koukidaki: Το δικό μας σινεμά

Η Μαίρη και η Ντίνα είναι δυο εντελώς ξεχωριστές προσωπικότητες και φροντίζουν τη μάνα τους που πάσχει από άνοια. Η Μαίρη ξεκινάει καριέρα στον κινηματογράφο και συνάπτει σχέση μ’ έναν από τους πρωταγωνιστές, παντρεμένο με μια θεατρίνα. Παράλληλα εξελίσσονται κι άλλες ιστορίες πίσω και μπροστά από τις κάμερες, άλλες τραγικές κι άλλες διασκεδαστικές. Κι όλοι ζουν κάτω από τη σκιά του Φίνου!

Πρόκειται για μια αξέχαστη μουσικοχορευτική παράσταση, γεμάτη γνωστά και νοσταλγικά τραγούδια, περιπέτειες, ανατροπές, εκπληκτικά κοστούμια και σκηνικά, με εντυπωσιακές αλλαγές σκηνικών και ωραίες ερμηνείες. Οι κύριοι Μιχάλης Ρέππας και Θανάσης Παπαθανασίου δούλεψαν σκληρά πάνω στην εποχή του χρυσού ελληνικού κινηματογράφου και παραδίδουν στο κοινό μια άρτια, στέρεα δομημένη ιστορία, που δείχνει με ακρίβεια τις συνθήκες εργασίας στα κινηματογραφικά πλατό και ταυτόχρονα την καθημερινότητα των ηθοποιών και των απλών ανθρώπων της εποχής την περίοδο 1950-1970. Η μοδίστρα που πιάνει δουλειά στα κοστούμια της Φίνος Φιλμ, η τραγουδίστρια που διακρίνεται και στο σινεμά, ο μπερμπάντης πρωταγωνιστής που κάποια στιγμή πρέπει να πληρώσει και το τίμημα, ο ομοφυλόφιλος φροντιστής, ο φέρελπις ηθοποιός που δε χειρίζεται σωστά τη γοητεία του, ο αναπάντεχος έρωτας, το παιδί που κλείνεται οικότροφος στο εξωτερικό κι όταν επιστρέφει κάνει άσωτη ζωή για να εκδικηθεί τη μητέρα και τόσοι άλλοι χαρακτήρες ζωντανεύουν μπροστά στο κοινό και συγκροτούν μια άρτια παράσταση όπου το γέλιο εναλλάσσεται με το δάκρυ, η έκπληξη με την αισιοδοξία και το τραγούδι με τον θρήνο.

Ελάχιστες είναι οι «παρωδίες» από τις σκηνές του ελληνικού σινεμά, με τη «βεραντίτσα» από τα «Κίτρινα γάντια» να οφείλεται σε τάχα μου γύρισμα ταινίας με τον τίτλο «Το κόκκινο μαντό», με την Παρθένα Χοροζίδου να δίνει με τον δικό της τρόπο το «Σούζυ, τρως» (κρατιέται καλά στην ατάκα της, ακόμη κι όταν το κοινό τη λέει πριν από κείνη!), με το διάσημο χορευτικό της Μαίρης Χρονοπούλου για το τραγούδι «Του αγοριού απέναντι» να υποκλίνεται στη γοητεία αυτής της γυναίκας (δείτε πώς της αποτίουν φόρο τιμής) κ. π. ά. Οι χαρακτήρες δείχνουν να ωριμάζουν μαζί με την κοινωνία, μιας και από την «απλή» σχετικά ζωή του 1950 φτάνουμε στα ναρκωτικά και την ψυχεδέλεια του 1970 κι από την καλλιτεχνική αρτιότητα στα πορνό που προβάλλονταν στο εξωτερικό, στις πατριωτικές παραγωγές του Τζέιμς Πάρις επί Χούντας και στη θυελλώδη άφιξη της τηλεόρασης. Εκεί ειδικά το κείμενο «γονάτισε» σχεδόν όλους τους πρωταγωνιστές, δείχνοντας ξεκάθαρα πώς πέθανε ο κινηματογράφος και πώς υπέκυψαν στα θέλγητρα της τηλεόρασης καταξιωμένα ονόματα (κάποιοι μάλιστα είχαν φτάσει να ξεπουλάνε περιουσίες για να ορθοποδήσει το θέατρό τους). Δε θα ξεχάσω την ατάκα που φτήνυνε αναπάντεχα όλη αυτήν την ελληνική μαγεία, απότοκη των συνθηκών: «μικροαστικές σαχλαμάρες»! Το φινάλε, μια γλυκόπικρη ολοκλήρωση των ιστοριών, είναι κι ένας συγκινητικός αποχαιρετισμός στον Φίνο, με τη Δέσποινα Βανδή να τραγουδάει «Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας» και στο video wall να προβάλλονται τα πρόσωπα των ηθοποιών με τους οποίους μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε να μεγαλώνουμε.

