Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Παρασκευή Μπακέλλα: Πρέπει να εξομολογηθώ ότι η ιστορία έχει γραφτεί ξεκινώντας από μία σκηνή, που αργότερα -μετά από μήνες- συνέβη με παρόμοιο τρόπο στη ζωή μου. Ίσως, εκείνο που με ώθησε να βάλω τις λέξεις στο χαρτί να ήταν η επιθυμία να ξορκίσω εκείνο που θα συνέβαινε αργότερα.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Π.Μ.: Συνεχίζεται...
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Π.Μ.: Να ενδυθεί την καλή του διάθεση και να απολαύσει το ταξίδι, ευελπιστώντας να συναντηθούμε μέσα από τις λέξεις.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Π.Μ.: Το ταξίδι έχει προορισμό, έτσι κι αλλιώς, την πανέμορφη Καστοριά και συγκεκριμένα την οδό Ορεστιάδος. Να ετοιμάσετε τη βαλίτσα σας για ένα ταξίδι πέντε ημερών και ενός μήνα.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Π.Μ.: Το βλέμμα θα είναι πάντα στραμμένο στον προορισμό του ταξιδιού που εγκατέλειψες.
Σας ευχαριστώ!
Το μυθιστόρημα της Παρασκευής Μπακέλλα, Πέντε μέρες και ένας μήνας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Στο οπισθόφυλλο λέει:
Εκεί που πιστεύεις ότι η ζωή σου προσφέρει απλόχερα όλη την ομορφιά της, κάτι συμβαίνει και σου παίρνει την ευτυχία με μιας, λες και ήταν δανεική. Όταν έρθει εκείνη η στιγμή, πού να στρέψεις το βλέμμα σου; Στη ζωή που γκρεμίζεται ή στο άγνωστο που πάντα θα ελκύει; Ένα κόσμημα με γαλάζια πέτρα, σαν τον απέραντο ωκεανό, θα αλλάξει για πάντα τη ζωή της Αλίνας και του Λουκά. Ένα ταξίδι μέχρι την Καστοριά θα προκαλέσει χιονοστιβάδα συναισθημάτων και θα οδηγήσει στην αποκάλυψη συνταρακτικών μυστικών, γιατί οι προορισμοί που βρίσκονται στα βάθη της ψυχής μας, μπορεί να είναι δυσπρόσιτοι, αλλά είναι ταυτόχρονα και ειλικρινείς. Η δερμάτινη βαλίτσα έκλεισε και ο χρόνος άρχισε να μετρά ανάποδα για τούτο το ταξίδι, που θα διαρκέσει πέντε μέρες και έναν μήνα.
