Στην τωρινή γενιά βρίσκουμε τον Σεμπάστιαν Λιαργκόβα, μεταπτυχιακό φοιτητή του Ιστορικού Πανεπιστημίου στο Βερολίνο. Στην δεκαετία του 1940 βρισκόμαστε στην Αθήνα όπου συναντούμε τον παππού του Σεμπάστιαν, τον Βέρνερ, Γερμανό στρατιώτη που βοηθάει τους Έλληνες αντάρτες εναντίον του ναζισμού, καθώς και την γιαγιά του Σεμπάστιαν, την Λέλα, Ελληνίδα που εργάζεται μαζί με τον Σουηδικό Ερυθρό Σταυρό. Ο Βέρνερ θα ερωτευτεί την Λέλα και άθελά του θα δημιουργήσει μια μικτή οικογένεια. Οι παππούδες του Σεμπάστιαν θα ζήσουν δύσκολα χρόνια στην κατοχική Αθήνα και θα προσπαθήσουν να εργαστούν με τις δυνάμεις του καλού, οδηγημένοι από την αγάπη τους. Ο ίδιος ο Σεμπάστιαν στην τωρινή εποχή, εργάζεται σε μια μεταπτυχιακή εργασία που αφορά τα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής αλλά και του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Παράλληλα προσπαθεί μέσα από αυτήν την εργασία να βρει τις δικές του ρίζες. Βοηθός του σε αυτήν την περιπλάνησή του στο παρελθόν θα σταθεί η σύντροφός του, η Ρενάτα καθώς και ο ηλικιωμένος φίλος του πατέρα του, ο Μανώλης Εύσημος, ένας παλιός αριστερός εκδότης ενός φιλολογικού περιοδικού.
Ο συγγραφέας ασχολείται με πολλά θέματα που απασχολούν τον κόσμο: τους ανθρώπους που έχουν γεννηθεί από μικτούς γάμους και το θέμα της πατρίδας αλλά και της εθνικότητας, τις εμφύλιες διαμάχες, την έννοια του φασισμού τότε αλλά και τώρα. Δυστυχώς όλα αυτά είναι θέματα που έχουν πλήξει την σημερινή Ελλάδα αλλά και την σημερινή Ευρώπη· καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις για ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες και για φασιστοειδείς συμπεριφορές ομάδων και ατόμων. Και το συμπέρασμα είναι ότι τελικά το μόνο φάρμακο κατά αυτής της λαίλαπας είναι η αγάπη. Πότε θα καταφέρουμε να σεβαστούμε και να τιμήσουμε όλα τα θύματα του εμφυλίου πολέμου μαζί; Πότε θα κατανοήσουμε ότι ήταν όλοι θύματα; Πότε θα καταλάβουμε ότι δεν παίζει κανέναν ρόλο η εθνικότητα ενός ατόμου αναφορικά με τον χαρακτήρα του και τα προτερήματά του; Γιατί η αγάπη δεν κοιτά ούτε εθνικότητες, ούτε γλώσσες, ούτε ιδεολογίες. Η αγάπη είναι από μόνη της μια παγκόσμια πανανθρώπινη ιδεολογία.
Δυο χώρες -Ελλάδα, Γερμανία-, δυο δύσκολες εποχές -κατοχή, οικονομική κρίση- ένας κεντρικός ήρωας, ο Σεμπάστιαν Λιαργκόβας, που αναζητά το γενεαλογικό του δέντρο.
Σε αεροπορικό μου ταξίδι από το Βερολίνο στην Αθήνα δυο άνδρες-συνεπιβάτες συζητούν. Ο ένας Γερμανός τραπεζίτης, μέσα από την κουβέντα του με Έλληνα γεννημένο δέκα χρόνια πριν τον πόλεμο του ‘40, τονίζει ωμά ότι, όσα έκαναν οι παππούδες του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και με τα οποία βέβαια και δεν συμφωνεί, είναι πλέον πολύ μακρινά και πως τίποτα δεν νιώθει να τον υποχρεώνει να συμμετάσχει οικονομικά στις λεγόμενες πολεμικές αποζημιώσεις. Στο άκουσμα αυτής του της θέσης ο Έλληνας συνομιλητής βυθίζεται, ωστόσο κατανοεί πως αυτά τα χρόνια είναι λίγα σε σχέση με τις διηγήσεις του πατέρα του το 1940 στην Αθήνα, που παρέμειναν πολύ έντονες.
