Γ.Π.: Η περιέργεια μου να ανακαλύπτω νέους κόσμους. Ειδικά αυτός ο κόσμος της μυθοπλασίας μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρων.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Γ.Π.: Ανατρεπτικό.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Γ.Π.: Να είναι προσεκτικός και παρατηρητικός καθώς ξετυλίγεται η πλοκή γιατί υπάρχουν "κλειδιά" που μόνο ένας έξυπνος αναγνώστης μπορεί να αναγνωρίσει, όχι μόνο γι' αυτό το βιβλίο αλλά και για το επόμενο.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Γ.Π.: Οπωσδήποτε στο Εδιμβούργο (Σκωτία) μιας και εκεί εκτυλίσσεται η ιστορία και θα διαρκούσε 13 μέρες, όσες ακριβώς και η υπόθεση του Παραμυθά.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Γ.Π.: Εκ των πραγμάτων, δεν μπορώ να σας δώσω αποσπάσματα από το βιβλίο γιατί θα κάνω σπόιλερ και ξέρω πως όσοι διαβάζουμε αστυνομική λογοτεχνία, τα σιχαινόμαστε. Θα σας αφήσω επομένως με ένα από τα αγαπημένα μου σημεία που δε λέει και πολλά για την υπόθεση, αλλά λέει πολλά στην ίδια τη ψυχή μου, γιατί μιλά για την τόλμη του να ξεπερνάμε τον ίδιο μας τον εαυτό, για να γνωρίσουμε την αληθινή περιπέτεια:
«Μια λεπτή γραμμή χωρίζει τη ζωή στα δύο.
Μια λεπτεπίλεπτη, αχανής γραμμή, που δεν τη βλέπεις, αλλά την αισθάνεσαι και την καταριέσαι.
Ένα όριο, ένα αόρατο σύνορο.
Φοβάσαι να τ’ αγγίξεις, πόσο μάλλον να το δρασκελίσεις, αν και είναι τόσο δίπλα σου.
Αισθάνεσαι ειδικά εκείνο τον αθόρυβο κρότο όταν σπάζει. Τόσο εύκολο είναι να χάσει τις ισορροπίες του ο άνθρωπος...
Και ξαφνικά, η κανονικότητα γίνεται χάος. Η χαρά γίνεται λύπη. Η ζωή θάνατος...
Το θέμα είναι: την περνάς ή όχι;
Και αν στην αντίπερα όχθη είναι καλύτερα; Και αν τελικά συμβούν τ’ ανάποδα; Θα το σκεφτόσουν; Αυτή η λεπτή κλωστή είναι ικανή να σε απομακρύνει απ’ την αληθινή ευτυχία; Να σου στερήσει τ’ όνειρο; Την πραγματική περιπέτεια;»
Στο οπισθόφυλλο:
Ο Ίαν έκλεισε τα μάτια. Προσπάθησε να βγάλει απ’ το μυαλό του οποιαδήποτε αρνητική σκέψη και να δώσει τόπο μόνο στις θετικές. Θέλησε να ακούσει την ελπιδοφόρα φωνή μέσα του, που του ψιθύριζε να μη χάνει την ελπίδα του και να κάνει υπομονή, γιατί σε λίγο τα περιπολικά θα ήταν εκεί. Πόσες και πόσες φορές βρέθηκε σ’ αυτή τη δεινή θέση, μα τα κατάφερνε; Η φωνή της λογικής, όμως, εναντιωνόταν σ’αυτή την αισιόδοξη στάση του και πρόβαλε καθαρά τις λύσεις: ή θα έκανε κάτι τώρα ή θα έμενε μια για πάντα στην ιστορία ως ο θνητός που τόλμησε να αναμετρηθεί στα ίσα με έναν θεό κι απέτυχε. Αυτός που ρίσκαρε να του κλέψει λίγη απ’ τη δόξα του, για το καλό της ανθρωπότητας, που τόσο κακό τής έκαναν τα παραμύθια. Αυτό που ζητούσε απ’ τη ζωή του ο ντετέκτιβ Ίαν Μακέι ήταν μονάχα η ηρεμία. Όταν όμως ένας άνδρας δολοφονείται στο παλάτι Χόλιρουντ του Εδιμβούργου, ο ντετέκτιβ γίνεται πρωταγωνιστής στο παραμύθι ενός σίριαλ-κίλερ. Αυτό το παραμύθι, όμως, μοιάζει να μην έχει τέλος… Μήπως ήρθε η ώρα να μπει μια τελεία;
Ο Γιάννης Παπουλής γεννήθηκε στην Κύπρο το 1986. Σπούδασε στο Τμήμα Κλασικής Φιλολογίας Ιωαννίνων και στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων στο Νόττινχαμ της Αγγλίας. Η αγάπη του για το μυστήριο και τις αστυνομικές σειρές, καθώς και η ιδιότητά του ως εκπαιδευτικός, αποτέλεσαν έναν εκρηκτικό συνδυασμό που οδήγησε στη γέννηση του αστυνομικού μυθιστορήματος με τίτλο Ο Παραμυθάς. Ο Παραμυθάς αποτελεί το πρώτο μιας σειράς βιβλίων με πρωταγωνιστή τον εκκεντρικό ντετέκτιβ Ίαν Μακέι, το οποίο επιχειρεί να συνταιριάσει δύο ετερώνυμα: το αστυνομικό σασπένς με την ελληνική μυθολογία. Ο συγγραφέας ζει στην Κύπρο και εργάζεται στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
