Γιώργου Καριώτη
Χαϊδεύει τις βραχονησίδες της
είναι ιδρωμένες.
Κάτι θέλεις από μένα
του λέει με νόημα.
είναι για ν’ ακούνε μουσική τα περιστέρια;
Νομίζουν δηλαδή ότι
τα τζιτζίκια είναι βουβά;
Φρεσκάρει λίγο το μακιγιάζ της,
ιχνογραφεί λευκές ρυτίδες
στα γαλαζοπράσινα μάτια της,
μήπως και τον συνετίσει.
τα μαραμένα λουλούδια στο βάζο
ή τα απεχθάνονται
επειδή έχουν στέρφους ανθήρες;
Του γυρίζει σαγηνευτικά
τον ηλιοκαμένο βυθό της
ποτέ δεν έχει αντισταθεί
στην απαράμιλλη θέα του.
Γιατί πνίγεις τις λαμπάδες
που σου ανάβω;
Ούτε νεωκόρος σε περίπτερο ναό
δεν θα μου το έκανε αυτό.
Θάλασσα είμαι, του αγριεύει
κι εσύ ένα ανεπίδεκτο όστρακό μου.
🍃
Copyright © Γιώργος Καριώτης All rights reserved, 23/07/2019
Το έργο αποτελεί προδημοσίευση από τη συλλογή του ίδιου με τίτλο: Ευτελή τιμαλφή (Σονάτες και Καντάτες)
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα της Fran Halpin (πηγή)
Επίσης:
