Ο Μίμης Καπέρδος και το Δάχτυλο στο μέλι

Δεκαετία του ’80. Η «χρυσή» εποχή. Τότε που το «μέλι» αφθονούσε. Και που πολλά ήταν τα δάχτυλα που ήθελαν να βουτήξουν με κάθε τρόπο για να το γευτούν. Όπως ο Δήμαρχος (Χάρης Μαυρουδής), ο ήρωας αυτής εδώ της ιστορίας… της νέας ξεκαρδιστικής κωμωδίας του Μίμη Καπέρδου «Το Δάχτυλο στο Μέλι» που κάνει πρεμιέρα 21 Οκτωβρίου στο θέατρο ELIART. Μιας κωμωδίας που θίγει θέματα όπως η διαφθορά, τα ρουσφέτια, το πελατειακό κράτος, η διαπλοκή, αλλά και οι αγκυλώσεις της ελληνικής οικογένειας, με τρόπο ξεκαρδιστικό και πνεύμα που πηγάζει από κείμενα παλαιότερων εποχών-πιο αγνών, χωρίς ωστόσο να χάνει τη φρεσκάδα της.

Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Γιώργος. Δήμαρχος. Κάτοικος Βορείων προαστίων, αλλά λαϊκής καταγωγής. Όταν του δίνεται η ευκαιρία θέλει κι εκείνος να σκαρώσει το μεγάλο κόλπο. Και να καρπωθεί το «μέλι» των δημοτών του.

Η ζωή, όμως, κάποιες φορές έχει άλλα σχέδια. Κάτι η κακή του τύχη, η απειρία, οι διαδοχικές συμπτώσεις, λίγο η υποβόσκουσα εντιμότητα, αλλά και η αφέλεια ορισμένων ανθρώπων που βρίσκονται στο περιβάλλον του… Όλα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Τι θα γίνει άραγε στο τέλος;

Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Μίμης Καπέρδος απαντά τις ερωτήσεις μου για το έργο και την παράσταση...

Διαβάζοντας την περίληψη, σκέφτομαι αν η κωμωδία είναι ο ευχάριστος και πιο αρεστός τρόπος να υποδείξει κανείς τις παθογένειες της κοινωνίας του.

Μίμης Καπέρδος: Όπως είπατε και εσείς, με το χιούμορ μπορούμε να πούμε και να θίξουμε πολύ σοβαρά θέματα. Ίσως μας προβληματίζει λίγο περισσότερο όταν «γελάμε» κάθε φορά που συμβαίνει αυτό…

Εσείς βλέπετε σημεία ταύτισης με το χαρακτήρα που υποδύεστε;

Μ.Κ.: Σίγουρα υπάρχουν σημεία ταύτισης με τον χαρακτήρα που υποδύομαι αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα του, με τα οποία δεν μπορώ καν να με φανταστώ.. Είναι ένα παιδί καθημερινό που μπαίνει σε μια οικογένεια έξω από τα νερά του. Έρχεται αντιμέτωπος με πολλά καινούρια πράγματα γι’ αυτόν και είναι ο ρόλος που αλλάζει τις ισορροπίες της ιστορίας μας..

Πόσο οικείοι είναι οι χαρακτήρες του έργου; Τους βλέπουμε τριγύρω, τους γνωρίζουμε/αναγνωρίζουμε στην καθημερινότητά μας; Ταυτιζόμαστε μαζί τους;

Μ.Κ.: Οι χαρακτήρες είναι τόσο καθημερινοί και οικείοι που θεωρώ βλέποντας κάποιος την παράσταση σίγουρα θα «αναγνωρίσει» κάποιον από τους ήρωες.. Τους συναντάμε στον δρόμο, στην δουλειά, στην παρέα και σίγουρα πολλοί από αυτούς θα έχουν μπει πολλές φορές στους πειρασμούς - διλήμματα που μπαίνουν οι ήρωες μας.. 

Πιστεύετε ότι μπορεί ο άνθρωπος να αποδεσμευτεί από τις «ατέλειες» του, να γίνει πιο ακέραιος, πειθαρχημένος, δίκαιος, τίμιος, κ.ο.κ. ή μήπως είμαστε «καταδικασμένοι» να πορευόμαστε με τα ανθρώπινα ελαττώματα μας;

Μ.Κ.: Νομίζω πως η απάντηση σε αυτό είναι η θέληση. Κατά πόσον είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε κάτι. Αν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι σίγουρα μπορούμε. Πολλές φορές βολευόμαστε σε καταστάσεις, αγνοώντας αν κάνουμε κακό στους γύρω μας. Οπότε θεωρώ πως όλα ξεκινάνε με τον αν θέλουμε. Αν θέλουμε, μπορούμε... 

Τι θέλετε να κρατήσει ο θεατής φεύγοντας;

Μ.Κ.: Σίγουρα να ξεχάσει τα προβλήματα του καθ όλη την διάρκεια της παράστασης, να γελάσει και να τον γυρίσουμε σε μια δεκαετία που όλοι αγαπάμε. Φεύγοντας θα ήθελα απλά να έχει ένα χαμόγελο.

Πώς θα χαρακτηρίζατε την παράσταση με μια φράση;

Μ.Κ.:Δεν είναι αυτό που νομίζεις.

Συντελεστές:

Κείμενο: Μίμης Καπέρδος

Σκηνοθεσία: Χρήστος Ευθυμίου, Μίμης Καπέρδος

Μουσική: Γιώργος Μπίτσικας

Σκηνικά-Κοστούμια: Βαλεντίνο Βαλάσης

Επιλογή ηθοποιών (καστ): Κυριάκος Κουρουτσαβούρης

Βοηθός παραγωγής: Λάμπρος Στάθης

Προβολή-Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Στεφανία Καλομοίρη, Μίμης Καπέρδος, Χάρης Μαυρουδής, Πηνελόπη Σεργουνιώτη, Κατερίνα Σκυλογιάννη, Κωνσταντίνος Σπυρόπουλος.

Στο θέατρο Eliart, Κωνσταντινουπόλεως 127, Γκάζι, 2103477677

Από τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

Διάρκεια: 90 λεπτά