Όλοι ανεξαιρέτως οι ηθοποιοί είναι υπέροχοι στους ρόλους τους: ο Κύριος Γιώργος Κωνσταντίνου, η Πηνελόπη Πιτσούλη ως παλαιά ηθοποιός με άνοια που απαγγέλλει ακόμη «Γκόλφω», η Δέσποινα Βανδή, ο Σπύρος Παπαδόπουλος ως ο πρωταγωνιστής της εποχής, η αξεπέραστη Ελένη Γερασιμίδου ως παμπόνηρη και δαιμόνια πεθερά και ταυτόχρονα παραδοσιακή Ελληνίδα μάνα, η Παρθένα Χοροζίδου που κατάφερε να σταθεί σ’ ένα δικό της ύψος ερμηνείας, όχι κοπιάροντας σκηνές αλλά κάνοντάς τες ολόδικές της και που με το μπρίο της έδωσε άλλον αέρα στην παράσταση και μια μεγάλη ώθηση στο ταλέντο της, ο Γιώργος Χρανιώτης με το μυστικό του, ο Μέμος Μπεγνής, η απελπισμένη θεατρίνα Κατερίνα Λέχου, ο σκηνοθέτης Κώστας Κόκλας που τζογάρει και χάνει συνέχεια λεφτά, ο μοναδικός Παύλος Χαϊκάλης που με έπεισε απόλυτα για την κωμικοτραγική ιστορία του ομοφυλόφιλου χορογράφου (απολαύστε τον στο τραγούδι «Μια με θέλεις» που έκανε γνωστό η Ζωζώ Σαπουντζάκη), η εκδικητική Ευγενία Σαμαρά και όλοι οι άλλοι, δημιουργούν ο καθένας έναν ξεχωριστό ρόλο και ταυτόχρονα αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του καλλιτεχνικού συνόλου, με αρτιότητα και ταλέντο.

Τα 24 άτομα του μπαλέτου πραγματικά τα δίνουν όλα. Ανάμεσα στις σκηνές του έργου εμφανίζονται με εντυπωσιακά και ποικίλα, γεμάτα χρώμα και λάμψη, κοστούμια, οπότε μαζί με το τραγούδι δημιουργούν ένα υπέροχο σύνολο, που υποστηρίζεται και με τις βιντεοπροβολές στον τοίχο πίσω τους. Χαρακτηριστικά κομμάτια που όλοι σιγοτραγουδάμε ακόμη και σήμερα, ξένα και ελληνικά, χαρούμενα και λυπητερά, δημιουργούν ένα ανεπανάληπτο υπερθέαμα. Τα σκηνικά της Αθανασίας Σμαραγδή είναι άκρως χρηστικά και εξίσου φαντασμαγορικά. Σε δύο επίπεδα, με το πάνω να δίνει αέρα στην κίνηση του μπαλέτου και μεγάλο χώρο στους ηθοποιούς ενώ στο φόντο εναλλάσσονται τοπία ανάλογα με τη δράση της σκηνής και το κάτω να χωρίζεται σε περιστρεφόμενα μικρά τετράγωνα που δημιουργούν δωματιάκια με εξίσου ποικίλα σκηνικά. Τα κοστούμια της Έβελυν Σιούπη, όπως προείπα, προσεγμένα, εκθαμβωτικά, υπέροχα.

Θ’ αναφερθώ ξεχωριστά στο πρόγραμμα της παράστασης, γιατί πραγματικά αξίζει να το αποκτήσετε παρά την ακριβότερη από άλλα προγράμματα τιμή του. Είναι ένα μεγάλο λεύκωμα που χωρίζεται σε δύο μέρη: στο πρώτο μέρος έχουμε πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την παράσταση και στο δεύτερο και εκτενέστερο, χάρη στη συμβολή του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, που είναι και ο σύμβουλος σε θέματα ιστορίας του κινηματογράφου, έχουμε υπέροχες φωτογραφίες από αφίσες κυρίως αλλά και από ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, μαζί με δημοσιεύματα από περιοδικά της εποχής για καλύτερη τεκμηρίωση των συνθηκών εργασίας και απόδειξη της δημοφιλίας και του life style που προέκυψε χάρη σε αυτά τα μεγάλα ονόματα, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους, μουσικούς κλπ. Είναι πραγματικά ένα κόσμημα για τη συλλογή σας.

«Το δικό μας σινεμά» είναι μια μεγάλη παραγωγή, που σέβεται το υλικό πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε και είναι γεμάτη μουσική, χορό, τραγούδια και ωραίες ιστορίες, αντιπροσωπευτικές της εποχής και των συνθηκών που απεικονίζουν. Πολύ καλοί ηθοποιοί, εντυπωσιακό μπαλέτο, ζωντανή ορχήστρα κι ένα τεράστιο υπαίθριο «Άλσος», γεμάτο μαγευτικές μυρωδιές φυτών και λουλουδιών, θα σας χαρίσουν μια υπέροχη βραδιά. Απλώς, λίγη υπομονή μέχρι να βρείτε την ταξιθέτρια που θα σας οδηγήσει στη θέση σας, μιας και τα παιδιά αυτά δε φτάνουν για τον χώρο, αν και κάνουν ό,τι μπορούν, πάντα με χαμόγελο, και μέχρι να βγείτε από το θέατρο μετά το τέλος της παράστασης, λόγω στενής εξόδου.