Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Γ.Δ.: Ήρθε μια στιγμή στην ζωή μου που ήταν ανάγκη να επαναπροσδιορίσω τα όρια μου, σε όλες τις παραμέτρους της. Να ξεκαθαρίσω τις ανοχές και τις αντοχές μου, τις εκπτώσεις και τις απαιτήσεις μου και κυρίως να ξεχωρίσω τα θέλω από τα πρέπει. Για να το πετύχω έπρεπε να ορίσω ξεκάθαρα και χωρίς μάσκες, τις παρακαταθήκες μου. Τι έχω λάβει, τι έχω προσθέσει σε αυτό το ήδη υπάρχον, τι θέλω να πετάξω από πάνω μου και πως θέλω να το κλείσω, σαν πορεία ζωής, μιας και ηλικιακά τουλάχιστον βρίσκομαι στην φάση της ωριμότητας και άρα οφείλω να σχηματίσω, στο όριο τουλάχιστον που μπορώ, τον δικό μου κύκλο. Να αποτυπώσω την Άννα.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Γ.Δ.: ΨΥΧΗ.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Γ.Δ.: Το πρώτο που θα συμβούλευα τον αναγνώστη είναι να το διαβάσει δύο φορές. Η πρώτη αν θέλει να ανακαλύψει εμένα και ότι εγώ εκπροσωπώ και η δεύτερη αν θέλει να βρει κάποιο δικό του κομμάτι ίσως.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες
μέρες θα κρατούσε;
Γ.Δ.: Στο Θιβέτ νομίζω και με ανοιχτή ημερομηνία επιστροφής.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Γ.Δ.: «Βοηθάτε, ρε παιδιά, κάποιος να βάλει ένα χεράκι, κι ό,τι σώσουμε κέρδος θα είναι.»
Το βιβλίο της Γεωργίας Δάρτση, Η φαλάκρα του μπαμπά, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Στην περίληψη λέει:
Η Άννα, κεντρικό πρόσωπο και αφηγήτρια του βιβλίου, αποφασίζει σε κάποιο κομβικό σημείο της ζωής της να αναζητήσει τα στοιχεία για τη διαμόρφωση μιας καινούργιας ταυτότητας του εαυτού της, πραγματοποιώντας μια αναδρομή στην προηγούμενη ζωή της και το εσώτερό της γίγνεσθαι.
Η Γεωργία Δάρτση γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1966 στην Καστανερή του νομού Κιλκίς. Σπούδασε στη Σχολή Νηπιαγωγών Καρδίτσας και συνέχισε τις σπουδές της για δύο επιπλέον χρόνια στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν άλλα δύο χρόνια μετεκπαίδευσης στην Ειδική Αγωγή. Τα τελευταία είκοσι ένα χρόνια εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση, έχοντας διδάξει σε αρκετά νηπιαγωγεία της χώρας. Ζει στα Διαβατά Θεσσαλονίκης και έχει δύο παιδιά. Το βιβλίο «Η Φαλάκρα του μπαμπά» αποτελεί την πρώτη συγκροτημένη συγγραφική της απόπειρα, η οποία ολοκληρώθηκε μέσα σε δύο χρόνια, αν και ως ιδέα την απασχόλησε την τελευταία δεκαετία.