Άραγε τι σημαίνει «πατρίδα» για τα δίγλωσσα ή ακόμη και τρίγλωσσα παιδιά, που γεννήθηκαν από γονείς διαφορετικών εθνοτήτων; Πόσες πατρίδες έχουν αυτά τα παιδιά; Δύο πατρίδες, καμιά πατρίδα ή μήπως ζουν σε Άγιους Τόπους; Σε τόπους σημαντικούς για αυτά, που, πιθανόν, δεν διαχωρίζονται σε σύνορα και εθνικισμούς, εφόσον κατανοούν τις δύο ή τρεις γλώσσες, αλλά και τις νοοτροπίες;
Στο διάβα της Ιστορίας, η τελευταία -δηλαδή η νοοτροπία εξαιτίας του διαχρονικού φανατισμού και φασισμού- γίνεται έντονα ζοφερή. Σαφώς και ο φανατισμός, θρησκευτικός, ποδοσφαιρικός, κομματικός, ιδεολογικός, φανερώνει την αρχή του φασισμού. Από την άλλη ο φασισμός ενυπάρχει στα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Δεν είναι συμβατό να ομολογούμε στη δημόσια ζωή μας ότι είμαστε δημοκράτες και από την άλλη μεριά στο σπίτι μας να επενεργούμε με λεκτική ή και σωματική βία απέναντι στη σύζυγο και τα παιδιά μας. Συνεπώς το «άρωμα», η ουσία είναι ο αγώνας να «ξεριζώσουμε» από μέσα μας αυτό το ζιζάνιο του φασισμού είναι πάντοτε καίριος.
Το βιβλίο αρχίζει και τελειώνει με την ίδια λέξη: «Ναι». Κι αυτό συμβολίζει ότι ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια της κρίσης δεν απάντησε ξεκάθαρα με «ναι», ή με «όχι» σε όλα τα πολιτικά δρώμενα ως τώρα, λες και είναι ναρκωμένος. Από την άλλη, η πολιτική εξουσία εξέλαβε την αναποφασιστικότητα του σημερινού ελληνικού λαού ως ένα μεγάλο «ναι», όχι μόνον να κυβερνήσει αλλά και να γαντζωθεί στην εξουσία.
Στο μυθιστόρημα «Οι Άγιοι Τόποι», του Χρήστου Αναστασοπούλου, η λέξη «ναι», που μ’ αυτήν αρχίζει και τελειώνει το βιβλίο, έχει να προτείνει κάτι καινούργιο και ουσιαστικό, η λέξη με την οποία θα ξεκινήσει είναι ένα λαμπερό, φωτεινό, καινούργιο, καινοτόμο «ναι».
Ο Χρήστος Αναστασόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών τις οποίες και διέκοψε για να σπουδάσει κουκλοθέατρο και παντομίμα στο Μπόχουμ και στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας. Πέρασε αρκετά χρόνια από την ζωή του στην Πάτρα. Ως ηθοποιός συμμετείχε στα ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και Βόλου. Ίδρυσε το θέατρο κούκλας και μιμικής "Φάτσες", με το οποίο έδωσε πολυάριθμες παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και της Γερμανίας. Τα τελευταία χρόνια ζει με την οικογένειά του μόνιμα στο Βερολίνο. Εργάστηκε ως ηθοποιός στην Κomische Οper [Κωμική Όπερα] του Βερολίνου, κάνοντας παράλληλα παραστάσεις ταχυδακτυλουργικής για παιδιά. Είναι επίσης μέλος του Comedy Show, με τον τίτλο Showwaiters, με το οποίο ταξιδεύει ανά την Ευρώπη, κάνοντας παραστάσεις για ενήλικες. Αρθρογραφεί σε αρκετά ελληνικά διαδικτυακά περιοδικά. Το 1990 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Κουκλοθεατρικά και όχι μόνο" από τις εκδόσεις Ηράκλειτος. Το 1991 το δεύτερο, με τίτλο "Για μια νέα θεώρηση στο Κουκλοθέατρο" από τις Αχαϊκές Εκδόσεις. Το 2015 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του "Εφτά μικροί θάνατοι, εφτά μικροί άθλοι" (εκδόσεις Πικραμένος) και το 2016 η συλλογή διηγημάτων "Το δέντρο" (εκδόσεις Φιλύρα). Το διήγημα "Στον ίσκιο της συκιάς", που περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Το δέντρο", μεταφράστηκε στα γερμανικά και επελέγη για την ανθολογία με τον τίτλο "Gefahrliche Ferien-Griechenland" ["Επικίνδυνες διακοπές - Ελλάδα"], από τον ελβετικό εκδοτικό οίκο Diogenes. H ανθολογία αυτή κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2018 σε Ελβετία, Γερμανία και Αυστρία.
Το μυθιστόρημα του Χρήστου Αναστασόπουλου, Οι Άγιοι τόποι του Σεμπάστιαν Λιαργκόβα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φιλύρα.
