Ο χορός της αστραπής

Η ποιήτρια Ήλια Λιακάκου-Θεοφιλίδου κινείται στις λογοτεχνικές τις εξομολογήσεις είτε με ελεύθερο στίχο:

Θα ‘θελα να μάθω…

Ν’ αναπνέω από τον άνεμο, απ’ την ανασεμιά του,

Ν’ ακούω πέρα απ’ τον ήχο της βροχής που πέφτει…

Όπως και στο ποίημα «Αφύπνιση»:

… η αφύπνιση έρχεται

απ’ εκείνους τους ονειροπόλους,

εκείνους,

που πιστεύουν ακόμα

πως τα’ όνειρο πετά

στους γαλανούς ουρανούς

Αλλά επίσης εκφράζεται με την ίδια ευκολία -και κατά κύριο λόγο- με ομοιοκαταληξία, όπως στο ποίημα «Να ‘το πάλι», στην σελίδα 97:

μεθάει κι αυτό, κυρίαρχο, μοναδικό,

πλοίο ολόφωτο στον ουρανό,

μυστήριο γύρω του σκορπάει

χορεύει και τον πόθο ακουμπάει…

Ή στο ποίημα «Η αύρα άνοιξε πανιά»:

αδάμαστο, ασημίζει την αφρογραμμή

Παιχνιδίζει, με συντροφιά πορφυρή,

Για καινούριες εμπειρίες, αρμενίζει

Μ’ ερωτική πρόκληση το κύμα χαιρετίζει…

Η θεματολογία της ποιήτριας κινείται στα πλαίσια των ανθρώπινων σχέσεων και του έρωτα:

λικνίζεται με πάθος το κορμί

Σαν το αγγίζει του έρωτα η πνοή

Κι άλλοτε προσηλώνεται στο παρελθόν:

θύμισες από αλητεία της νιότης

Συγκινήσεις στα στέκια της πόλης

Κι επεκτείνεται ακόμη και στη μαγεία της φύσης:

σαν ψηλά κοιτάς, ψάχνεις ένα αποτύπωμα στη νυχτιά,

Έναστρη συνομιλία, χάος, δρομέας στη σκιά

Μάλιστα, ανάμεσα στα ποιήματα θα συναντήσετε πίνακες ζωγραφικής οι οποίοι αποτελούν δημιουργίες της ποιήτριας Ήλιας Λιακάκου-Θεοφιλίδου.

Τέλος, σχετικά με το σφαιρικό αναγνωστικό μου βίωμα με την ποιητική συλλογή «Ο χορός της αστραπής», θα ήθελα να σημειώσω πως σε κάποια -λιγοστά είναι η αλήθεια- ποιήματα βρήκα καταχρηστική την συνεχόμενη χρησιμοποίηση των θαυμαστικών στην προσπάθεια να τονιστεί κάποιο νόημα ή να δηλωθεί κάποια έκπληξη. Όπως και τα συχνά αποσιωπητικά στο λογοτεχνικό βιογραφικό της συγγραφέως, η έναρξη των ποιημάτων με μικρό γράμμα, αλλά και το συχνό κόμμα στους στίχους των ποιημάτων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όλων των παραπάνω είναι οι πρώτοι στίχοι από το ποίημα με τίτλο «Θεέ μου!!! “Εκεί”!!!»:

πόσο γνώριμος τόπος αυτός,

δείχνει μακρινός, αλλά…

ναι!!! Υπάρχει… “Εκεί”!!!

δύσκολο μονοπάτι

Ωστόσο ο παραπάνω τρόπος γραφής είναι ένα παράδειγμα που υπάρχει σε συγκεκριμένα ποιήματα της δημιουργού και δεν χαρακτηρίζει το σύνολο του έργου της.

Ένα έργο, που στα ποιήματά του μπορείτε να βρείτε σκέψεις και μνήμες και της δικής σας ζωής.

Βρείτε τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο στη σελίδα του βιβλίου του στο facebook

Η ποιητική συλλογή «Ο χορός της αστραπής» της Ήλιας Λιακάκου-Θεοφιλίδου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.

Η Ήλια Λιακάκου-Θεοφιλίδου γεννήθηκε στην Αθήνα... γονείς και καταγωγή από Σπάρτη, από την πλευρά της μητέρας, οι ρίζες φτάνουν στο Δεσποτάτο του Μυστρά με προγόνους από τις πιο σημαντικές οικογένειες του Ύστερου Βυζαντίου. Εικαστικός-ποιήτρια... εργάτρια της Τέχνης με προορισμό τα ταξίδια μέσα σ’ αυτήν... Πινέλο, μολύβι και φύση γίνονται σύμμαχοι και συνομιλούν, δίνοντας το ερέθισμα σε μια επίμονη καλλιτέχνη, μια δημιουργό... Μαθήτρια με βραβευμένες εκθέσεις, στήνει σκηνικά στις σχολικές παραστάσεις παίρνει μέρος σε συναυλίες με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, συγχρόνως παρακολουθεί μαθήματα στο εργαστήρι του Μιχάλη Νικολινάκου, ζωγράφο απόφοιτο της Α.Σ.Κ.Τ και γνωστό ηθοποιό, με έμφαση στο πορτρέτο. Αργότερα δουλεύει σε αρχιτεκτονικό γραφείο και αποκτά γνώσεις στην εσωτερική διακόσμηση, ένα πέρασμα στον τομέα της μουσικής, για ένα διάστημα Ιπταμένη Συνοδός στην Ο.Α., ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, γράφει τις εμπειρίες της και στη συνέχεια κάνει ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική για τέσσερα χρόνια υπό την καθοδήγηση της Ελένης Γραφάκου (εικαστικός-ερευνήτρια, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης) και δυο χρόνια (τρεις περιόδους) στο Κολέγιο Αθηνών με καθηγητή τον Δανιήλ Σπυρόπουλο (σχέδιο και χρώμα). Συμμετοχή σε πενήντα και πλέον ομαδικές εκθέσεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιάς, Πάρος, Βραζιλία και Γαλλία. Ποιήματα και ζωγραφικά έργα της έχουν δημοσιευτεί σε καλλιτεχνικά λευκώματα, (Διαδρομές Τέχνης) κ.λ.π.