Η συγγραφέας φωτίζει το έργο και την προσωπικότητα του ποιητή μέσα από τη δική της κριτική ματιά επιχειρώντας μια εμπεριστατωμένη αναφορά στις ποιητικές του διαδρομές και επιρροές που διανθίζονται από τις προσωπικές της εμπειρίες και παρατηρήσεις μέσα από την επαφή της με τον ποιητή. Στο έργο της περιλαμβάνονται κριτικά κείμενα που δεν ακολουθούν χρονολογική σειρά αλλά εντάσσονται κατά κατηγορία ώστε να είναι πιο εύχρηστα για τον αναγνώστη -όπως αναφέρει η ίδια στην εισαγωγή του βιβλίου- κάτι που το καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία.
Πρόκειται για ένα δοκιμιακό έργο γραμμένο απλά και κατανοητά που κατορθώνει αβίαστα να φέρει σε επαφή ακόμη και τον πιο ανίδεο αναγνώστη με το σημαντικό έργο του Τίτου Πατρίκιου και να μας τον ξανασυστήσει χάρη στην πολυετή έρευνα της, την άμεση, ρέουσα και κομψή γραφή της.
Ξεκινώντας από την βιογραφία και την εργογραφία του ποιητή και συνεχίζοντας με κριτικά σημειώματα και παρατηρήσεις από διάφορες ομιλίες της, φανερώνει κρυμμένες πλευρές της προσωπικότητας του, εστιάζει στις διακειμενικές του συνομιλίες καθώς και στις κρυφές και φανερές του συγγένειες με άλλους διανοούμενους τους οποίους πολύ ορθά ονοματίζει και χωρίζει σε δύο κατηγορίες: αυτών που γνώριζε προσωπικά ο ποιητής και αυτούς με τους οποίους συνδιαλέγεται ποιητικά μέσα από το έργο τους. Εκτενή αναφορά ανάμεσα σε αυτούς τους εκλεκτούς συγγενείς κατέχει ο Γιώργος Σεφέρης. Η συγγραφέας βασισμένη σε σχόλιο του Δ.ν. Μαρωνίτη για τους δύο ποιητές καταπιάνεται ιδιαίτερα με τη διακειμενική συνδιαλλαγή του «Βασιλιά της Ασίνης» του Σεφέρη και με την «Επιμονή μιας πόλης» του Πατρίκιου -που ο Μαρωνίτης αρχικά αναφέρει ως «δίδυμα ποιήματα- φέρνοντας στην επιφάνεια πολλά ενδιαφέροντα διακειμενικά στοιχεία. Η συγγραφέας αναζητά -χρησιμοποιώντας εύγλωττα επιχειρήματα- τις μορφικές συγγένειες των δύο ποιημάτων μέσα από τις κοινές τους ιδέες που είναι η φθορά και ο χρόνος καθώς και η ευθύνη του ποιητή.
Αυτή η ποιητική παράθεση θα ακολουθήσει και με άλλα ποιήματα του Σεφέρη και του Πατρίκιου: «Στα περίχωρα της Κερύνειας» - «Πυρά δρακοντεμένη» που ή ίδια εντάσσει στα Κυπριακά ποιήματα και αυτή η παράθεση θα συνεχιστεί με τον Κώστα Μόντη: «Γράμμα στη μητέρα» - «Προαιρετική στάση».
Η συγγραφέας θα συνεχίσει την έρευνα της εστιάζοντας στους τόπους που ενέπνευσαν τον ποιητή -όπου ξεχωριστή αναφορά έχει η Κύπρος- καθώς και στην ποιητική του πορεία μέσω των δημιουργημάτων του από το «Χωματόδρομο» 1954 ως τις πρόσφατες ποιητικές του εκδόσεις επιλέγοντας μέσω συγκεκριμένων ποιημάτων να κάνει εκτενείς αναφορές στην εργογραφία του αλλά και να αναφερθεί στα πεζά του κείμενα που τα θεωρεί εξίσου σημαντικά -αν και τον ονοματίζει κατεξοχήν ποιητή- κατορθώνοντας να δώσει με αυτό το μικρό τόμο ένα σημαντικό έργο για το σπουδαίο αυτό ποιητή.
Η έξυπνη και γοητευτική της γραφή σε συνδυασμό με την εύστοχη αξιοποίηση γεγονότων από τη ζωή του ποιητή παρασύρουν τον αναγνώστη να εντρυφήσει εκ νέου στην ποίηση του Πατρίκιου πείθοντας μας a priori ότι πρόκειται για έναν «θησαυρό αυτογνωσίας για όλους μας».
Η μελέτη της Ελένης Αντωνιάδου, Κείμενα για τον Τίτο Πατρίκιο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Περίληψη βιβλίου:
Πριν από πολλά χρόνια ο Τίτος Πατρίκιος είχε λέει επισκεφθεί την Αίτνα, για να δει το ηφαίστειο από κοντά. Σε κάποια στιγμή και παρά την αυστηρή προειδοποίηση του ξεναγού, διέφυγε της προσοχής του και προχώρησε μόνος, να δει το βάθος του κρατήρα. Φυσικά διακινδύνευσε, αλλά τελικά κατάφερε σχεδόν έρποντας να ξαναβρεί τους άλλους της ομάδας.
Είναι ευχής έργον που εξακολουθούν έως και σήμερα να τον ελκύουν, «τα ρήγματα της γης», «οι σήραγγες των τρένων», «οι πύργοι του νερού». «Εκεί απάνω» εξάλλου «τον βρίσκει η ποίηση». Μια ποίηση που είναι η αυτοβιογραφία ενός σπουδαίου ποιητή, είναι η ποιητική μετατροπή της ιστορίας των Ελλήνων μιας ολόκληρης εποχής, είναι τέλος ένας θησαυρός αυτογνωσίας για όλους μας.
Τα μελετήματα της Ελένης Αντωνιάδου, που περιλαμβάνονται στον ανά χείρας τόμο, είναι προϊόν δουλειάς πολλών ετών. Είναι ομιλίες σε εκδηλώσεις αφιερωμένες στον Τίτο Πατρίκιο, εισηγήσεις σε συνέδρια, συμμετοχές σε παρουσιάσεις βιβλίων του. Μπορεί ημερολογιακά να καλύπτουν περίπου 20 χρόνια, από το 1998 έως το 2019, αλλά στην πραγματικότητα ενσωματώνουν έρευνα και μελέτη του έργου του Πατρίκιου πολύ περισσότερων ετών.
Η Ελένη Αντωνιάδου γεννήθηκε στη Λευκωσία και είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης της Κύπρου, καθώς και στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Από το 1982 ζει με την οικογένειά της στην Αθήνα. Από το 1991 έως το 2010 εργάστηκε στο Σπίτι της Κύπρου - Μορφωτικό Γραφείο της Κυπριακής Πρεσβείας. Από το 2005 έως το 2010 υπηρέτησε ως Μορφωτική Ακόλουθος. Ασχολείται συστηματικά με τη μελέτη και την κριτική της λογοτεχνίας και ιδιαίτερα με το έργο του Τίτου Πατρίκιου. Πολλές εισηγήσεις σε συνέδρια, μελέτες και κριτικά κείμενα είναι δημοσιευμένα σε συλλογικούς τόμους και λογοτεχνικά περιοδικά.
