Η πολυπρόσωπη ιστορία θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί βάσανο αλλά η όμορφη δομή σε συνδυασμό με έναν κατατοπιστικό πίνακα-λίστα των προσώπων λύνουν οριστικά το πρόβλημα. Εξάλλου, θεωρώ ότι σοφά επιλέχθηκαν όλοι αυτοί οι χαρακτήρες από τον συγγραφέα· προσφέρουν στο βιβλίο, έχουν όλοι λόγο ύπαρξης (σημαντική λεπτομέρεια γιατί έχουμε διαβάσει άλλα πολυπρόσωπα μυθιστορήματα που απλά ήθελαν να μας κουράσουν) και συμβάλουν από το «πόστο» τους στην πλοκή.
Με ενθουσίασαν οι έξυπνες περιγραφές -ένα αστυνομικό πρέπει να ποντάρει στη γλώσσα και το πνεύμα- όπως για παράδειγμα όταν γράφει ότι ένας άντρας έπρεπε σε μισό ρολόι να βρίσκεται... Επίσης, θυμάμαι τις διαπιστώσεις που σκιαγραφήθηκαν διαβάζοντας, με έναν τρόπο που ήταν σα να ξεκαθάριζαν από το «φόντο». Ο άνθρωπος απλώς γεννιέται διαφορετικός, μα καθώς μεγαλώνει τείνει προς τη μάζα. Δεν αρέσκεται να ξεχωρίζει απ' το πλήθος, αλλά υιοθετεί πρότυπα, αξίες, τρόπο ζωής ώστε να είναι αρεστός στο ευρύ κοινό... θα γράψει.
Οι όμορφες περιγραφές σε συνδυασμό με την πλοκή, τη δόμηση-κλιμάκωση της ιστορίας και τα σκοτεινά, μα τόσο γοητευτικά του, νουάρ σημεία από τη μια και η κινηματογραφική «διάθεση» με τους τελετουργικούς φόνους και το σασπένς από την άλλη, δημιουργούν ένα εκρηκτικό σύνολο. Το βιβλίο αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια με στοιχεία που διαθέτουν μεγάλες διεθνείς εμπορικές επιτυχίες του είδους, και, μάλιστα το συγκεκριμένο, κερδίζει σε «πόντους» λόγω των ελληνικών μύθων που πρωταγωνιστούν.
Το τελευταίο στοιχείο, η εμπλοκή των μυθολογικών προσώπων και ιστοριών, προσφέρει, όχι μόνο επειδή επιλέχθηκε ένα ελληνικό θέμα ως βάση στήριξης εγκληματικής δράσης αλλά και επειδή ο συγγραφέας δεν ασχολήθηκε επιφανειακά με το μύθο, περιγραφικά ή διεκπεραιωτικά αλλά φώτισε εμπλουτίζοντας το θέμα του και με την αθέατη πλευρά του. Δηλαδή, τις όψεις εκείνες των συνθηκών που δε προβλήθηκαν όσο άλλες, που αποσιωπήθηκαν θαρρείς από μια παγκόσμια συνωμοσία. Προτείνει δε, με τον τρόπο του, και έναν νέο τίτλο, ανύπαρκτο αυτή τη στιγμή που σας γράφω τούτες τις λέξεις, με την ονομασία: Θεοί και έγκλημα: οι ανείπωτες όψεις της ελληνικής μυθολογίας. Δε ξέρω πότε θα υπάρξει αυτή η μελέτη αλλά ξέρω ότι (θα) αφορά ένα ενδιαφέρον θέμα και (θα) έχει λόγο ύπαρξης με την ουσιαστική έννοια.
Τελικά, το αστυνομικό θρίλερ αγωνίας και καταδίωξης με τα νουάρ στοιχεία και τους εικαστικούς φόνους έχει ένα άξιο τέλος ενώ μέσω αυτού υπόσχεται, κάτω από το τραπέζι, μια συνέχεια. (Λέτε;)
Το μυθιστόρημα του Γιάννη Παπουλή, Ο Παραμυθάς, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Ελκυστής για τη διάθεση του βιβλίου.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Περισσότερα:
