Άλλωστε, η Ιστορία προσέγγισε φιλόσοφους από την εποχή του Νίτσε, Ελύτη, ψυχαναλυτές, Φρόιντ, Γιούνγκ, συγγραφείς όπως οι Πίντερ, Προυστ... Ακόμα και αρχαία συγγράμματα ανά τον κόσμο (Κίνα, Ελλάδα, Αραβικών χωρών) και η Βίβλος βασίζονται στην καθημερινότητα του ανθρώπου. Την αγωνία του να αναλύσει όσα του συμβαίνουν και να αφήσει ένα στίγμα, το δικό του προσωπικό στίγμα, στην αιωνιότητα. Στους Απογόνους, σαν μια πρόσθετη σοφία, σαν αυτή που περιγράφει στο ομώνυμο μυθιστόρημα του ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος.
Έτσι και η ποίηση της Ασημίνας Ξηρογιάννη, τόσο σε όλα της τα ποιήματα αλλά και στα χαϊκού της, συνομιλεί με την ανά αιώνες ζωή, όπως αυτή καταγράφεται στα γονίδια και στον εγκέφαλο μας. Όλο τούτο περιγράφεται εύστοχα σε μια φράση του ελληνοαμερικανού συγγραφέα Τ. Ευγενίδη: «Το σώμα, αυτός ο ελέφαντας».
Στην ποιητική συλλογή «Δεύτερη φύση», η Ασημίνα Ξηρογιάννη αξιοποιεί, συλλέγει υπαρξιακά ανησυχίες, προβληματισμούς, όνειρα, γνώσεις, εμπειρίες, την αναμονή του έρωτα, της ελευθερίας στην Ελλάδα του σήμερα, γιατί υπάρχει μεγάλη ύπνωση και επικίνδυνη σιγή. Σιγή, ύπνωση Καρυωτακική [....] «Θάνατος ειν’ οι κάργιες που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια... θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα».
Ναι, η κοινωνία παραμένει εν ύπνωση, μη δημοκρατική κι ανέραστη κραυγάζει την παρακμή της, παγκοσμίως, σε ανέραστες γηρασμένες ιδέες/κραυγές εκδημοκρατισμού σχέσεων, ατόμου, κοινωνίας.
Διαβάζουμε στα χαϊκού της Δεύτερης ζωής:
Θέλω μια τέχνη
που ανελέητα να
με ανατρέπει
Η μνήμη χτίζει
τη ζωή, η λήθη την
υπονομεύει
Εγώ Πηνελόπη
Εσύ Οδυσσέας που
ποτέ δεν θα 'ρθεί.
Η χώρα πενθεί.
Απαιτείται λεν σιωπή.
Όχι! Φτάνει πια!
Οι θεατρικές όσο και φιλολογικές γνώσεις, η πείρα της ποιήτριας, περνάνε ολοκάθαρα στα γραπτά της, αποφεύγοντας τα υπονοούμενα, γρίφους, υπαινιγμούς -περιττά πλουμίδια- τα οποία μπερδεύουν πολύ σήμερα τον αναγνώστη ή τον απωθούν από το διάβασμα. Λείπει που λείπει η μάθηση της ανάλυσης από τα σχολεία, συνάμα με την κατάργηση των αρχαίων ελληνικών και τη βαθμοθηρία, τί άμυνες να μείνουν στο σύγχρονο μέσο πολίτη, ώστε να ωριμάσει, να γνωρίζει καλά τι ζητά και, κυρίως, πώς να το ζητά/επιζητά;
Συγχαίρουμε την Ασημίνα Ξηρογιάννη, γιατί με την ευαισθησία που είχαν οι Έλληνες ποιητές του '20, του '30 και λίγο μετά τον Β' Παγκοσμιο Πόλεμο, μαζί με τη λακωνικότητα του Πίντερ, εκφράζει στη Δεύτερη φύση λιτά τη ζωή και την αγωνία όλων μας σήμερα.
Η συλλογή της Ασημίνας Ξηρογιάννη, Δεύτερη φύση - Εξηνταπέντε χαϊκού, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΩ.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.
Περισσότερα:
Δεύτερη φύση
Δεύτερη φύση
