις.
Μια τρύπια βελόνα και πως αλλιώς, κεντάει μαντήλια να περνά ο καιρός.
Τα κουνάμε μετά μοναχοί με καμάρι, αμοιβαία αγάπη, την γλυτώσαμε πάλι.
Γυρνάμε στα ίδια, στα τυχαία στολίδια και μοιραία σκουπίδια μπορείς να το πεις.
Στις πολλές τις φιλίες, στις κοινές συγκυρίες, στο ένα σανδάλι μου δεν θα με βρεις.
Είναι ωραίος ο έρως μα ζυγώνει το θέρος, αμοιβαίος ο φόβος πως τα στάχυα λυγάν.
Αμοιβαίο σεντόνι πάλι στρώνουν οι μόνοι, μόνο έτσι κερδίζουν χωρίς να νικάν.
Πες τον φόβο τυχαίο και αναπαύσου εντός μου.
Στις πορείες του κόσμου αμοιβαίος εαυτός μου.
🌹
Κατίνα Μέτσιου
Το έργο συμμετέχει στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό koukidaki.
