Η διαχρονικότητα του νοήματος και των διδαχών ενός κειμένου/ποιήματος που ταξιδεύει/συνοδεύει τα χρόνια και τις κοινωνικές συνθήκες, θεωρώ πως αποτελεί από μόνο του μια ιδιαίτερη ευλογία για τον πολιτισμό μας. [Ωστόσο για κάποιους άλλους ίσως κάτι τέτοιο να αποτελεί και μια κατάρα. Καθότι αν το αφουγκραστείς από την απαισιόδοξη πλευρά, μπορεί ο οποιοσδήποτε να ισχυριστεί ότι κάτι τέτοιο σημαίνει συγχρόνως μία είδους στασιμότητα στον πολιτισμό μας.]
Ένα σχετικό παράδειγμα όλων των παραπάνω σκέψεων είναι και το έργο του Μαρκ Στραντ, ο οποίος γεννήθηκε το 1934 στον Καναδά ωστόσο έζησε και δημιούργησε στις Η.Π.Α. Τα έργα που υπάρχουν μάλιστα στην ανθολογία ποιημάτων του «Προσωρινή αιωνιότητα» των Εκδόσεων Βακχικόν, είναι αντιπροσωπευτικά της εποχής του αλλά και του τρόπου σκέψης του.
Για να βιώσουμε μάλιστα καλύτερα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εμπνεύστηκε και μεγαλούργησε, μας δίνει το στίγμα του στην εισαγωγή του βιβλίου ο Αναστάσης Βιστωνίτης με τίτλο «ΜΑΡΚ ΣΤΡΑΝΤ: ΤΟ ΣΥΝΕΧΕΣ ΒΑΛΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ»: «Δεν πρωτοτυπεί κανείς λέγοντας πόσο σημαντική υπήρξε η δεκαετία του 1960, στην πολιτική, την κοινωνία και τις τέχνες: στη μουσική, τη ζωγραφική, το θέατρο και την ποίηση».
Προχωρώντας στα ποιήματα του δημιουργού, αυτό που μίλησε δυνατά μέσα μου είναι το «Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ». Ένα ποίημα που πιστεύω πως αποτυπώνει ιδιαίτερα και ολοκληρωτικά τη ζωή των λογοτεχνών:
Αβοήθητος, νευρικός, μικρός,
διπλώνεται σαν μπάλα
και κοιμάται ενώ εγώ γράφω
περισσότερα γράμματα στον εαυτό μου
Μάλιστα, πρόκειται για ένα ποίημα του οποίου το περιεχόμενο και ο σκοπός κάλλιστα μπορεί να συσχετισθεί τουλάχιστον με άλλα δύο της παρούσας ανθολογίας: Το «Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΑΦΙΞΗ ΕΝΟΣ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ» και το «ΓΡΑΜΜΑ».
Σε γενικές γραμμές, ο λόγος του ποιητή είναι ανθρώπινος, ευαίσθητος και αυθόρμητα κατανοητός παρότι στη γραφή του είναι σχεδόν πάντα αλληγορικός:
Το χέρι μου είναι βρόμικο,
Πρέπει να το κόψω.
Να το πλύνω δεν έχει νόημα.
Το νερό είναι άθλιο,
Το σαπούνι είναι χάλια.
Δεν θα κάνει αφρό.
Το χέρι είναι βρόμικο.
Είναι βρόμικο εδώ και χρόνια.
Επίσης, στις γραφές του υμνεί ό,τι του δίνει έμπνευση, όπως τη μαγεία της νύχτας που την αποτυπώνει και μας την μεταφέρει με γλαφυρές λέξεις στους παρακάτω στίχους:
Άνοιξε το βιβλίο της νύχτας στη σελίδα
όπου το φεγγάρι, πάντα το φεγγάρι, εμφανίζεται
ανάμεσα σε δύο σύννεφα, και κινείται τόσο αργά που οι ώρες
φαίνονται πως έχουν ήδη περάσει πριν εσύ φτάσεις στην επόμενη σελίδα
Μάλιστα, λίγο πριν το τέλος του βιβλίου συναντούμε το κείμενο «ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΚ ΣΤΡΑΝΤ» της Ασημίνας Ξηρογιάννη, ενώ το αναγνωστικό μας ταξίδι τερματίζεται με τον απολογισμό της εργογραφίας, τα βραβεία και την ακαδημαϊκή καριέρα του Μαρκ Στραντ.
Καλή σας ανάγνωση!
Βρείτε τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο στη σελίδα του βιβλίου του στο facebook
Η ανθολογία ποιημάτων του Μαρκ Στραντ, «Προσωρινή αιωνιότητα», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.